gevonden liefde, verloren liefde

8. Tobias

Tobias gaat even terug naar zijn huis om te kijken of er al weer nieuwe post is. Hij loopt het huis in en pakt de post van de deurmat op. Hij ploft neer op zijn bankstel en leest de onzinnige reclame door. Ineens krijgt hij door dat de foto van hem en Madelief is verplaatst. Hij kan zich nog heel goed herinneren dat hij het tegen de muur had gezet. Hij loopt er naar toe en raapt de foto op van het tv-meubel.

Zou Emily hier zijn geweest? vraagt hij zichzelf af. Zou ze toch hebben gehoord dat hij vrij is? Zou ze hem weer willen zien. Zou hij haar willen zien? Zou hij weer iets met haar willen? Zou zij weer iets met hem willen? Duizenden vragen vliegen door zijn hoofd.

Hij loopt verder om te kijken of er nog meer veranderd is. Hij ziet al gauw dat de lakens schoon zijn en dat de keuken niet meer zo vies is als hij was. Er staan bloemen op de eettafel en het huis is huiselijker gemaakt.

Hij besluit om een brief naar haar te schrijven. Een brief waarin zij zelf de keuze mag maken of ze hem nog wil spreken of wil zien.

Lieve Emily,

Ik wil je even laten weten dat ik weer vrij ben. Ik ben vervoegd vrijgelaten wegens goed gedrag met de voorwaarde dat ik geen contact met je zou zoeken. Daar ga ik al: de enige regel die ik had, heb ik zojuist verbroken. Niet met opzet, maar met een verstand dat niet werkt als het om jou draait.

Ik weet dat dit heel raar moet zijn en dat je vast niet verwacht dat ik je nog wil spreken, maar ik wil niks liever. Toen je me kwam opzoeken in de gevangenis, wilde ik niet dat je me op die manier zag. Ik was zo zwak en je kende me alleen maar als de stoere gast die er altijd voor je was. Ik wilde niet dat je medelijden met me had of schuldig voelde. Het laatste wat ik wilde was, dat je weer ongelukkig zou worden. Dat is de rede dat ik je vroeg te vertrekken en verder te gaan met je leven. Ik gun je al het geluk van de wereld en ik hoop dat je dit inmiddels al hebt gevonden.

Natuurlijk heb ik wel dingen over je gehoord. Mijn ouders vertelde wel eens hoe het met je ging en ze vertelde ook dat ze op je bruiloft zijn geweest. Ik wil niet dat je je schuldig voelt, op wat voor manier dan ook, omdat je verder bent gegaan. Ik wil dat je weet dat ik blij voor je ben.

Ik hoop dat we weer vrienden kunnen zijn. Ik zou graag Cas willen ontmoeten. Ik zie het voor me hoe er zo'n klein jongetje, wat spreekt op jou lijkt, door het huis loopt. Zoveel praat als jij kan en de hetzelfde aanstekelijke lach heeft als jij hebt. Zo onschuldig kan kijken terwijl je weet dat je schuldig bent, zo onhandig kan zijn dat je er zelf gek van wordt en boos kan zijn tot je in de lach schiet als je door had dat ik gelijk had. Alle dingen die ik zo leuk aan je vond, zal hij nu met je delen. Ik kan niet wachten om hem te ontmoeten.

Nogmaals dit zal heel raar voor je zijn, ook voor mij trouwens. Ik schrijf naar het meisje van mijn dromen, die al jaren mijn hart heeft, maar is getrouwd en een kind heeft met een ander. De wereld is zonder mij verder gegaan en ik kon niets doen om het te stoppen...

Ik hoop dat je me belt, opzoekt of een manier vindt om met me in contact te komen. Als je geen contact meer wilt begrijp ik dat. Verbrand deze brief dan alsjeblieft en zorg dat hij nooit in de handen komt van de politie. Wanneer je niet reageert zal ik geen pogingen meer doen en je gewoon met rust laten zoals je dat wilt.

Liefs,

Tobias

Tobias leest de brief over en dan nog eens. Hij verbetert zichzelf, schrijft het opnieuw en dan alles nog eens. Als hij uiteindelijk tevreden is, doet hij de brief in een envelop. Hij loopt naar de brievenbus en verzendt de brief. Hij kan nu niet meer terug en spijt heeft hij zeker niet. Dit is de enige kans op contact met het meisje waar hij zo verschrikkelijk van houdt.