Two Family's One Door #Netties2017

4.

'Nu!'

En we rennen rondjes door de winkel, springen op de bedden en openen alle kasten.

'Ik had jullie gezegd te vertrekken!'  zegt de verkoper boos.

'Oh dat had ik niet gehoord.' Giechel ik.

'Ik ook niet meneer.' Zegt James beleefd.

'Nu de winkel uit.'

'Meneer we kunnen ook even tikkertje spelen!' Stel ik voor. Ik por 'm in zijn buik en ren de lange gang door, achtervolgd door James.

'De winkel uit!!!!!'

'De uitgang staat niet op onze route!' Lacht James die me mee trekt naar de kinderafdeling.

Ik wil "echt wel" zeggen, maar om weer aan die Lidl-reclame te denken? Nee bedankt.

'Woooow! Een ballenbak!' Ik laat mezelf in de ballen vallen.
Hey dat rijmt!

Oh ben jij er weer.
Jahh
Gezellig!

'Meen je dit nou?!' James kijkt me met een ben-je- serieus-blik aan.

'JAAA!' En ik gooi een blauwe bal tegen zijn hoofd.

'Nu de winkel uit!' Het hoofd van de dikke man is helemaal rood, en bezweet.

'Goed goed.'

Ik stap uit de ballenbak. Zal ik één bal meesmokkelen? Ééntje maar.

Ik stop een bal in mijn jaszak.
En nog één.
Er past nog wel eentje bij.

'Je jaszak is zo wel vol.' Lacht James die me in de richting van de uitgang duwt.

'Ééntje.' Ik sprint terug en pak een mooie rode.

Hij rolt met zijn ogen.

'Nu ook nog een kleuter?'

'De ballenbak is gewoon stoer. Als ik er elke week zoveel meeneem, is mijn kamer vanzelf vol.' Ik haal mijn fiets van het slot en stap op.

'En is de ballenbak daar leeg, dat is pas gemeen.'

'Ach, voor die prijs hadden ze 'm toch nooit verkocht. 1 euro per bal! Das toch niet normaal!'

"Das toch niet normaal!" Is toch ook een reclame van de SNS-bank?

Of ergens anders van.

Van heel veel reclames.

Ja. Heel veel.

Das toch niet normaal?!

Nee dat is zeker niet normaal.

'Met wie praat je nu weer?!'

'Oh sorry, alweer met mezelf.'

'Had je het nou over reclames?'

'Ja. Misschien.'

'Wauw.'

'Laat mij m'n gewoontes hebben.'

'Ja ja.'

'Goed, naar huis. Zou dat dan alleen maar links zijn?'

'Volg mij maar, ik heb een fotografisch geheugen.'

'Jaja, en dan verdwalen we straks.'

'Helemaal niet.'

"Echt wel" nee dat zeg ik niet. Geen reclames meer.
Misschien eentje.

'Echt wel.'

'Je praatte wéér in jezelf.'

'Helemaal niet.'

'Jawel.'

'Das stom.'

'Jep.'

'Hier links?'

'Nee rechtdoor is sneller. Sowieso.'

~

'Hoezo: rechtdoor is sneller?! Kijk waar we uitkomen!' Ik geef James een kleine klap met platte hand.

'Wist ik veel dat we hier uit kwamen, zo voorspelbaar is de middle of nowhere niet!'

'Pff!'

'Kom we gaan terug, het word al donker.'

'Ik bel mijn vader wel, hij wil me vast ophalen.'

'En mij dan?'

Ik pak mijn mobiel.
'Jij?! Door jou zijn we hier beland hoor, meneertje! Shit! Geen bereik!'

Ik doe mijn mobiel weer in mijn jaszak tussen de ballenbakballen
Ballenbakballen
Ballenbakballen
Wat een mooi woord.

Ballenbakballenwinkeltasjesplasticdrukkerijfabriekantentruienfabrieken.
Zo
Dat vind ik een mooi woord.

'Waar denk je aan.'

Wilt hij dat echt weten?

'Ballenbakballenwinkeltasjesplasticdrukkerijfabriekantentruienfabrieken. Daar denk ik aan.'

'Prachtig woord.'

'Hoe komen we thuis?'

'Met de fiets.'

'Goh.'
Er valt een regendruppel op mijn stuur.

'Ook dat nog.' Ik zucht en fiets hard door.

'Niet zo zeuren prinsesje.'

'Wat flauw.'

'Sorry.'

'Geeft niet.' Ik ga dichter bij hem fietsen en hij slaat een arm om me heen.