Moving Forward

Chapter 2

Jermaine's P.O.V   9:45 AM  Saturday Morning

Nagising ako dahil sobrang sakit ng ulo ko. Bumaba ako sa kusina upang kumuha ng gamot ngunit wala akong makita kaya lumabas ako at bumuli sa Drug Store. 9:45, bukas na ang pamilihan sa ganitong oras.

Pagkatapos kong bumili ng gamot dumaan muna ako sa bahay ni George. Huminto ako sa harap ng kanyang bahay. Kinakabahan ako, napagpasyahan kong bisitahin siya at makipag-usap tungkol sa nangyari sa amin.

I slowly got out of the car and slowly walked towards the door.

I'd gather all my courage and knocked and waited, buth there was no respones. I knocked again and waited a few more minutes and knocked again but still no answer. I was about to knocked again when it opened and i saw George brother Gem.

"Hinahanap mo ba si George?

"Oo, alam nyo ba kung nasaan ang kuya mo ngayon?"

"Lumabas siya kanina pa at hindi ko alam kung kailan siya babalik. Pasensya na ate Jerm."

"Salamat Gem. Sige aalis na ako."

"Mag-ingat ka ate Jerm, paalam."

"Bye."

Nagbyahe na ako pauwi at huminto muna ako sa isang Coffe shop malapit sa opisina ni George. Bumili ako ng kape at kasalukuyang nakatitig sa building na pinag-tatrabahoan ni George. Again and again, siya lang ang tanging iniisip ko.

I pulled out my phone to find out it's already 10:21. Nalungkot ako, hindi dahil malapit ng oras ng trabaho ko ngunit dahil ni isang text o tawag galing sa kanya wala man lamang akong natanggap. Sinubukan kong tawagan siya ulit ngunit katulad ng iba kong tawag hindi niya sinasagot at sa pagkakataong ito, naka off na ang phone niya."

"Sorry the number you have dialed is either unattended or out of coverage area, please tr your call later"

Kinuha ka na ang kape ko at nagbyahe na pauwi ng bahay. Madami pa pala akong dapat iligpit. My house is a mess.

Tears were running down my face again. I really dont know what to do now, he doesnt even answer my calls and text messages.

I parked my car outside and walked towards the living room. I quickly picked up my phone at dropped my keys in the table. Just like the way I dropped my body on the sofa.

Iiyak na sana ulit ako dahil bumabalik na naman sa isip ko ang mga pangyayari ng biglang tumunog ang cellphone ko. Dalidali kong pinunasan ang mga mata ko at inayos ang sarili ko pati na ang boses ko at sinagot ang tumatawag.

"George i knew hindi mo ako matitiis."

"Hello Jermaine? Si Tridge to, okay ka lang ba? Nabalitaan ko ang nangyari sa inyo ni George. Papunta na ako diyan at walang pero pero dahil malapit na ako sa bahay mo at alam kong kailangan mong Best Friend mo ngayon. Nandito lang ako palagi para sa iyo."