Moonlight

chapter 32

❝It's a cold and it's a broken hallelujah❞

Kiana

Μια ώρα μετά και πράγματι βρίσκομαι στο σπίτι μου, όσες αντιρρήσεις και αν έφερα στον Jamie και στη μαμά. «Θα μου πεις τι έγινε με εκείνον αναλυτικότερα αφότου κάνεις ένα ζεστό ντους, εντάξει;» η μαμά με οδηγεί στο μπάνιο.

«Δεν είμαι άρρωστη μαμά.» της λέω αδιάφορα.

«Το ξέρω.» μου τονίζει. «Θέλω όμως να ηρεμήσεις και να χαλαρώσεις και ξέρω πως ένα ζεστό ντους θα σε βοηθήσει.» μου λέει γρήγορα.

«Εντάξει μαμά, δεν είμαι μικρή όπως τότε που μου έβγαζες τα ρούχα πριν το μπάνιο. Μπορείς να πας από εκεί τώρα.» της λέω.

«Καλύτερα να ήσουν μικρή ακόμη, παρά μεγάλη με ραγισμένη καρδιά όμως, έτσι;» μου χαμογελάει για να αλλάξει κάπως τη βαριά ατμόσφαιρα μα εγώ δεν ανταποδίδω, απλώς κουνάω το κεφάλι μου.

«Άντε πήγαινε.» μου λέει και γνέφω απλά στα λόγια της.

Μπαίνω μέσα στο μπάνιο και ξεντύνομαι. Έπειτα ανοίγω το νερό της ντουζιέρας στο ζεστό, τραβάω την κουρτίνα και μπαίνω μέσα. Την κλείνω πίσω μου και μόλις το ζεστό νερό αγγίζει το κορμί μου βγάζω ένα βαθύ επιφώνημα.

Δάκρυα ξεκινούν να τρέχουν κατευθείαν στο πρόσωπο μου και τότε οι δυνατοί λυγμοί που βγαίνουν από το βάθος του λαιμού μου αναμειγνύονται με τον θόρυβο που κάνει το καυτό τρεχούμενο νερό καθώς πέφτει.

Παρόλο που είναι ανακουφιστικό να νιώθω το νερό να διώχνει μακριά τα δάκρυα που τρέχουν μάγουλα μου, θα προτιμούσα τα χέρια του και εκείνον να μου ψιθυρίζει μέσα από φιλιά ότι όλα είναι ψέματα, ότι δεν είναι έτσι, ότι είμαι η μόνη για εκείνον.

Ότι μπορεί να αγαπήσει μονάχα μόνο μία φορά σωστά και κατάλληλα, και αυτό θα το κάνει μόνο με εμένα.

Μα στη ζωή δε μπορούμε να έχουμε ότι θέλουμε, η τύχη δεν είναι πάντα με το μέρος μας και παρόλο που η καρδιά μας θέλει άλλα, ενδίδει σε άλλες υποκατάστατες συνθήκες.

Έπρεπε όμως να το είχα καταλάβει. Ποτέ δε με αγάπησε. Και γιατί να το έκανε άλλωστε; 

Ποτέ δεν κράτησε το χέρι μου εκεί έξω. Δεν κρατάς το χέρι κάποιου που ξέρεις ότι θα αφήσεις γρήγορα. Γιατί με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, ήξερε την κατάληξη μας.

Τα ψέματα μεγάλωναν και βάρεναν τη μεριά του. Εγώ θα προχωρήσω. Θα αγαπήσω κάποιον που θα αγαπήσει ισάξια. Αλλά αυτός; Αυτός θα ζει για πάντα με τις πράξεις που έκανε και μετάνιωσε, με τα λόγια που δεν είπε και μετάνιωσε. Γιατί τον ξέρω.

Τον ξέρω περισσότερο από όσο ξέρω τον εαυτό μου ή κανείς άλλος ξέρει τον ίδιο. Δεν είναι κακός άνθρωπος, δεν έχει κακιά ψυχή.

Απλώς δεν ξέρει τι πάει να πει συναίσθημα, μπλέκει τα πράγματα, δημιουργεί ένα χάος και σέρνει ανθρώπους που έρχονται κοντά του για καλό εκεί μέσα σε αυτό για κακό.

Νιώθω το λαιμό μου να πονά και τους λυγμούς να με πνίγουν.