Pamiętniki Wampirów 200 Lat

CHAPTER 6

Jak tylko się rano obudziłam szybko Polecialam do Iski wszystko jej opowiedzieć. Po chwili ją spotkałam.
Zaczęłam z nia  rozmawiac o tym co  wczoraj wieczorem
Okazalo się ze zaszła w nowy zwiazek (przynaniej tak myślałam gdy nie usłyszałam imienia "stefan")
Poszłam szybko do Damona
-DAMON!on tu jest
-kto?!
-stefan i...
-rodzenstwo -odpowiedział z zawiedzeniem
zaczarowali stefana aby zdobył twoja krew więc dlatego dobiera się do twojej przyjaciółki.
Wszystkiego najlepszego flora... powiedziala do mnie Iska mówiąca to już chyba tysięczny raz...
Niewiedzą w jakiej sytuacji jesteśmy....
postanowiliśmy że wyjedziemy np do NowegoOrleanu...

[Isobela]
Gdy dojechalismy było już ciemno...
Mieszkaliśmy gdzieś w środku lasu więc się trochę bałam.
Było ciemno wiec postanowilam ze się przejdę gdy szłam zauważyłam coś poruszającego się w krzakach chcialam biec lecz przedemną pojawił się Stefan który pierw dał mi swojej krwi widziałam jak leci mu łza przy tym co robił widzialm że nie chciał, widzialm że płacze...
a potem wlożyl mi w serce noż umarlam wiedzialam że umarlam...
Urwał mi się film...

[Florence]
Gdy dojechaliśmy na miejsce Iska postanowiła przejść się kawałek.
Siedzieliśmy razem z Damonem przy kominku. Enzo postanowił że rozejrzy się po okolicy...
Nagle przez okno wleciał kamień owiniety kartka
Z napisem"ŻĄDAJĄ KRWI FLORENCJI KRWI...SZUKAJCIE ZAGINIONEJ BO ZOBACZYĆ JEJ NIE ZOBACZYCIE..."
-Damon!!! Powiedz mi o co chodzi jakiej mojej krwi czemu mojej!!!gdzie jest Iska?!gdzie ona jest Damon!!
-niewiem musimy jej poszukać później ci wszystko wytłumaczę...
Pobieglismy szybko do lasu spotkalismy Enzo więc pobiegł pierwszy chodziłam blisko
damona gdy nagle patrzę a tam Iska z wbitym nożem w serce byłam przerażona !!! Zaczelam płakać nie moglam wytrzymać ten okropny ból...myślałam ze już jej więcej nie zobaczę gdy..
Damon podbiegl i powiedział że mam się nie marwić ona będzie żyła po czym podbiegł także Enzo wziął ja na ręce i zaniósł do domu a Damon chwycił mnie za rękę i szybko w swojej prędkości także zabrał mnie do domu.
Dalej płakałam nie miałam już siły gdy nagle...
C.D.N...