If Only: A KissMarc FF | COMPLETED

42: Disappointments(KissMarc)

(A/N: Please insert KissMarc's undying theme song HANGGANG KAILAN by; Michael Pangilinan para the feels is there 😢😢😢)

Marco

I gave Kisses a death glare.

Hindi ako makapaniwala na kayang niyang gawin iyon!

Na kaya niyang magsimula ng gulo!

Sa tingin ko hindi naman maggagawa ng kwento sina Stephanie at Diane.

I saw Kisses shook her head.

ang pula ng mukha niya.

"Sinubukan ko lang naman siyang pakiusapan na wag na niyang ientertain yung nararamdaman niya para sayo Babe dahil masisira ang relationship natin pero bigla na lang niya akong sinampal.."

I gritted my teeth.

I felt Vivoree hugged me tight.

Medyo nanginginig pa siya sa takot sa nangyari.

"No Marco hindi totoo yan!wag kang maniwala sakanila..sila ang nagumpisa!"

Kisses said and started to cry.

She tried to come near me pero pinigilan ko siya.

"Dont come.near me Kisses..pleass dont.."

I said.

I shook my head.

Sobra akong nadismaya sa ginawa niya.

Sana pala talaga nakinig ako kay Vivoree.

"Alam mo dapat talaga nakinig na lang ako sa girlfriend ko na iwasan kita.."

I said.

I saw her eyes grew wide.

i saw how her lips and chin trembled.

Senyales na anytime she will burst out in tears.

"Marco please makinig ka naman sakin oh..matagal na tayong magkaibigan..kilala moko..i wont ever start a figh---"

"So you saying na sinungaling kami?na sinungaling ang mga kaibigan ko.para magpatunay na ikaw talaga ang nagsimula ng gulo?"

Vivoree cut her off.

I shook my head and took a deep sigh.

"Tama na Kisses..im so disappointed.."

Sabi ko.

I cupped Vivoree's face and inayos ang sarili niya.

"Tara na umalis na tayo dito."

Sabi ko sakanila.

"NO! Marco please!makinig ka naman sakin nagsasabi ako ng totoo Marco..please maniwala ka naman sakin.."

Pahabol ni Kisses.

Hindi na ako humarap sakanya.

Hindi ko din kayang nakikita siyang nasasaktan pero sa pagkakataon na to kailangan kong mamili.

Oo kaibigan ko siya pero nagawa niyang saktan ng walang kalaban laban ang babaeng mahal ko.

She knows how much i love Vivoree.

"Tama na Kisses..mabuti pa wag na muna tayong magusap.."

I said.

Natigilan ako ng yakapin niya ako mula sa likuran ng sobrang higpit.

Kilala ko siya.

Sa ganitong pagkakataon alam ko na sobra sobra na siyang nasasaktan.

"Marco please..inaamin ko mahal na mahal kita bago pa man naging kayo ni Vivoree bago mo pa siya nakilala mahal na mahal na kita Marco..pero maniwala ka sakin hindi ko naisip na sirain ang kung ano man na makakapagpaligaya sayo..Marco makinig ka naman sakin..please?"

She said in between her sobs.

I felt the heaviness of my chest.

Ramdam ko yung kabiglaan and sakit at the same time.

Na matagal na pala niya akong mahal.

Na totoo ang sinasabi ni Vivoree.

"Im sorry Kisses pero hindi ko talaga inaasahan na magagawa mo to..hindi lang ako ang niloko mo.."

I said.

I garnered all my strenght to take off her arms hugging me.

"Marco please?!Please Marco dont.."

I heard her say.

Pero hindi nako tumingin pa.

alam ko.kase na magbabago ang isip ko kapag nakita ko kung gano siya nasasaktan .

Lumakad na kami palayo.

Im sorry Kisses pero ginagawa ko lang ang alam kong tama.

Sigaw ng isip ko.

***

Kisses

I covered my mouth to calm myself from sobbing and crying.

Naninikip ang dibdib ko seeing Marco walk away with Vivoree.

Hindi ako makapaniwala na papaniwalaan niya si Vivoree.

Na mas papaniwalaan niya ang kasinungalingan nito.

Hindi ko din akalain na sa ganitong paraan ko masasabi sakanya ang totoo kong nararamdaman.

I felt my tears fell down again.

"Mahal na Mahal kita Marco..Mahal na Mahal kita..sana maging masaya ka sa desisyon mo.."

Nasabi ko habang nakatingin sa malayong anino niya.

I bit my lower lip.

Hindi ko alam na ganito kasakit yung magmahal ng patago.

Hindi ko alam na mas masakit pa pala sa physical pain ang sakit na mararamdaman sa pagkawasak ng puso ko.

Mas nakapagpabigat pa sa nararamdaman ko ay ang kaalaman na hindi lang naman ang puso ko ang nawasak.

Pati ang pagkakaibigan namin.

Pakiramdam ko nanlalambot ang mga tuhod ko.

Pakiramdam ko walang lakas ang mga paa ko na maglakad.

I found myself sitting alone, hugging my bag..

Crying silently.

Realizing that i lost my BESTFRIEND..

ngayon ko mas narealize kung gano kasakit ang mawala si Marco sa buhay ko.

Nakakamatay yung sakit.

I let myself cried until i can let it go...