Συμφωνία

41 5 0
                                    

- Βρε βρε βρε καλος τον Μπραιαν.

- Τι δουλειά εχεις εδω ? Το ξέρεις οτι είναι απογοητευμένη περιοχή αυτη για σενα.

- Λυπάμαι υψηλότατε αν σας παραβιάσαμε τον προσωπικό σας χώρο. Το ειρωνικό του χαμόγελο εκνευρίζει ακόμα πιο πολύ τον Μπράιαν 

- Άσε της ειρωνείες και φύγε από εδώ ! 

- Ηρέμησε απλώς ήθελα να σου θυμίσω την συμφωνία μας και μην δια νοηθείς να κανείς καμιά λάδια αλλιώς...

- Βουλοστω !! και μακριά τα χεριά σου από την Ρεντ ! 

- Τσ τσ δεν νομίζω ότι σε παίρνει, εξάλλου ξέρεις ότι όσο μπορείς να με καταστρέψεις τόσο μπορώ και γω.

- ΦΎΓΕ !! 

Αν υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να κανείς σε έναν γαλαζοαίματο είναι να τον θυμώσεις γιατί πότε δεν ξέρεις που μπορεί να φτάσει, πόσο μάλλον σε μια μάχη με έναν με μίση ψυχή.

- Θα φύγω άλλα θα ξανά γυρίσω!. Του είπε τελικά και εξαφανίστηκε...

Μπραιαν

Αυτη η κατάσταση έχει ξεφύγει πλέον από τον ελενχο, από τοτε που αφύπνισε την βρικολακισκια πλευρά της η μυρωδιά της έχει αλλάξει και την κάνει πιο ελκυστική. 

κοιματε σαν μικρο παιδί,όπως την μέρα που την γνώρισα.

-Δεν θα έπρεπε να είσαι εδώ.

άλλα ακόμα δεν είναι έτοιμη όπως τότε.

- Ρεντια( γυρνάει και υποκλινετε) ακόμα δεν έχεις γυρίσει από ότι βλέπω.

-Όχι, η Ρεντ δεν αφήνει το πνεύμα της ελευθρο ώστε να μπορούμε να ξανά γίνουμε ένα.

- ίσως τελικά δεν έπρεπε να σας χωρίσω.

- Ίσως άλλα και πάλη ποιος ξέρει, μπορεί να ήμουν νεκρή.

Δεν της απάντησα δεν ήταν ανάγκη να γνωρίζει ούτε αυτή η πλευρά της περισσότερα.

-Το συμβούλιο θα έρθει να μας βρει.

-Όσο είσαι μαζί μου όχι.

- Εσείς οι γαλαζοαιματοι πάντα ξέρετε πως να διαλέγετε δολοφόνους.

Τα λογία της με κάνουν να την κοιτάξω κατάματα μέσα σε αυτά τα ψυχρά, άψυχα, γαλάζια μάτια, αν και είναι η πλευρά της σαν βρυκόλακας είναι σαν να μιλάω με άλλο άτομο. Δεν μπορώ να τις φανταστώ αυτές τις δυο πλευρές ενωμένες φοβάμαι για το ποια θα παραμείνει.

- Δεν χρειάζεται να ανοισιχεις για αυτό.

Δεν είπαμε τίποτα άλλο καθώς άρχισε να ξημερώνει, ήλιος αυτή η μπάλα φωτός που γεμίζει ζεστασιά τον κόσμο και αγκιζει τις ψυχές των ζωντανών και θυμίζει τον θάνατο τον νεκρών.

Το κόκκινο ροδο του χειμώναOù les histoires vivent. Découvrez maintenant