The Dark Side Of Being An Agent

1

Na 5 lange, zware dagen besloten Berend en zijn collega Eric samen iets te gaan drinken. Ze konden alle twee een glas alcohol goed gebruiken, nadat ze weken lang hun hoofd breken over een of andere moordenaar die het niet opgeeft. Wat eigenlijk dus wilt zeggen dat ze te maken hebben met een seriemoordenaar. In hun 2 jarige ervaring was dit de eerste keer dat ze zoiets ergs hebben meegemaakt. De moordenaar of misschien wel moordenaars leken een patroon te hebben om hun slachtoffers altijd op een gruwelijke manier te vermoorden. "Gaan we nog iets drinken of blijven we nadenken over ons werk die we niet afgewerkt krijgen?" Eric streek met zijn hand door zijn korte zwarte haren. Hij wist niet goed wat te reageren op Berend. Aangezien Berend niet wou wachten op antwoord nam hij het initiatief om drinken te gaan halen. Hij bestelde twee Bacardi cola's en liep ermee naar de tafel waar zijn collega op hem zat te wachten. "Hier, dit gaat goed doen." Hij zette een glas voor de zittende man zijn neus en zette zichzelf neer. "Wat is er toch mis met onze redenering?" Eric staarde voor zich uit en leek niet te stoppen met denken over de veelvoudige moorden. "Laat het rusten, Eric. Drink en geniet van deze avond. Zoek uzelf een vrouw dat uw stress verminderd." Berend begon een beetje zenuwachtig te worden van Eric. "Een vrouw bezorgd u alleen maar meer stress." Eindelijk kon Eric nog eens een grapje maken wat Berend duidelijk opluchtte. "Hangt ervan af. Als je ze in uw grip hebt zal ze nooit irritant doen, maar vanaf dat zij jou in de grip heeft is het gedaan met u." De licht getinte man zette een grijns op zijn gezicht. "Bij u is dat dus al niet moeilijk, maar zoals je weet ben ik niet echt de leider...dus hou ik het maar bij single." Ergens in zijn diepe gronden was hij niet blij met wat hij zonet vertelde tegen zijn collega. Hij zou dolgraag geliefd willen worden door iemand. Alleen wist hij niet door wie. Hij was 'anders', dat vond hij zelf toch. Hij was niet zoals andere mannen, kijken en houden van vrouwen. Zijn geaardheid lag net iets anders dan anderen. "Ga je nog lang liggen piekeren of gaan we een beetje plezier maken?" Eric haalde zijn schouders op en dronk wat. "Ik zeg het u...die dames daar zijn echt niet mis." Eric volgde zijn blik en kwam uit op een groepje jonge meisjes die volgens zijn mening inderdaad niet lelijk waren. "Dat zijn collega's van ons voor moest je het niet weten. Alleen van een andere zone." Berend haalde zijn schouders op en bleef de dames aankijken. "Wat maakt het uit?" Lachend schudde hij zijn hoofd. "We laten hen gewoon met rust, oké? Ze willen echt niet gestoord worden door ons." Eric richtte zijn blik nog eens naar de dames die hen ondertussen gezien hadden. Ze keken de twee zielige mannen aan en lachten verlegen. Ook zij waren single en hadden best wel goesting om een avond bij mannen te hangen. Één ding viel op. Een zwart harig meisje dat bij het groepje hoorde had alleen maar oog voor de grote man die zich nogal bescheiden hield. "Kom we gaan ze eens gedag zeggen." Berend nam zijn glas stevig in zijn hand en verplaatste zich naar de dames. "Goedenavond dames." De alcohol die zijn lichaam ondertussen al was ingetreden begon te werken en sloeg uit op zijn stem en zijn gedrag. Eric stond niet wetende wat te doen recht en keek zijn collega aan. Hij besloot Berend bij de dames weg te halen. "Kom, laat hen gerust. Je hebt te veel gedronken en je bent jezelf niet." Eric trok zijn collega naar achter en richtte zijn blik naar de drie meiden die er onwennig bij stonden. "Dames, sorry voor mijn collega. Hij heeft nogal zijn kuren." Excuseerde hij zich. Soms schaamde hij zich echt dood voor wat zijn collega allemaal doet. Maar hij werkt er al zolang mee samen dat hij het ondertussen al gewoon is geworden. "Jullie hoeven toch nog niet weg te gaan? Aleja van mij toch niet." De blonde dame keek de twee mannen aan. "Het is nogal ongemakkelijk. We zijn namelijk collega's en we weten allemaal dat het samenwerken ookal niet zo goed verloopt." De man die zijn collega nog steeds vasthield besloot enig contact met hen te vermijden. Hij wou niet in de problemen geraken bij zijn chef. "Wij houden werk en privé gescheiden." De blonde en deze keer kort harige mengde zich in het gesprek. De man walgde ervan. Hij kon haar echt niet uitstaan. "Laten we nu dit ook maar gescheiden houden." Sprak hij bot. "Begrepen, maar je weet niet wat je mist met ons." De man keek de vier vrouwen zorgvuldig aan. Een iemand viel hem op. "Zie je, we zijn niet af te slaan." Sprak de kortharige vrouw weer. "Britt, laat hem. Als hij niet wilt wilt hij niet. Jij word ook niet graag gepusht." Nu mengde de zwartharige zich in het gesprek. Brigitte heette ze, of dat meende Eric zich toch te herinneren. "U heb ik nog nooit gezien." Berend die even van de aardbol verdwenen was wees Brigitte aan. "Dat kan goed zijn." Lachte ze terug. "Kom we zijn weg." Hij richtte zijn blik nog een laatste keer op de zwartharige dame en duwde dan zijn collega richting de uitgang.