gevonden liefde, verloren liefde

10. Emily

Tobias en Emily gaan weer met elkaar uit. Ze hebben al allerlei dingen samen gedaan. Het begon op de boot, toen een dagje samen naar de stad, een keer naar de bioscoop met een diner en vandaag gaat Emily eten bij Tobias. Dit zal de eerste keer zijn dat ze zijn ouders ontmoet.

Emily staat voor de deur van Tobias' huis. Ze drukt op de bel en kijkt verlegen naar de grond. Ze staat op een deurmat me de tekst welkom. Waarschijnlijk het enige goedkope van dit hele huis bedenkt ze bij zichzelf. Het huis lijkt op het witte huis van Obama. Het is misschien iets kleiner, maar veel zal het niet schelen.

De deur opent en Tobias staat in de deuropening. Hij stapt een stapje opzij zodat ze er langs kan. Als ze langs hem loopt, plant ze vlug een kus op zijn wang.

"Je kan doorlopen. Mijn ouders zitten in de woonkamer." Emily volgt zijn ordes op en loopt door de deur. Dan nog een deur, een gang naar links, een nieuwe deur en ze komen aan bij de grootste woonkamer die Emily ooit heeft gezien. De kamer is gevuld met een bank voor minstens 20 personen. Aan de muur hangt een televisie zo groot als de hele muur en aan de zijkant staat er een openhaard met een volle bak hout. Het is groot en toch ook heel gezellig en knus.

"Hallo, ik ben Emily. Aangenaam." ze schudt eerst de hand van Tobias zijn moeder en daarna zijn vader. Ook zijn oma zit op de bank, die ze ook netjes een hand geeft.

Ze gaat zitten op de bank naast Tobias' oma. Ze kijkt de kamer nog eens rond en merkt nu pas dat er op ieder plankje, ieder kastje en op elke vensterbank wel een foto van Madelief staat. Allemaal verschillende foto's en op elke foto staat ze even goed.

"Zo jij bent dus het meisje van Tobias" zegt Tobias zijn oma met een krakende stem. Het is duidelijk dat ze vroeger veel gerookt heeft. Ze legt haar gerimpelde hand op Emily's knie en kijkt haar lief aan.

"Ik denk het" lacht ze wat ongemakkelijk.

"Dit is er, oma." Tobias komt op ons af lopen en ploft naast haar neer op de bank. Hij slaat zijn arm om haar heen en trekt haar zachtjes tegen zich aan. "Oma, dit is het lieve meisje waar ik je zoveel over heb verteld."

"Emily, Tobias heeft ons verteld wat je de afgelopen weken hebt meegemaakt, wat verschrikkelijk" zegt de moeder van Tobias. Ze slikt even en weet dan haar tranen in te houden. "Hij heeft je denk ik ook wel verteld over onze Madelief."

"Ja, dat heeft hij verteld. Ik vind het verschrikkelijk voor jullie."

"Weten ze al wie de dader is?" Vraagt Tobias zijn vader.

Emily schudt haar hoofd. "Nee, ik ben de afgelopen weken meerdere keren per week op het politiebureau geweest. Ik wil er zeker van zijn dat ik echt alles vertelt heb. Van de week heeft een schilder de dader proberen na tekenen op de manier hoe ik hem omschreef. Maar tot nu toe hebben ze nog geen verdachte kunnen opsporen."

Tobias hand streelt zacht haar rug. Zijn ogen kijken haar medelevend aan en zijn ouders en oma delen dezelfde blik met hem. Emily haat het medeleven dat ze krijgt als ze haar verhaal heeft verteld. Ze wil niet zielig gevonden worden. Ergens knaagt haar schuldgevoel. Zij liep daar in een donkere tunnel in haar eentje. Mensen denken hier anders over en Emily's moeder haat het als ze dit zegt, maar zij zelf kan het niet ontkennen dat dit dom was. 

