If Only: A KissMarc FF | COMPLETED

45: Left Behind(KissMarVoree)

One week later...

Kisses

"Bunso magiingat ka dun ha?lagi ka magmemessage sakin sa internet!"

Sabi ni Ate MayMay and niyakap ako ng mahigpit

I chuckled.

All set to go na ako.

Nandito na ako sa airport and hinatid ako nila Ate kasama si Edward. Si Popsie..and Momsie.

"Huy bakit parang ang lungkot naman ng mga mukha ninyo?!ano ba kayo?wag kayong malungkot para sakin din to eh..momsie..popsie..promise lagi akong tatawag.."

I said para pagaanin ang loob nila Momsie at Popsie.

"Anak lagi ka magjajacket dun ha?!yung mga gamot sa sipon ubo nandyan sa maleta mo..magiingat ka dun anak ha?"

Si Momsie na niyakap ako.

"Anak wag ka ng tatanga tanga sa pagpili ng kaibigan dun ha?kung pipili ka nh bestfriend wag ng lalaki para hindi ka na masaktan okay?"

Si Popsie na nagpahaging pa.

I smiled

"Opo Popsie..masusunod po..payakap nga!"

I told them and nag group hug kami.

Hinalikan ko sila isa isa.

Maya maya ay tinawag na ang flight ko.

Umiiyak na si Ate MayMay at Momsie.

Niyakap ko sila ng mahigpit.

Ayokong ipakita sakanila na umiiyak ako.

I hug Edward also.

"Please take care of Ate MayMay..dont ever hurt her.."

I whispered.

"I wont..you take care Kisses..and im so sorry for what happened.."

Edward said.

I smiled and nod.

Lumakad na ako papuntang departure area.

Huling sulyap at kaway sa pamilya ko.

Nagflying kiss ako sakanila bago ako tumalikod.

Bumagsak ng tuluyan ang luha na kanina ko pa pinipigilan.

Sobrang bigat ng dibdib ko.

Aaminin ko sa sarili ko na hanggang sa huling pagkakataon umaasa ako na susulpot si Marco mula sa kung saan at pipigilan akong umalis.

Pero malabo ng mangyari iyon.

Pagsayad ng katawan ko sa upuan ng eroplano ay tahimik akong napahagulgol.

Lumapit pa ang stewardees sa akin to check if im okay.

"Im okay..im just a little bit nervous..this is my first time to be away in my family.."

I said.

Napaiyak nako ng tuluyan.

Ng maramdaman kong nagtake off na ang eroplano.

Sana kasabay ng pagalis ko sa Pilipinas, ay ang pagiwan ko sa lahat ng masasakit na nangyari sa amin ni Marco ..

Na sana sa pagdating ko sa canada ay bumungad sakin ang maganda at bagong pagasa.

Pag asa na sana makaya ko ang malayo sa pamilya ko.

I wiped off my tears using a tissue.

Goodbye Marco...until we meet again...

My mind said.

***

Marco

"How dare you Vivoree!papano mo nagawang magsinungaling at paniwalain ako na si Kisses ang unang nanakit sayo?! "

Sigaw ko kay Vivoree ng makalabas kami ng dean's office.

Pinatawag ako at ang grupo ni Vivoree dahil sa nakita sa cctv ng gym ang nangyari two weeks ago.

Dahil wala na si Kisses at hindi na siya pumapasok ay kami ang nagharap harap sa office

And dun ko nakita na si Vivoree at ang mga kaibigan niya ang naunang nanakit kay Kisses.

kitang kita ko kung gano siya nasaktan at pagsasampalin sabunutan ni Vivoree.

I clenched my fist sa galit ko nasuntok ko ang pader sa gilid ng ulo niya.

Ayokong manakit ng babae eh!

Pero kumukulo ang dugo ko!

Napakasama kong kaibigan para wag maniwala sa sinasabi ni Kisses knowing na talaga naman na hindi niya kayang gawin yun!

Gulat na gulat si Vivoree sa nakita.

Ramdam ko ang kirot sa kamao ko.

"Babe im sorry nagawa ko lang naman yun dahil sobrang selos ko..im sorr--"

"If only your sorry could turn back all the bad things ive said.to Kisses Vivoree! Dapar talaga hindi ako naniwala sayo!"

I yelled at her.

Umiiyak siya.

And i dont care!

She deserves this!

Deserves niyang ma suspend ng isang buwan!

"Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sayo Vivoree..nakakahiya ka!"

I told her.

Iniwan ko siya sa corridor.

Mabigat na mabigat ang loob ko.

IF ONLY i listened to KISSES!

IF ONLY i gave her the benefit of the doubt!

Hindi ko sana siya nasaktan!

Hindi sana naapektuhan ang pagaaral niya!

Kasalanan mo to Marco!

Si Kisses na walang ginawa kundi ang mahalin at pasayahin ka!

Wala kang kwentang kaibigan Marco!

Hindi ka dapat minamahal!

My mind scolded me.