The Dark Side Of Being An Agent

7

De middagpauze was het enigste moment dat iedereen eens samenzat. Genietend van wat ze in hun mond staken. Pratend over de stomste dingen. Daar kon Eric echt van genieten. Deze keer zat Eric tussen de twee dames waar hij nauw mee samenwerkt of mee in contact komt. "Tussen twee vrouwen zitten is altijd een slechte keuze." Was Eric zijn oordeel altijd al geweest, maar deze keer vond hij het een goede keuze. "Eric, Britt." De commissaris wenkte hun aandacht. "Ik ga Brigitte bij jullie in het team plaatsen. Ik zie dat jullie goed overeen komen en zo komt Brigitte ook eens op de baan." Eric keek zijn chef blij aan. Brigitte was een goede vriendin van hem geworden dus natuurlijk vond hij het leuk dat zij bij hem werd gezet. "Amai Eric, met twee vrouwen man. Zou ik ook wel willen." Mark keek Eric lachend aan. "Ben ik niet goed genoeg misschien?" Floor keek Mark aan. "Jawel hoor." Antwoorde Mark snel. "Mark, met deze twee vrouwen is ook niet altijd even plezant hoor." Hij lachte maar kreeg al snel langs beiden kanten een mep tegen zijn arm. "Zie je wel." Lachte hij.

"Hoe zit het eigenlijk met die zaak van jullie?" Koen kwam aan de bureau van de drie rechercheurs staan. "We hebben een nieuw spoor. Hopelijk geraken we nu wel verder." Antwoorde Eric maar keek de man vragend aan. Hij begreep niet waarom hij zo nieuwsgierig is in hun zaak, maar toch niet wou meewerken. "Welk spoor?" Floor kwam in het gesprek. "We weten dat het iemand is dat met wapens om kan en we hebben zijn moordwapen gevonden. Spijtig genoeg staan daar geen vingerafdrukken op. Maar we komen er wel." Deze keer was het Britt die antwoorde. "Ik hoop voor jullie dat er in tussen tijd dan niet nog meer slachtoffers vallen. Hoelang zijn jullie al aan die zaak bezig?" Eric keek hem doordringend aan. "2 maanden." "Hoeveel slachtoffers?" Eric keek Koen met gefronste wenkbrauwen aan. Hij vroeg zich af waarom hij dit allemaal wou weten. "24" Antwoorde Britt. "Wilt zeggen 4 per week. Waarschijnlijk allemaal nutteloze mensen, anders had de burgemeester en de pers hier al lang gestaan." Eric stond boos recht. Hoe kon hij zoiets zeggen. Hun collega was een slachtoffer. "Nutteloze mensen? Ben je serieus? Vergeten dat Berend erdoor getroffen is? Een man die dit land wou verdedigen tegen de misdadigers. Een man die altijd voor iedereen klaar stond, zelfs voor u!" Koen haalde zijn schouders op. "Er zou dan toch iets niet goed zijn aan hem als hij vermoord is." Koen zijn gedrag was raar en stond Eric niet aan. Eric zijn bloed kookte. Hoe kon hij zoiets zeggen. Eric was zo boos dat hij zijn agressie liet spreken in plaats van zijn hoofd. Hij nam Koen vast bij de kraag en trok hem over zijn bureau. "Hij heeft u gered Koen, ben je dat misschien vergeten? Dat je in het water aan het verdrinken was?" De man had zoveel agressie in hem zitten dat hij Koen tegen de muur kon duwen en hij ook geen kans had weg te glippen. Eric hield hem vast bij de keel en keek diep in zijn ogen. Het kom hem niet schelen dat de andere collega's op hem aan het roepen waren. Eric was echt geconcentreerd op zijn collega zijn ogen. Ze zagen er anders uit. Hij was er honderd procent zeker van dat Koen blauwe ogen had, nu zag hij geen lijntje blauwe kleur in zijn ogen. Rond zijn ogen zag het rood alsof hij slaag had gehad en nu pas viel het hem ook op dat zijn huid echt bleek was. "Eric, laat hem los. Dit heeft echt geen zin hoor." Brigitte haar zachte stem drong zijn oren door. Even later voelde hij ook hoe zij haar hand op zijn arm legde. "Laat hem los." Zei ze weer. De man liet hem los en liep naar de keuken waar hij even tot rust kon komen. Brigitte ontfermde zich rond Koen. "Gaat het?" Vroeg ze. De man knikte en trok zijn shirt naar beneden. Aangezien Koen weer aan het werk ging besloot Brigitte even te gaan kijken naar Eric. Hij was tenslotte zwaar gekwetst. Brigitte vond haar collega huilend op de keukenvloer. Hij leunde met zijn rug tegen de muur en ging met zijn handen door zijn haar. "Eric?" Hij schrok en keek op. Hij droogde snel zijn tranen, want hij wou zo niet gezien worden. Ze zette zich naast hem neer. "Gaat het?" De man schudde zijn hoofd en staarde voor zich uit. "Hij is echt veranderd. Hij was vroeger mijn beste vriend en nu doet hij zo. Hij is zichzelf niet, geloof mij. Toen ik hem vasthad keek ik in zijn ogen en die waren anders. Er was geen enkel spoor van blauw te zien. Ze leken wel gewoon zwart te zijn." Hij beet op zijn tanden en wachtte op haar reactie. Zij zou hem waarschijnlijk niet geloven, maar zij was de enigste waar hij dat tegen kon zeggen. "Zwart?" Vroeg ze ter bevestiging. Hij knikte en keek haar aan. "En zijn huid was echt bleek." Ze nam diep adem. Ze herkende het ergens van, alleen wist ze niet van waar. "Ik heb dat ooit eens ergens gelezen. Ik weet niet waar ofzo, maar ik weet wel dat het geen goed teken was." Hij keek haar vol ongeloof aan. Liefst van al wou hij dat dit niet de waarheid was wat ze vertelde. Eric en Koen zijn misschien niet meer zo hecht maar Eric zou Koen niet kunnen missen. "Ik zal het voor jou eens opzoeken, goed?" De man knikte en bedankte haar. "Ik snap niet waarom hij zoiets kan zeggen. Dat hij zo praat over zijn collega." Eric walgde van zijn uitspraken. Berend werd door iedereen graag gezien. "Hoe was jullie relatie? Die van u en Berend." Hij zuchtte en keek haar aan. "Aleja relatie, ik bedoel niet dat...je snapt me wel." De man lachte. Ze maakt haar vragen altijd zo grappig, omdat ze er meestal te laat aan denkt dat hij homo is. "Ik hield van hem...echt. Maar hij was hetero dusja." Even kraakte de man zijn stem. Hij had het liever anders gezien, maar hij weet ook dat je niemand kan verplichten. "Ow...sorry." Zei ze stil. "Dat is toch niet erg, je kan dat niet weten he." De man lachte zachtjes. Hij vond Brigitte een fantastische vrouw. En dat mocht ze gerust weten. "Wil je nog terug voor die vijf minuten of blijven we nog even hier?" Brigitte lachte en hoopte dat haar collega voor het tweede ging kiezen. "Laten we maar gewoon terug gaan. Anders gaat de chef nog boos worden." Ze stonden recht en liepen samen terug naar de rest van de collega's. Al goed dat de commissaris hier niets van heeft gemerkt...anders had het niet goed afgelopen met Eric. En dat beseft hij maar al te goed.