After (Greek Translate)

Chapter 4

''Εμμ..που ειναι η Steph?'' η φωνη μου βγαινει σαν ψιθυρος.Τα χερια μου ειναι τυλιγμενα γυρω απο την μαλακη πετσετας μου, ενω τα ματια μου κοιταζουν κατω συνεχεια για να βεβαιωθω οτι με καλυπτει καλα το γυμνο μου σωμα.

  Με κοιταζει, οι γωνιες του στοματός του, σηκωνονται ελαφρα, αλλα δεν λεει λεξη.  

  "Μ'ακους; Σε ρωτησα που ειναι η Steph" επαναλαμβανω, προσπαθωντας να ειμαι πιο ευγενικη απο οτι πριν.

''Δεν ξερω'' μουρμουριζει και γυριζει στην μικρη επιπεδη οθονη της Steph.Τι στο καλο κανει εδω αν δεν ξερει που ειναι?Δεν εχει δικο του δωματιο? Δαγκωνω την γλωσσα μου προσπαθωντας να κρατησω το στομα μου κλειστο για τα απρεπη σχολια που μου ερχονται στο μυαλο.

"Ενταξει.. θα μπορουσες να φυγεις η κατι τετοιο για να ντυθω?" μολις συνειδητοποιησα οτι δεν ειχε καταλαβει οτι ημουν με την πετσετα, βασικα το καταλαβε αλλα δεν τον ενοχλει.

"Μην κολακευεσαι, δεν προκειται να σε κοιταξω" ειρωνευτηκε και γυρισε απο την αλλη, καλυπτοντας το προσωπο του με τα χερια του. Εχει μια βαρια αγγλικη προφορα που δεν ειχα προσεξει πριν. Πιθανοτατα επειδη ηταν πολυ αγενης για να μου μιλησει. Γιατι ειναι στο Pullman τελος παντων? αβεβαιη για το πως θα απαντησω στο αγενες του σχολιο, ξεφυσαω και παω προς την ντουλαπα μου. Η δεν  ειναι straight και για αυτο ειπε "δεν προκειται να σε κοιταξω" η νομιζει οτι ειμαι ασχημη. Βιαστικα φορεσα ενα σουτιεν και ενα εσωρουχο, ενα απλο ασπρο T- shirt και ενα khaki σορτσακι.

"Τελειωσες?" με ρωτησε, διαλυοντας καθε ιχνος υπομονης που εχω.

"Μπορεις να φερεσαι με λιγο περισσοτερο σεβασμο? ειλικρινα εισαι στο δωματιο μου την ωρα που ντυνομαι και εχεις το θρασος να μου φερεσε με αγενια?
δεν σου εκανα τιποτα, ποιο ειναι το προβλημα σου?" φωναξα, η φωνη μου ακουστηκε πιο δυνατη απ'οτι ηθελα αλλα απο την εκφραση του τα λογια μου ειχαν την  επιδραση που ηθελα σε αυτο το αγορι.

Σιωπηλα με κοιταζει και ενω περιμενω να απολογηθει,  ξεσπαει σε γελια. Με κοιταει και απλα γελαει. Το γελιο του ειναι βαθη και σχεδον ενας αγαπητος ηχος. Θα ηταν πιο ευχαριστος αν δεν ηταν τοσο κοπανος. Λακακια σχηματιζονται στα μαγουλα του καθως συνεχιζει να γελαει και νιωθω τελειως ηλιθια, καθολου σιγουρη για το τι να κανω η τι να πω. Δεν μ'αρεσουν οι διαφωνιες και αυτο το αγορι ειναι το τελευταιο ατομο με το οποιο θα ηθελα να αρχισω καβγα. Η πορτα ανοιγει και η Steph μπαινει μεσα με φορα.

"Συγγνωμη που αργησα ειχα ενα τρομερο πονοκεφαλο" λεει δραματικα και τα ματια της πεφτουν σε μενα και τον Harry.

