"Cause I Choose To Love You"

***chapter 24***

(In the balete tree..
#tambayWithEmote)

Ang mga totoong kaibigan, parang dugo! Hindi man laging nagpapakita...pero lumalabas sila...sa oras na sugatan Ka!....

Me: ano nang gagawin ko ngayon?,... Nahihirapan na talaga ako.
-paiyak Kong sinasabi kina Samantha, !

Janela: princess, masyadong mahirap ang sitwasyon mo ngayon.

Samantha: pero, diba... Kapag naka graduate Ka naman, papayagan kanang magka boyfriend ng  parents mo?

Me: pero paano na ngay0n? Ngayong pinapalayo na nila kame sa isat isa?

Sarah; the best thing to do is to follow your heart ! Kung ano sa tingin mo ang makakabuti sayo.

Arnie: ano bang sabi ng puso mo?

Me: sabi ng puso ko, wag ko daw Iwan c alex dahil nagmamahalan kame at walang bawal dun.

Arnie: eh, anong bulong ng Isip mo?

Me: sabi ng Isip ko, baka daw lalong lumala ang sitwasyon kapag Hindi ko sundan sina mama at papa.
--(umiiyak padin ako)

Arnie: minsan, mas malakas ang isip sa puso. Pero kadalasan, mas malakas ang puso sa isip. Sabi nga nila,
"What the mind forget, the heart will still remember!"

Sarah: so,ano na?

*******
(In the Basketball court)

Marvin: ano na? Bibitawan mo nalang ba c princess?

Alex: hindi ko makakaya tol.

Aljufri: so? Ipaglalaban mo pa sya?

Jake: kase, dalawa lang naman ang choice mo ngayon tol eh... Its either be, you will hold on, or you will let go!

Alex: ang let go, para lang yan sa mga taong walang paninindigan!

Paulo: so, you will...???

Alex: i will follow my heart! Hindi ko bibitawan c princess... Mahal,ko sya!

******"
(In the balete tree)

Me: i finally made my decision.. Sabi nga nila, perfect man comes with a perfect reason... And perfect reason, comes with a perfect timing...and that perfect timing ... Will come to those people who wait patiently ...

Ashlie: hah?

Me: true lovers know how to wait each other... Kung mahal nya talaga ako... Hihintayin nya ako!

Samantha: so,? You will let him go?

Me: yes! I TEMPORARILY, LET HIM GO! and if he will wait for me,... After the graduation day, ako mismo ang tatakbo para balikan sya.

Nakarinig nalang kame ng palakpakan nang may dumating!

Axel:  well well... I was so touch in this story..! Kawawa Ka naman princess without a castle ?

Samantha; mas magiging kawawa Ka kapag Hindi mo kame tatantanan!

Axel: im here to comfort my friend!

Sarah: mga estudyante nga naman! Hinahayan na talaga nilang pakalat kalat ang plastic sa lansangan!

Arnie: sarap ipasok sa sako noh?

Ashlie: tapos, itapon sa truck ng basura.

Samantha: bat Ka nga pala napunta dito axel?

Axel: ay... May klase na pala ako. NExt time nalang ulit hah? Bye mga basurera?

Arnie: kapal mo din noh!
---pasigaw ni arnie habang naglalakad nang palayo c axel.

Pagalis ni axel,dumating c alex.

Alex: PRinsesa ko? Pwede ba tayong magusap?

Samantha; ay, may pupuntahan pa pala kame guys... Mauna na lang kame.

Arnie: may pupuntahan pala tayo?

Sarah: ou ano Ka ba! Hali ka na..

~~~~~~~~

Alex:,Kamusta Ka na?

Me: pinagbabawalan na pala nina mama at papa na kausapin pa kita ...

Alex: bibitaw Ka nalang ba?

Me: alex,mahal kita pero may mga bagay talaga na Hindi sapat ang pagmamahalan para masolusyunan!

Alex: pano na tong relasyon? Pano na ako? Paano na tayo?

Me:kung mahal mo talaga ako, handa Ka naman sigurong maghintay?

Alex: hanggang kailan, PRinsesa ko?

Me: hanggang makapagtapos tayo ng pagaaral.

Alex: kung gayon ay handa akong maghintay,

Me: sabihin mo na kung hindi mo na kayang maghintay. Para hindi na ako aasang, magbalikan pa tayo.

Alex: mahal kita...at para sayo, handa Kong gawin ang lahat.

Me: promise ?

Alex: promise ! Mamatay man ako!

Me: asahan ko yan! Aasahan ko ang pangako mo.

Alex: how will we end this ?

Me: kahit na sobrang masakit, alex,.... Temporarily, BREAK NA TAYO!

--para bang nagunahan nalang ang mga luha namin ni alex na tumulo sa lupa... Parehas kameng nakayuko at ,at umiiyak! Hanggat sa nagdesisyon na akong tumayo at umalis na palayo sakanya...

Me: paalam na!

Naglalakad na ako palayo nang bigla syang tumakbo papunta sakin  at niyakap ako ng mahigpit... Isang yakap na ayaw na ata akong pakawalan.

Alex: hindi ko ata makakayang hindi Ka kausapin.

Hinawakan ko ang dalawang kamay nya at unti unting inalis ....

Me: para sakin,para sayo at para saatin, kakayanan mo!

Alex: paalam...

Tumakbo ako palayo sakanya habang luhaan. Umiiyak ako at ganun din sya. Kapwa kame nasasaktan at kapwa kameng walang magawa.

Kinabukasan ay late akong nakapunta sa  school, pagdating ko sa room namen ay nakita Kong kakapasok palang din sa loob ni alex.

Ms.Jacinto: and why are you late ? What makes you think to be late in my first time to teach in this class ?
-sermon nya Kay Alex bago pa ako umeksena.

Me: good morning proff.

Ms.Jacinto: ohw? You have a companion,at? Naka shade pa? !

Tumingin ako sa likuran ko pero saakin talaga nakaturo ang daliri ni proff.besides,ako lang naman talaga ang nakashade dito.hahaha!   Kaya naman ,nag smile nalang ako... Senyales na kailangan ko ng pagpapatawad.

Halika't bakit Ka late?
-nakangising tanong sakin ni proff.

Ah.... Kase,po..kase, kase ano...

-yung tipo na wala na akong maisip na dahilan sa kadamihan ng late ko ay nasabi ko na lahat.

Kase,wala kang masabing dahilan? Dahil? Palagi Ka nalang nagdadahilan?  Halika't samahan mo itong c Alex sa office ko.

Hah? Office agad??? Proff naman!
-nakanguso Kong sambit...

Alam mo ba? 1 hour kang late! 1 hour, kayong late. Time ko na para  pumunta sa next class ko.

sabi ni proff bago pa ako sumilip sa relo ko.

Hah? 1 hour and 30 minutes akong late. Gosh! Eh, pano ba naman..  Nag drama pa kagabi. Hayyy ...nakakainis naman kase!....

(Ms.jacinto's office at the moment..)

First time nyong nalate ?
-tanong ni ms.jacinto while nilalaro ang ballpen nya sa kamay.

Opo ms.jacinto.
-sagot ni Alex habang nakatingin saakin.

Hmm...at niloloko nyo pa ako? Always akong nandyan sa pathway at always ko kayong nakikitang late! Pero,bakit parang hindi kayo magkakilala ngayon?

Po????
-tanging sambit ko.