After (Greek Translate)

Chapter 5

Ειμαι ευγνωμων οταν ο Harry φευγει, ετσι η Steph και εγω μπορουμε να συζητησουμε για το παρτι, χρειαζομαι περισσοτερες λεπτομερειες.

"Που ειναι το παρτι; Ειναι κοντα με τα ποδια;" Την ρωταω την ωρα που ευθυγραμμιζω τα βιβλια μου στο ραφι σε αλφαβητικη σειρα. Είναι μια συνηθεια.

"Ειναι ενα παρτι αδελφοτητας, σε ενα απο τα μεγαλυτερα σπιτια αδελφοτητας εδω," το στομα της ειναι ορθανοιχτη, οταν βαζει περισσοτερη μασκαρα πανω στις βλεφαριδες της, "ο Niall θα μας παει. "

Ειμαι ευγνωμων που δεν θα ειναι ο Harry εκει, ακομη κι αν ξερω οτι δεν θα ειμαι μαζι του στο ιδιο χωρο φαινεται αφορητος. Γιατι ειναι τοσο αγενης; Αν μη τι αλλο θα πρεπει να ειναι ευγνωμων για το οτι δεν τον κρινω για τον τροπο με τον οποιο κατεστρεψε το σωμα του με τρυπες και τατουαζ. Ισως τον κρινω λιγο, αλλα οχι στο προσωπο του, τουλαχιστον. Ειναι οτι μεγαλωσα σε ενα σπιτι που τα ταττουαζ και τα piercings δεν ειναι αναμενομενα, επρεπε παντα να εχω τα μαλλια μου χτενισμενα, τα φρυδια μου βγαλμενα, και τα ρουχα μου καθαρα και σιδερωμενα. Ειναι απλα αυτο που ειναι.

"Με ακουσες?" η Steph λεει και γελαει.

"Συγγνωμη..τι?" δεν ειχα συνειδητοποιησει οτι το μυαλο μου ειχε αφαιρεθει.

"Ειπα να αρχισουμε να ετοιμαζομαστε, θες να με βοηθησεις να διαλεξω τι θα φορεσω?" λεει. Τα φορεματα που διαλεγει ειναι τοσο ακαταλληλα και νομιζω οτι ολα αυτα ειναι ενα αστειο και οτι σε λιγο θα ερθει καποιος και θα μου το πει, εγω ψαχνω για την καμερα. Εγω μαζευομαι σε καθε ενα και γελαει προφανως, βρισκει την αηδια μου χιουμοριστικη. Το φορεμα η μαλλον το πατσαβουριασμενο κομματι που διαλεξε.. ειναι ενα μαυρο φορεμα φτιαγμενο απο αυτο που μοιαζει με διχτυ για ψαρεμα με το κοκκινο σουτιεν της που φενεται απο μεσα, τουλαχιστον το κατω μερος ειναι στερεο, αλλα εχω την αισθηση οτι θα το φορουσε και αν δεν ηταν. Το φορεμα της φτανει στις κορυφες των μηρων και τα τακουνια των παπουτσιων της ειναι τουλαχιστον τεσσερις ιντσες. Τα φλεγομενα κοκκινα μαλλια της ειναι σε μπουκλες και εχει περισσοτερο eyeliner που εχω δει ποτε μου.

"Τα ταττουαζ σου πονεσαν?" την ρωτησα την ώρα που εβγαζα εξω απο την βαλιτσα το καφε μου φορεμα.

"Το πρωτο λιγο, αλλα δεν ειναι τοσο ασχημα οσο νομιζεις. Ειναι σαν μια μελισσα να σε τσιμπαει ξανα και ξανα" λεει. Αουτς, αυτο ακουστικε πολυ δυσαρεστο.

"Αυτο ακουστικε χαλια" της λεω και γελαει. Προφανως με βρησκει τοσο περιεργη οσο εγω αυτη. Ειναι παρηγορο.

"Δεν θα το φορεσεις αυτο ετσι;" Χαζευει το φορεμα μου με ανοιχτο στομα.

Γλυστραω το χερι μου στο υφασμα, αυτο ειναι το ωραιοτερο μου φορεμα και δεν εχω φερει πολλα ρουχα μαζι μου. Αφου παραλειψα σημερα να παω στο καταστημα, θα πρεπει να βρω χρονο αυτη την εβδομαδα. Πρεπει να θυμιθω να το σημειωσω αυτο πριν το ξεχασω.

"Τι εχει το φορεμα μου;"

Προσπαθω να κρυψω ποσο προσβεβλημενη νιωθω. Το καφε υλικο ειναι μαλακο αλλα ανθεντικο. Καλυπτει το λαιμο μου και τα μανικια φτανουν ακριβως κατω απο τους αγκωνες μου.

"Τιποτα...απλα ειναι πολυ.. μακρια" λεει.

"Ειναι μολις κατω απο το γονατο μου" υπερασπιζομαι το αγαπημενο μου φορεμα.

"Ειναι ωραιο, απλα πιστευω οτι ειναι λιγο πολυ μακρυ για ενα παρτι, θα μπορουσες να δανειστεις κατι απο εμενα" Μου προσφερε και γελαω.

"Οχι ευχαριστω, ειμαι μια χαρα φορωντας αυτο εδω" Της λεω και βαζω στην πριζα το σιδερο για τις μπουκλες μου.