The Dark Side Of Being An Agent

5

Eric was al vroeg op kantoor. Hij kon niet slapen en dacht dus maar wat meer te werken. Het was de eerste keer sinds zijn partner vermoord is hij terug goesting heeft om te werken. Na enkele weken met verdriet rond gelopen te hebben beseft hij dat dat geen goesting heeft. Niet dat hij nu veel gelukkiger is nu dat zijn collega weg is, integendeel... hij moest aan zichzelf toegeven dat hij iets voelde voor zijn collega. De bel van het onthaal ging en aangezien er niemand was van de nachtdienst ging hij naar het onthaal. "Goedemorgend." Hij zag een vrouw huilend en in paniek staan. "Mevrouw, wat is er gebeurd?" Hij probeerde haar te kalmeren wat niet zo goed lukte. "Mijn man...mijn man." Ze legde haar handen in haar gezicht. Eric nam de vrouw vast en nam ze mee naar zijn bureau. Hij zette zich naast de vrouw neer. "Wat is er met uw man?" Vroeg hij voorzichtig. "Hij is vermoord." Ze barstte weer in tranen uit. "Vermoord?" De man nam zijn notitieblokje en noteerde alle antwoorden die de vrouw op zijn vragen gaf. "Ik kwam van mijn nachtdienst thuis en ik wil gaan slapen en ik zie mijn man daar levensloos op de grond liggen. Ik ben direct naar hier gekomen." Snikte ze. "Waarom hebt u niet gebeld?" Eric begreep haar niet. Als ze had gebeld had alles veel sneller gebeurd. "Ik heb naar dit kantoor gebeld maar niemand nam op." Eric zuchtte. Er is altijd wel iets met de nachtdienst. Hij heeft al zoveel klachten over hen ontvangen dat hij er een boek over zou kunnen schrijven. "Dan kan u nog altijd naar de noodcentrale bellen, mevrouw." De vrouw keek hem aan. Ging hij hier nu alleen maar bezig zijn over naar wie of wat ze moest bellen. "Gaat u ook nog iets doen voor mijn man? Of ga je alleen zagen dat ik moest bellen of niet?" Vroeg de vrouw kwaad. "Sorry mevrouw, ik zei het gewoon omdat als je had gebeld we nu al verder konden staan. Neem me niet kwalijk." Eric wist dat het beter was dat hij de vrouw nu even alleen liet. Niet voor haar maar voor zichzelf. Hij kreeg het moeilijk en hij weet ook dat je dat als politieagent niet mag laten zien aan de gewone burger. Hij nam twee flesjes water uit de koelkast en ging terug naar de vrouw. Hij gaf een flesje water aan de vrouw die de man al leek vergeven te hebben. Na nog enkele vragen verliet de vrouw het kantoor. Het was duidelijk dat haar man ook een slachtoffer is geworden van de seriemoordenaar.

"Britt, het is zover. Er is nog een slachtoffer gevallen." De vrouw was nog maar net binnen en kon een kop koffie echt wel gebruiken maar Eric hield haar tegen. "Het is beter dat we er ineens aan beginnen." Concludeerde de man. Britt keek hem streng aan. Brigitte die achter de geblondeerde vrouw stond kreeg een glimlach op haar gezicht. "Ik heb koffie nodig Eric, anders ben ik echt slechtgezind." De vrouw hief haar stem maar Eric deinsde niet terug. "Dan heb jij altijd koffie nodig. Het labo wacht op ons." Eric leek zich niet terug te trekken en kon de vrouw overtuigen direct mee te gaan. "Brigitte, wil jij iets voor mij doen?" De vrouw knikte. Britt begon al snel te zuchten. Ze vond Brigitte echt een toffe maar ze vond het niet leuk dat Eric wel lief was tegen Brigitte en niet tegen haar. "Tuurlijk." Hij haalde diep adem. "Als de commissaris er is, kan je hem dan even melden dat de nachtdienst weeral eens een belangrijke oproep heeft gemist of genegeerd." Brigitte keek hem met grote ogen aan. Ook zij kon niet vatten hoe zoiets kan gebeuren. "Zal ik doen." Ze glimlachte en liep naar haar bureau. "Goedemorgend trouwens." De man grijnsde en keek naar Brigitte haar reactie die op haar beurt lachte.

"Benoit, vertel het eens." Ze zagen een wit laken met daaronder het lijk van de man. "Eerst en vooral, ik heb een moordwapen gevonden." De wetsdokter opende zijn koffer en nam er een doorzichtbaar zakje met een mes in uit. "Maar hiermee heeft hij de man niet vermoord. De vrouw heeft ons gezegd dat dit niet van hen was dus hoogstwaarschijnlijk heeft de moordenaar deze verloren of heeft hij die niet kunnen gebruiken." Hij legde het zakje terug in zijn koffer en ontfermde zich om het slachtoffer. Hij haalde het laken van de man. Voor Eric en Britt was het duidelijk. De man is doodgeschoten. "Hij is vermoord door 1 schot. De moordenaar moet dus zeker ervaring hebben met zo een dinges." Britt keek Eric aan. Ze leken voor de eerste keer hetzelfde te denken. "Ik vermoed ook dat het slachtoffer zich heeft geprobeerd te verdedigen. Er zijn een aantal blauwe plekken op zijn lichaam die nog vers zijn." Eric knikte. "Enig idee welk wapen er gebruikt is?" Benoit schudde zijn hoofd. "Dat kunnen we zo niet zien. Ik laat jullie nog wel iets weten." "Hoelang ongeveer is hij al overleden?" Deze keer was het Britt die de vraag stelde. "Nog maar 5 tot 6 uur." De man draaide met zijn hoofd dat hij niet helemaal zeker was. "Oke. Bedankt Benoit." Britt zuchtte. Het was tijd voor de buurtonderzoek. Dat deden ze beiden niet graag. En al zeker niet als het nooit iets oplevert, maar ja dat hoort bij hun job zeggen ze dan.