Multi:Batuşşş!!😍😙😜
Son konuşmamızdan sonra uyumak için Batuhan'ın odasına çıkmıştık. Ama duyduğum sesler beni uykumdan uyandırmıştı. Gözlerimi açarak neler olup bittiğini anlamaya çalıştım. Yan tarafıma baktığımda Batuhan'ın ter içinde kaldığını gördüm. Ellerini yumruk yapmış üstündeki battaniyeyi sıkıyordu ve şık sık nefes alıp veriyordu. Bu hali endişelenmeme sebep oldu.Hasta mı olmuştu??
Sonrasında sayıkladıkları ise işin gerçek yüzünü gösterdi.
-Anne.
Sesi kısık ve bir o kadarda acı çeker gibi çıkmıştı. Kabus görüyordu. Elimi yüzüne götürdüm ve hafifçe vurdum yanağına.
-Batuhan.
Üstündeki örtüyü biraz daha sıkarken;
-Benim yüzümden.
Diye sayıkladı bu kez.Ne görüyordu?? Ne ona bu kadar acı veriyordu ki?
-Batuhan!!
Sesim bu sefer daha yüksek çıkmıştı.Onu uyandırıp bu kabustan kurtarmam gerekiyordu.
Sonunda gözlerini açıp yattığı yerden hızla doğruldu. Nefes alışverişlerini düzene sokmaya çalışırken dirseklerini diz kapaklarına yasladı ve başını elleri arasına alarak olduğu yerde ileri geri sallanmaya başladı.Elimi omzuna koydum.
-Batuhan iyi misin?
Sesim fazla endişeli çıkmıştı.
-İ-iyim.
-Değilsin, yalan söylüyorsun.
Değildi. Sesinden anlamıştım. Ellerini tutarak başından çektim ve çenesinden tutarak bana bakmasını sağladım. Ay ışığında gördüğüm kadarıyla gözleri kızarmıştı.
-Kabus görüyordun dimi?
Küçük bir çocuk gibi masum başını salladı. Çenesindeki elimi yanağına çıkararak okşamaya başladım.
-Ne gördün? Anlat bana.
-Konuşmak istemiyorum.
-Ben istiyorum. Seni bu hale getiren şey ne? Benim bilmediğim şey ne bunları bilmek istiyorum.
-Bilmen gereken birşey olsaydı bilirdin zaten dimi?
Afallamıştım bir an.Hani birbirimizden birşey saklamayacaktık? Yanağındaki elim hayal kırıklığıyla yanıma düştü.
-Seni ilgilendirmez diyorsun yani.
Kırılmıştım. Bu kadar güven problemimiz varken ve onları aşmışken yine aynı şeyleri yaşamak istemiyordum. Gördüğü kabusu, yaşadığı şeyleri bana anlatmasını bekliyordum.Çünkü biliyorum ki bazı şeyler konuşulmadan çözülemiyor. O bana kabusunu anlatacaktı ben de ona verdiğim sözü yerine getirecektim. O korkmuşken yanında olup annesinin boşluğunu doldurmaya çalışacaktım. Ama yine yapacağını yapıp işi yokuşa sürüyordu. Belki de anlatması gereken kişi ben değildim.Kafamdaki binlerce cevapsız soruyla ağzımdan sadece;
-Peki.
Çıktı.Hani içinde binlerce anlam belirten peki.
Bu saatten sonra eve dönemeyeceğim için çözümü alt kattaki misafir odalarından birinde kalmakta buldum. Ayağa kalktım ve hâlâ bana bakmayan Batuhana baktım.
-Ben aşağıdayım sen de kabuslarınla savaşmaya devam et.Ben rahatsızlık vermiyim. Beni ilgilendiren birşey olursa seslenirsin.
Sesimin nasıl çıktığı umrumda bile değildi.Kapının kulpunu aşağı indirdiğimde sesiyle olduğum yerde durdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşkın Mezuniyeti 2
Teen FictionAşk topuklarından etine kadar işlemiş bir nasır gibidir.Ya canın acıya acıya adım atacaksın ya da canını acıta acıta söküp atacaksın. İki yolda da tek bir gerçek olacak; canın çok ama çok acıyacak...
