♦ Our lies ♦ [Complete]

3-р хэсэг ( Цэцэг )

Их завсарлагааны дараа хичээлийн цагууд харвасан сум шиг өнгөрөх нь тэр. Нэг л мэдхэд сүүлийн цаг тарах хонх дугарч байв.

Сора: ханхүү чинь хүлээгээд байна гээд эрүүгээрээ заахад нь би эргэж хархад Тэхён ангийн гадаа хана налан зогсож байлаа.

Би цүнхээ үүрэн

Би: маргааш уулзацгаая
Сора: за баяртай атаархамаар санагдчихлаа
Би: сайхан амраарай
Сора: сайхан болзоорой гэв.

Би Тэхён дээр очход тэр инээмсэглээд
Тэхён: явцгаах уу? Гэлээ. Би толгой дохин бид гарах хаалга руу алхаж байхад сургуулийн кордиорт хүүхдүүд бужигналдаж байв.

Тэхён: цаг эрт байгаа юм чинь гадуур алхах уу? Эсвэл кино үзмээр байна уу?
Би: зүгээр л алхмаар байна. Бас надад чамаас асуух асуулт байна
Тэхён: юу ийн ... Гэхэд би эргэн тойрноо харлаа. Бид сургуулийн ойр орчимд байгаа болхоор асуусангүй!

Би: одоо тохиромжтой цаг нь биш бололтой
Тэхён: сандарчихлаа ...
Би: тийм ч аймар юм асуух гээгүйээ зүгээр л энгийн зүйлс
Тэхён: аан.
Би: Бид өвөл уулзсан бол хүйтэнд хэцүү байх байсан байхдаа
Тэхён: тийм болхоор л би чамаас зурвас авсаныхаа дараа бурхан намайг өрөвдтөл гуйсан байхгүй юу гэхэд нь би тэсэлгүй инээчихлээ.

Тэхён: одоо л чин сэтгэлээсээ инээж байх шив
Би: хүүе би өчигдөр ч гэсэн инээсэн биздээ
Тэхён: би зөвхөн өнөөдрийн тухай ярьж байна
Би: аан

Тэр үнэхээр өндөр бас туранхай юм. Өлмийгөө өргөсөн ч чацуу болж чадхааргүй юм байна.

Тэхён: удахгүй төгслөө. Их сургуулиа сонгочихсон биздээ
Би: мхн. Чи
Тэхён: сөүлийн их сургууль уу?
Би: тиймээ чи
Тэхён: би ч бас сөүлийн их сургуульд гэхдээ тэнцвэл шүү дээ гээд болхи гэгч нь инээв.

Бид алхсаар яагаан өнгийн цэцэгс дэлгэрсэн мододтой газар ирсэн байлаа.

Сөүлд ийм газар байдгийг би мэдэх ч үгүй юм байна.

Би: вуав
Тэхён: би энд нэг найзтайгаа ирдэг байсан юм. Тэрний ирэх дуртай газруудын нэг байсан.
Би: тэр найз чинь хаа нэгтэй явчихсан юм уу? Дандаа өнгөрсөн цаг дээр яриад байх юм
Тэхён: нас барчихсан
Би: намайг уучлаарай!
Тэхён: чи ямар мэдэж байсан биш дээ.

Энэ газрыг сөүлийхэн сайн мэддэг бололтой. Хосууд бас дугуй унасан хүүхдүүд ихээр явж байлаа.
Тэхён: дугуй унах уу?
Би: би чаддаггүй шдээ!
Тэхён: тиймүү тэгвэл ... гэж хэлээд над руу харан гарнаас минь барин дараа нь өөрлүүгээ татах нь тэр.