Two Family's One Door #Netties2017

19

'Zach!' Ik hang nog steeds ondersteboven en ik word er een beetje duizelig van.

'Okay...' Zegt hij uit het niets. Pardon? Ik heb uren -Okay een kwartier- gezeurd of ik weer op de grond mocht staan, en nu is het gewoon "Okay".

'Je bent een beetje rood.' Lacht hij.

Woest bal ik mijn vuisten.

'Jij bent zo ontiegelijk flauw!' En stampvoetend loop ik naar de huiskamer.

Ik wil chips.

Ik heb veel zin in chips.
Dan pak je chips.
Goed plan!

~

'Wat is hier aan de hand?' Amy staat in de deuropening. 'Dan kun je ook wel gewoon naar school!'

Hoezo "Dan kun je ook wel gewoon naar school?!" Het is niet mijn keuze geweest!

Ik kijk om me heen, en zie inderdaad de grond bezaaid met chipszakken liggen.

'Nou hup! Kleed je aan! Je gaat het laatste uurtje maar even naar school.'

Ik sprint naar boven en trek het setje van Floor aan, en trippel weer terug naar beneden.

'Hup! Auto in!'

Oeh mag ik met de auto?

~

'Hoezo, "Ik ben mijn boeken vergeten?!"'

De geschiedenis-docent kijkt me kwaad aan.

'Weet ik veel!'

'Ja je weet veel, want je hebt van mijn geschiedenis!'

'Meneer dit is de eerste keer dat ik mijn boeken vergeet. 1 keer!'

'Goed, goed.' Moppert hij. 'Voor deze keer zie ik het door de vingers, maar Oh Wee als dit nog een keer gebeurd!'

Ik had eigenlijk willen zeggen dat "Oh Wee" het laatst in 1920 gebruikt werd en hij dat als geschiedenis-docent wel zou moeten weten, maar ik hou mijn mond.

Geen zin in strafwerk.

~

Weekend. Eindelijk weekend.

Ik loop naar mijn kamer om een joggingbroek aan te trekken.

Hoe awkward het was om de les in Te lopen en doen als of je weer kern gezond bent?

Allemaal Amy's schuld. Als ze maar niet denkt, dat ze nu plots mijn moeder is, want die heb ik al.

Nou ja...

Waar ze uithangt? Dat is de vraag.

Ze heeft ook niets meer van zich laten horen! Dus wat ben je dan voor moeder? Dit is zo flauw!

We waren zo'n perfecte familie, en nu heb ik een soort van 2 broers!

Ik sprint de trap, met joggingbroek aan, af. Eigenlijk zouden we iets aan de muren bij de trap moeten hangen. Het is zo saai!

Wacht!

Ik sprint weer naar boven.

Ik rommel in een verhuisdoos om het te vinden, zo'n camera, waar de foto gelijk uit komt.

Tandenborstel...

Lipjeslamp....

Coca-Cola lippenbalsem...

Nekkussentje...

Filosofieschrift?

Aha! Camera!

Ik pak mijn mobiel en maak een nieuwe groep aan.

Familie typ ik. Maar we zijn geen familie.

Huisnummer 9 is beter.

Ik voeg Amy, mijn vader, Zachary en James toe.

U: Hey allemaal! Morgen (Zaterdag) wil ik de trapmuren versieren met leuke foto's, alleen die heb ik niet. Dus morgen maak ik een leuke foto per persoon! 😇

Amy: goed plan! Moet ik fotolijsten aan schaffen?

U: is niet nodig.

James: zal er zijn!

Zachary: serieus?? Moet dat?

Ik leg mijn mobiel weer weg.

Grandioos idee.