Aşkın Mezuniyeti 2

#BüyükKavuşma..

Multi: Batuhan💞 Defne..

 
Büyük gün gelip çatmıştı.Doku % 98 uyumluydu. Ve bugün nakil gerçekleşecekti.Oldukça heyecanlıydım.Sabahtan beri telefonlarım susmuyordu.Herkesle konuşmuştuk. Bu iyi gelmişti, heyecanını azda olsa yatıştırmıştı. Özellikle Batuhan ile konuşmak iyi gelmişti.Tabii Ekini de unutmamak lazım.Ne yapıp edip beni güldürmeyi başarmıştı.Şimdi ise hastane odasında nakil işlemleri için hazırlanıyordum. Yanımda ise Burak abi ve Durukan vardı.Yalnız kalmadığım için mutluydum. Durukan la yeni tanışmamıza rağmen yanımda olması iyi hissettiriyordu.Yalnız olmadığımı biliyordum.

-Heyecanlı mısın hâlâ?

Burak abiye bakıp dudak büktüm.

-Biraz.
-Korkmana gerek yok, çıktığında biz yine burda olucaz.

Bunu söyleyen Durukan'a baktım ve gülümsedim.

-Biliyorum.

O sırada açılan kapı ile bakışlarımız o tarafı buldu.

-Operasyon zamanı.Korkma kızım sen de kardeşin de beraber çıkacaksınız içerden.

Oktay'ın 'kızım' ve 'kardeşin' demesi yutkunmama sebep olmuştu.Durukan yardımıma koşup;

-O zaman kahramanımız iş başında.

〰〰〰〰〰

Gözlerimi açma çabalarım nihayet işe yaramıştı. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırıp ışığa alıştırdıktan sonra yorgun bakışlarımla etrafı taradıktan sonra bakışlarım baş ucumdaki sandalyede oturan Durukan da sabit kaldı.Elini elimin üzerinde hissettim.

-İyimisin?

Başımı sallamkla yetindim. Sanırım narkozun etkisi hâlâ geçmemişti. Bütün vücudumun uyuşturucu hissettim. Aynı zamn da da üşüyordum.  

Boşta kalan elini alnıma yerleştirdi.

-Üşüyor musun?

Yine başımı salladım. Durukan kalktı ve;

-Ben hemşireler den bir battaniye daha alayım.

Dedi ve çıktı.Yaklaşık 5 dakika sonra elindeki battaniye ile Durukan içeri girdi ve yatağın yanına gelerek battaniye yi üzerimde açık yer kalmayacak şekilde örttü.

-İyi mi böyle.

Dudaklarımı aralayıp zar zor konuştum.

-İyi.
-Ağrı var mı?
-Biraz.Ne kadar oldu?
-Dün geceden beri uyuyorsun.

Gözlerim şaşkınlıkla açıldı.Bir günü mü uyuyarak geçirmiştim.Aklıma Umut gelince hemen sordum.

-Umut nasıl?!

Gülümsedi.

-O iyi merak etme.Nakil işe yaradı.

Ben de kocaman gülümsedim.Bir ayım boşa geçmemişti. Değmişti.

-Burak abi nerde?
-Otel de toplantı varmış gitmesi gerekti.

Başımı salladım.Yeni uyanmama ve bir gün boyunca uyumama rağmen hâlâ uyumak istiyordum.Ve uykuya direnebilene aşk olsun...

〰〰〰〰〰

Uyandığımda kendimi daha iyi hissediyordum.Uyuşukluğum ve uykum yavaş yavaş beni terk ediyordu.Oktay, Durukan, Burak abi ve tanımadığım bir kadın vardı.Kadın bakışlarımdan anlamış olacakki baş ucuma gelerek gülümsedi.