❝I'm waiting patiently though time is moving slow, I have one vacancy and I wanted you to know that❞
Kiana
«Έχει μείνει μόνο μία εβδομάδα!» γκρινιάζει ο αδερφός μου.
«Εντάξει θα πάμε για ψώνια μες την εβδομάδα. Δευτέρα είναι μονάχα.»
Ανασηκώνει τους ώμους η μαμά καθώς γεμίζει το πιάτο του αδερφού μου με περισσότερο ριζότο.
Εκείνος μορφάζει καθώς κοιτάζει το πιάτο του και αρχίζει να αφαιρεί αμέσως από το πιάτο του τον αρακά και το καλαμπόκι που έχει το ριζότο καταφέρνοντας έτσι να δεχθεί απειλητικά βλέμματα από τη μαμά.
«Θέλω να είμαι ο καλύτερος Τζόκερ.» σχολιάζει περήφανα.
«Φάε τώρα και θα είσαι.» του λέει αυστηρά η μαμά.
«Kiana» ακούω τον μπαμπά να μου μιλάει. Σηκώνω το βλέμμα μου και τον βλέπω που με κοιτάει ανησυχητικά. «Τι έχεις; Είσαι καλά;» με ρωτάει αμέσως μετά.
«Από εχθές το πρωί που επέστρεψες δε φαίνεσαι καλά. Έγινε κάτι;» προσθέτει η μαμά.
«Όχι, είμαι καλά.» καθαρίζω το λαιμό μου και κοιτάζω κάτω στο άδειο πιάτο μου.
«Σίγουρα;» επιμένει ο μπαμπάς.
«Ναι, ναι.» βάζω λίγο κρέας στο πιάτο μου και τρώω σιγά σιγά, μιας και δεν έχω όρεξη.
«Να πάμε αύριο μαμά στο εμπορικό να ψωνίσω τα κατάλληλα που θέλω για τη στολή μου!» ανακοινώνει δυνατά ξανά ο Tom.
«Ναι, Tom, φάει το ρύζι σε παρακαλώ και μη το πιλατεύεις άλλο.» του μουγκρίζει η μαμά προς απάντηση.
Τo Halloween πλησιάζει και ακόμη κι αν είναι η αγαπημένη μου περίοδος μαζί με τα Χριστούγεννα, δεν έχω διάθεση για τίποτα. Σίγουρα η Arabella θα με ζαλίσει να ντυθούμε κάτι αλλά εγώ...δε ξέρω. Δεν έχω διάθεση. Καθόλου. Ειδικά μετά από ότι έγινε χθες.
Ευτυχώς η Anne με επέστρεψε σπίτι χωρίς να με ρωτήσει κάτι, παρά μόνο αν είμαι καλά που της απάντησα γνέφοντας θετικά μονάχα. Δε μπορούσα να μιλήσω, ήξερα πως η φωνή μου θα έσπαγε και θα έκλαιγα μπροστά της.
Ευτυχώς επίσης που είχε στείλει εκείνος μήνυμα στη μαμά μου ότι θα έμενα εκεί το βράδυ από το κινητό μου, και δε μου φώναξε όταν επέστρεψα το πρωί, γιατί θα είχα και άλλα να αντιμετωπίσω.
Όχι ότι δε κλαίω. Εχθές το βράδυ, μες τα σκοτάδια του δωματίου μου κάτω από τα σκεπάσματα μου έκλαψα τόσο πολύ για όλα, για εκείνον. Πραγματικά πίστεψε πως θα ξεφούρνιζα με τέτοιο τρόπο αν έχανα την παρθενιά μου; Μπροστά σε όλους κιόλας;
Πόσο μάλλον με τον Ben; Είναι ένας από τους πιο καλούς φίλους που έχω πλέον. Δε λέω είναι γλυκός και τόσο ευγενικός μα όχι, είμαστε φίλοι, όχι κάτι παραπάνω.
Ίσως και αυτό να φταίει με τον Harry, ουσιαστικά κατά βάθος μέσα μου από την αρχή τον ερωτεύτηκα, τον αγάπησα και όχι φιλικά. Αυτό φταίει και γι'αυτό και πρέπει να απομακρυνθώ από εκείνον.
Ουσιαστικά, δεν υπήρξε ποτέ φιλία μεταξύ μας εφόσον υπήρχαν τέτοια συναισθήματα που στην πορεία άλλαξαν και έγιναν ακόμη πιο ώριμα. Τα πράγματα άλλαξαν, οπότε πρέπει να αλλάξω και εγώ. Ή, να προσπαθήσω τουλάχιστον.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Moonlight
ФанфикΑκόμη τον αγαπώ. Ήταν από τους πρώτους φίλους που είχα ποτέ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο, μου πρόσφερε τον κόκκινο μαρκαδόρο, το οποίο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, έτσι γίναμε αχώριστοι . Ήμασταν σε μερικά μαθήματα μαζί, στις ομαδικές δραστηριότητε...