"Zullen we er maar over op houden" stelt Tobias voor die aan Emily kan zien dat ze zich irriteert. Hij springt op van de bank en trekt haar mee overeind. Ze nemen plaats aan de eettafel en Tobias' ouders en oma doen hetzelfde.

"Smakelijk" zegt iedereen om de beurt. Emily kijkt naar haar bord die gevuld is met ovenfrietjes, appelmoes en een stuk vlees. Haar trek is verdwenen na het gesprek. Ze prikt een frietje aan haar vork en stopt het in haar mond. Ze kauwt en met tegenzin slikt ze het door. Ze voelt het gelijk weer omhoog komen en binnen een paar seconde is ze op de wc beland. Ze kotst alles uit en de wc overspoelt bijna.

"Gaat het wel meisje?" Tobias moeder staat plots achter haar. Ze geeft haar een papiertje aan, waar Emily haar gezicht mee poetst.

"Dankje, ik voel me niet zo lekker. Ik heb dat de laatste tijd wel vaker. Sorry voor dit."

"Och, dat geeft toch helemaal niet meisje. Ik maak boven wel even een bed voor je klaar dat je kan liggen." Ze geeft Emily een duwtje in haar rug en duwt haar naar de trap toe. Emily loopt naar boven en zoals ze had gezegd, maakt Tobias' moeder een bedje klaar.

Emily gaat liggen en Tobias' moeder stopt haar lief in. "Ik kan me niet voorstellen waar je de afgelopen weken door heen moet zijn gegaan. Ik haat het als ik er te lang over na denk, maar ik wil dit graag even gezegd hebben. Ik weet hoe graag Tobias jou wil helpen, omdat hij Madelief niet kon helpen, maar daarentegen geeft hij ook oprecht om jou. Als er toch dingen zijn die je liever niet met hem bespreekt of met je ouders kan je ook altijd bij mij terecht. Ik hoop dat als het even niet goed met je gaat of er iets is, dat je me dit durft te vertellen." Ze laat haar achter in de donkere kamer met haar prachtige woorden die recht Emily's hart in zijn gegaan. Wat een lieve vrouw met het hart op de juiste plek. Iemand die nog veel voor haar kan gaan betekenen als zij dit nodig heeft. 

Als Emily wakker wordt ligt Tobias naast haar. Hij heeft zijn armen stevig om haar heen geslagen en zijn hand rust op haar buik. Ze kijkt op de wekker en ziet dat het al 02:07 is. Ze draait zich om en kijkt recht in het slapende gezicht van Tobias. Hij opent slaperig zijn ogen en glimlacht als hij haar ziet.

"Hoe voel je je?"

"Al een stuk beter" antwoordt ze. "Weten me ouders dat ik hier ben?"

"Ja, mijn moeder heeft gebeld" antwoordt Tobias slaperig. Hij sluit zijn ogen weer en trekt haar nog iets dichter tegen hem aan. Zijn hoofd ligt op haar schouder en zijn hand liggen nu op haar linker heup.

"Emily, ik heb je dit nooit verteld, maar ik hou van je."

Ook deze woorden komen recht haar hart in. Net na het gebeurt was en ze in het bad zat, keek ze voor zich uit en dacht ze na over haar toekomst, terwijl ze de viezigheid honderd keer van haar lichaam probeerde te poetsen. Ze kon zichzelf niet langer zien met een man van wie ze kon houden en haar kon aanraking zonder na te denken over die avond. Toch heeft Tobias haar totaal verrast. Hij is zo'n goede jongen. Hij begrijpt haar zonder dat daar veel woorden voor nodig te hebben. Hij geeft haar het gevoel van veiligheid terug waar ze zo naar smacht na de verkrachting. Even voelt het alsof ze een toekomst heeft en ze alles achter zich kan laten. Dat ze verder kan met haar leven.

Ze wil hem dit vertellen, maar het is al te laat.Tobias maakt zachte snurk geluidjes  naast haar en hij lijkt al helemaal in droomwereld. "Ik hou ook van jou" fluistert ze toch in zijn oor.