"Συγγνωμη Tess, ξεχασα να σου πω οτι θα ερχοταν απο εδω ο Harry" λεει απολογητικα, τραβωντας την προσοχη μας.

Θα μου αρεζε να σκεφτομαι εμενα και την Steph να ζοομε μαζι, μπορει και να ειχαμε μια πολυ καλη φιλια, αλλα με τις επιλογες που κανει στους φιλους της, δεν ειμαι τοσο σιγουρη πια.

"Το αγορι σου ειναι αγενης" οι λεξεις βγηκαν πριν μπορεσω να τις σταματησω.

Και οι δυο αρχισαν να γελαν. Τι εχουν παθει ολοι και γελανε με εμενα? αρχιζει και γινεται πολυ ενοχλητικο.

"ο Harry δεν ειναι το αγορι μου" γελαει, τονιζοντας την λεξη δεν.

"Τι της ειπες?"η Steph γυρισε προς αυτον. "ο Harry εχει ενα δικο του περιεργο τροπο επικοινωνιας" εξηγησε, κοιτωντας εμενα. Τελεια, δηλαδη αυτο που λεει ειναι οτι ο Harry ειναι ενα αγενες ατομο. το βρετανο αγορι γυρισε το καναλι στην τηλεοραση με το τηλεκοντρολ στα χερια του.

"Υπαρχει ενα παρτι σημερα το βραδυ, θα πρεπει να ερθεις μαζι μας Tessa" μου προτεινε. Η δικια μου σειρα να γελασω.

"Τα παρτι δεν ειναι για μενα, συν το οτι εχω να παω να παρω καποια πραγματα για την πλευρα του δωματιου μου" κοιταξα τον Harry, που φυσικα συμπεριφερεται σαν καμια απο εμας δεν ειναι στο δωματιο μαζι του.

"Ελα..ειναι μονο ενα παρτι! Εισαι στο κολλεγιο τωρα, ενα παρτι δεν θα πειραξει" με εγκλιπαρει " πως θα πας στα μαγαζια, νομιζα οτι δεν ειχες αμαξι?" ρωτησε. Δεν μπορω να παω σε παρτι.

"Δεν ξερω κανεναν εκει και ηθελα να μιλησε με τον Noah στο Skype" της ειπα και ο Harry γελασε παλι, αναγνωριζοντας οτι πηρε την προσοχη μας μετα απο αυτο, "και θα παρω το λεωφοριο για να παω."

"Δεν θελεις να παρεις λεωφορειο Σαββατο! Μπορει να μας παει ο Harry . .σωστα Harry? Και ξερεις εμενα στο παρτι. Απλα ελα..σε παρακαλω" ενωσε τα χερια της μαζι σε μια δραματικη κινηση.

Την ξερω μονο μια μερα, πρεπει να την εμπιστευτω? Ξερω οτι οσο αγρια και αν κοιταζει, ειναι καπως γλυκια. Αλλα παρτι?

"Δεν ξερω... και οχι δεν θελω ο Harry να με παει στα μαγαζια" λεω. Ο Harry γυρναει στο κρεβατι της Steph με μια διασκεδαστικη εκφραση.

"Ω, oχι! Πραγματικα ανυπομονουμε να βγουμε εξω μαζι", δηλωσε ξερα, η φωνη του τοσο γεματη σαρκασμο που μου ερχεται να του ριξω ενα βιβλιο στο κεφαλι.

"Έλα τωρα Steph, ξερεις οτι αυτο το κοριτσι δεν προκειται να ερθει», λεει γελωντας, μια πλευρά του εαυτού μου θελει να του δειξει οτι κανει λαθος. Θελω τοσο πολυ να τον ρωτησω απο που ειναι.

"Βασικα, θα ερθω», λεω με ενα γλυκο χαμογελο. Ο Harry γελαει ξανα και η Steph φωναζει πριν κλεισει τα χερια της γυρω μου σε μια σφιχτη αγκαλια.

"Ναι! Θα περασουμε τελεια" η Steph φωναζει.

Ελπιζω να εχει δικιο.