gevonden liefde, verloren liefde

9. Emily

Emily komt aan bij een groot gebouw aan de andere kant van de stad. Ze kijkt omhoog naar de buitenkant van het gebouw. Er zijn meer ramen dan muren en de onder verdieping is behalve de glazendeur wit geverfd. Het ziet er sjiek en modern uit.

Emily loopt naar de deur toe die automatische voor haar opent. Ze loopt naar de receptie toe, waar een blonde vrouw achter zit te bellen. Ze heeft haar opgestoken en draagt een zwarte blouse, die mooi past bij haar glimmende zwarte oorbellen.

"Kan ik u helpen" vraagt ze netjes en ze legt haar telefoon weg.

"Ja, ik had een afspraak met meneer Smits. Mijn naam is Emily Patterson."

"O ja ik zie het. Neem hier de lift naar de vijfde etage en dan het eerste kantoor links" zegt ze wijzend naar de glazen lift aan de andere kant van de ruimte.

Emily bedankt haar en loopt dan naar de lift. Op de derde etage stopt de lift en stapt er een grote forse man in. De lift brengt hun naar de vijfde etage en ze stappen beide uit. De man verdwijnt in een ander kantoor en Emily loopt zoeken links naar een deur. Op de deur staat een plaatje met: meneer Smits en Emily klopt aan. "Kom maar binnen" wordt er aan de andere kant van de deur geroepen en ze loopt gehoorzaam binnen.

Het is een erge lege ruimte die alleen is gevuld met een bureau, twee stoelen aan beide kanten van het bureau en een klein zithoekje. De kamer ziet er in ieder geval een stuk minder lux uit als de buitenkant en de receptie.

Op de bureaustoel aan de andere kant van het bureau zit een man. De stoel is naar de ramen gedraaid en de man is nauwelijks te zijn. De grote rugleuning showt niks van zijn lichaam, hij zit onderuit gezakt waardoor ook zijn achterhoofd niet te zien is. Het enige wat Emily kan zien zijn zijn ellebogen die rusten op de armleuningen.

"Goedendag, meneer Smits, ik ben Emily Patterson. Ik kom voor de deal om uw sieraden te matchen met mijn kleding."

"Dat klopt. Ga zitten!" Emily gehoorzaamt en neemt tegenover hem plaats. "Op het bureau ligt een formulier." Emily zoekt door de spullen heen en komt dan een formulier tegen met haar naam als titel.

"Ik denk dat ik het gevonden heb, meneer."

"Goed, als je even tekent op de eerste, vijfde en zesde pagina" zegt hij dwingend.

Emily probeert het blad door te lezen maar hij geeft haar nauwelijks de tijd. Om de paar minuten vraagt ze of ze al klaar is en dat maakt haar nerveus. Snel zet ze haar handtekening onder het formulier.

"Goed, dan zijn we hier klaar. Bedankt voor u vlugge medewerking. Laat het blad maar op het bureau achter. Nog een fijne dag verder."

"U ook een fijne dag nog. Tot ziens" zegt Emily zo netjes mogelijk en ze verlaat zijn kantoor. Ze loopt langs de receptionist die haar nog netjes gedag zegt wanneer ze het gebouw verlaat.

Ze rijdt weg zonder de man van de deal gezien te hebben.