Two Family's One Door #Netties2017

22

Half 1

Half 1?!

Om Half 1 moeten Janes en ik op de parkeerplaats staan! Dan komt pap ons halen!

Hoe de fck kan ik in al deze mensen James terug vinden?!

Ik wurg me door de menigte heen, en zie een groepje VWO-ers staan uit zijn klas.

'Waar is James?'

'Dronken!' Lacht een van de jongens. Een meisje gaat overdreven voor hem staan en aait over zijn kin.

Ik rol met mijn ogen. Dat is geen antwoord!

'Waar is hij?'

'Ergens bij de dranktafel.' Zegt het meisje, vol afschuw.

Ik loop naar de drankjestafel, hoe kan hij dronken zijn als alcohol verboden is op een schoolfeest?

'James?'

Hij draait zich om en kijkt om zich heen.

'Kom, we moeten gaan.'

'Hmmmm.'

Hij zet grote, onregelmatige stappen naar de uitgang en klopt een paar keer op de schouder van een jongen. Ik trippel er achter aan.

'Euhj Keeeeeeeeeeees.' Hij gaapt. De jongen duwt hem weg.

'Keessiie nie zoow geweldadeg.'

'Oprotten! Of ik timmer je hoofd in elkaar.'

James houd zijn armen onschuldig in de lucht.

Ik duw hem naar buiten waar ik mijn vader al chagrijnig zie wachten.

~

'Dronken nog wel!' Mijn vader geeft James een tik tegen zijn hoofd.

James rolt daardoor even met zijn ogen.

Het was ondertussen al bijna kwart voor 1 voordat James en ik bij de auto waren.

Het was ook niet echt slim geen timer te zetten, maar niemand gaat zo vroeg weg.

'Huisarrest! Beide 2 weken!'

'Ja piloot.' James maakt met zijn hand een petje vlak boven zijn ogen.

'Doe even normaal jongen!'

'Pap?! Twee hele weken?! Dat is niet normaal!'

'Mij zo lang op het schoolplein laten wachten is niet normaal!'

~

Ik kan nog langer niet slapen.

Zucht.

Had ik maar een zus, om mee te lachen weet je wel. Zo'n geweldig spontane!

Maar helaas.

Zou Zachary wakker zijn?

Ik klik mijn ligt aan en stap uit mijn bed. De koude zoldervloer doet pijn aan mijn tenen.

Ik kijk in de spiegel.

Mijn nachtjapon is te kort om me te vertonen, maar de overgebleven restjes make-up boeien me niets.

Ik trek mijn roze beren one-sie aan. Kinderachtig, maar lekker warm.

Ook doe ik van die lekker, pluizige, Fluffy sokken aan.

Deze hebben gezichtjes en twee bolletjes die oren voorstellen.

Op mijn tenen ga ik de trap af naar Zachary's kamer.

Ik klop op de deur.

'Hmm?'

Is hij toch wakker?

Ik loop zijn kamer in en ga naast hem op zijn bed zitten. Het is een stuk warmer dan in mijn kamer maar toch trek ik de bijpassende capuchon over mijn hoofd.

Hij zit nog verstopt onder de dekens, en ik kan alleen zijn hoofd, en een stukje van de rest van zijn boven lichaam zien.

'Wat doe je hier?'

'Ik heb besloten dat ik een zus wil.' Ik friemel aan de oortjes van de capuchon en haal mijn schouders op.

'En voor een zus kom je bij mij?' Hij lacht en trekt de deken van zich af.

'Nou, niet voor een zus, maar jij lijkt er het meeste op.' Ik weet hoe raar het klinkt. 'Ik bedoel, jij bent het oudste kind. Ik ben immers een paar maanden ouder dan James.'

'Is dat zo?' Ik volg zijn blik naar de wekker. Het is half 4 en ik heb nog geen oog dicht gedaan, nou ja, om te knipperen. Maar dat telt niet voor dat "spreekwoord" of "gezegde".

'Ja.'

'Je moet weten dat je er heel schattig uit ziet.'

'Vertel eens iets nieuws.' Er kruipt een koude rilling over mijn rug.

'Wil je een deken?' Hij wijst naar een grote, doorzichtige bak waar zo te zien een dun dekentje in ligt.

Ik sta op en vouw de deken om me heen.

Na een tijdje zit ik nog te bibberen.

'Nog steeds zo koud?' Lacht hij.

Ik knik.

'Kom maar.' Hij maakt ruimte tussen zijn buik en arm en ik ga er tussen liggen. Hij slaat het dekbed over ons heen.

Ik kijk naar het plafond. Eigenlijk zou et geverfd moeten worden.

'Bel?'

'Zach?'

'Sorry dat ik zo boos werd.'

Ik haal mijn schouders op. 'Al vergeten. Maakt niet uit.'

Hij slikt even luid, alsof hij zijn momentje wil pakken.

'Vandaag, nou ja, gister... Mijn beste vriend was overleden aan kanker. Op die data.'

Ik slik even luid als hij net.

Heftig.