Vergeten herinneringen

De keus is aan jou

Oké, het liedje van Pentatonix dat ik hieraan heb toegevoegd, past totaal niet bij dit verhaal! Ik vind alleen de muziek gewoon leuk en die ene regel kwam in dit hoofdstuk voor, dus... ja, daarom zit het hierbij. 😸👍🏻

Polo
-------

Ik hoor zachte muziek. Voor me zie ik niks anders dan een verblindend wit licht. Ben ik dood? Is dit de hemel?

"Dat had je gedroomd, kerel, noem dit maar de hel." Zegt een ruwe zware mannenstem. Gevolgd door het geluid van wat lijkt op een uitbarstende vulkaan. O. Snor, die lach herken ik uit duizenden. Ik ben inderdaad in de hel. Nu hoor ik ook opeens de muziek die ik net nog niet kon herkennen, "...you're a natural disaster..." Hoor ik voorbij komen in de tekst van het lied. Hoe toepasselijk. Dan wordt de muziek uitgezet.

Langzaam begin ik te wennen aan het felle licht. Het blijkt van een lamp boven me te komen. De lamp staat recht op mijn gezicht gericht en is daar duidelijk met opzet neergezet. Als ik mijn hoofd wil afwenden van het licht, merk ik verschrikt op dat ik dat niet kan... Mijn hoofd wordt door verschillende banden, als dat het zijn, op zijn plaats gehouden. Plotseling merk ik ook op dat dat niet alleen bij mijn hoofd het geval is. Ik kan mijn hele lichaam niet bewegen!

"Lig je lekker, kerel?" Vraagt Snor grinnikend. Ik probeer iets te zeggen, maar er komt niet meer geluid uit mijn mond dan wat onduidelijk gekreun. Dan begint Snor weer te praten. "Je vraagt je vast af waarom je niet dood bent, niet waar?" Hij wacht niet eens op mijn reactie en gaat gewoon verder. "Ja, ik heb je net op tijd uit dat water weten te vissen voordat je verdronk, dat zou zonde zijn geweest!" De man grinnikt. "Ik was namelijk nog niet klaar met jou."

Eindelijk lijk ik mijn stem teruggevonden te hebben. "Waar ben ik?" Vraag ik met schorre stem. De smerige beschadigde lelijke kop van Snor verschijnt woedend in mijn gezichtsveld. "Heb ik gezegd dat je iets mocht zeggen?" Ik geef geen antwoord. Snor brengt zijn hoofd dichter bij het mijne. "Geef antwoord als ik je iets vraag!" Sist hij woest. Nog steeds zeg ik geen woord. Waarom eigenlijk niet? Misschien omdat ik weet dat wat ik ook zeg, het Snor niet tegenhoudt te doen wat hij met me wil doen. Snor zet zijn handen tegen mijn keel, terwijl hij me nog steeds doordringend aanstaart. En dat vind ik nog niet eens zo erg, het ergste vind ik, dat ik me niet verdedigen! Als hij me probeert te wurgen, oké, maar als ik me dan tenminste kon bewegen om hem van me af te slaan... Dan zou ik nu niet zo bang zijn geweest. Want ja, inderdaad, ik ben bang. Doodsbang zelfs. Ik ben bang omdat ik Snor niet kan stoppen, ik moet weerloos toestaan wat Snor allemaal met me van plan is. Dat is eng, neem dat maar van me aan.

"NOU?!" Het woord wordt samen met een regen spuug mijn gezicht ingeslingerd. Ik besluit nu toch maar te reageren, ik kan toch niets anders. "Nee." Is alles wat ik zeg. De man staart me met een nietszeggende blik in zijn ogen aan. Dan verdwijnt hij uit mijn gezichtsveld. Even ben ik opgelucht, maar dat gevoel is maar van korte duur, want niet veel later moet ik zijn lelijke kop weer aanschouwen. "Je leert het ook echt niet hè?" Zegt Snor langzaam. "IK ZEI DAT JE JE MOND MOEST HOUDEN! BEGREPEN?!"

Zo slim als ik ben ga ik daar op in. "Daar ben ik het niet mee eens, je zei dat ik antwoord moest geven op je vraag en dat deed ik." Even is het stil en kijkt Snor me alleen maar aan. "Jij moet oppassen kerel," begint hij dreigend. "nog één geluid uit die brutale bek van je, en je krijgt er spijt van!" Precies op dat moment voel ik een niesbui opkomen. Shit. Dat gaat Snor vast niet waarderen. Ik probeer het in te houden en daarbij trek ik een vreemd gezicht. Snor grijnst en hangt nog steeds vlak boven me. "Wat is er, hmm? Word je een beetje bang?" Dan kan ik de niesbui niet meer tegenhouden. "Hahatsssshi!" Ik besproei Snors hele gezicht met mijn slijm. De grijns verdwijnt van zijn gezicht. Met een langzame beweging veegt de man met zijn hand over zijn ogen en schudt vervolgens het slijm van zijn hand af. Dan kijkt hij me weer aan. "Dat had je beter niet kunnen doen, vriend." Opnieuw verdwijnt Snor uit beeld.