PAREKOY's invaded our HEARTS (On-Going)

Chapter 35:*STORY BEHIND THAT BITCH*

Merong akong ANO! Meron akong kwento!

Basa naaaa!~~

---

Chapter Thirty  Five

"Ano ba yan! AYOKO nga niyan! tss." sabi ko tapos tinapon ko sa kanya yung shake na binili niya. 

Maglalakad na sana ako palayong makita ko yung pagmumukha niya " Oh ano? Bakit ka naiyak diyan?! Tanga ka kase! Sabi ko diba?! Vanilla Shake! Ano yan?! Chocolate! hayy naku! bakit ba kase maraming mahina ang kukute dito?! hay!" sabi ko tapos tinulak ko siya at naglakad na. Nakakaimbyerna! -.-

"boss! boss! papasok po ba kayo ngayon?!"

At Dahil tinatamad ako " Hindi, pwede ba?! Lumabas ka na sa kwarto ko! ang baho baho mo!" sabi ko tapos inirapan ko siya. 

Humiga naman ako sa napaka lambot kong kama, FYI galing pa yang France kaya wag kayo. Tama na pagmamayabang ko,Ngayon nakatingin ako sa kisame ng napaka laki kong kwarto, Napatingin naman ako sa may side table ko. At nakita ko ang isang Picture Frame.

Kinuha ko yun at tinitigan." Kung andito lang kayo, edi sana masaya ako." sabi ko tapos ngumiti ako.May luha namang biglang nahulog sa kaliwang mata ko. Agad ko naman yun pinunasan. ayoko kaseng nakikita kong umiiyak.  

"Tngna. " I cursed tapos binalik ko  na yung Picture Frame sa side table ko. 

Naalala ko nanaman yung mga panahon na andito si papa.Masaya naman kame eh. Seryso. Ang saya ko nun, kase Pasko nun.Pasko. At hinihintay ko ang regalo ko nun galing sa kanya. Isang Barbie House. Yun lang masya na ako.Isang halik galing kay papa at isang Barbie House. Okay na ang pasko ko. Pero... Pero kase..

Pero..may nang yari eh. Nagulat ako nun. 

Naglalakad si Papa nun, Sakto kase na magkikita-kita kame sa isang Ice Cream Parlor. Dahil favorite ko yun. Dun kami mag-papasko. Sabay sabay kameng tumawid, Kaso.. Nabitawan ko yung Barbie ko. Kaya naman bumalik ako para kunin ito. Bigay kase yun ni Papa eh, ayoko yun mawala na lang. Ayoko. Nang madampot ko yung Barbie ko galing sa Lapag, Nakarinig ako ng sigawan at mga busina. Maliwanag.Sobrang liwanag. ang tanging naririnig ko ay "ANAK! UMIWAS KA!"  Pero.. Nagulat ako  at napahiga ako sa kabiilang kalye. Napapikit ako sa sobrang sakit ng impact. pagka-dilat ko.

Si P-Papa.Nakahiga sa kalsada. duguan, may mga galos, at hawak ang Barbie House ko. Tumakbo kaagad ako kay Papa, Ayoko, Ayokong mangyari yung naiisip ko. Ayoko 

"PAPA! PAPA!" sigaw ko tapos niyakap ko siya. 

"A-Anak..." 

"Papa! Dito ka lang! mahal na mahal kita! Papa! I love you!" tapos niyakap ko siya. 

"M-Mahal din kita anak... alagaan mo si Mama mo ah?!" 

And that was his Last words. Masakit, Sa araw-araw na ginawa ng Diyos, Sinisisi ko ang sarili ko sa pagkamatay ng papa ko. Pati nga Mama ko eh, Sinisisi ako. oo, alam ko naman eh. 

"Dun ka.Mamaya kapag lumapit ako sayo,mamatay din ako.dun ka."  Sabi yan ng mama ko.

"Ma,Maha--"

"oo na! dun ka na!"  Sabi niya tapos medyo tinulak niya ako. 

Siguro tama lang na maramdaman ko yun. Hindi rin nakayanan ni mama at nawala na siya. Siguro namiss niya na si Papa,Hindi ba ako naman ako sunod?! Kase ako miss  na miss ko na silang dalawa eh. Sobra ko na silang miss.

Sabik na ako sa mga yakap nila, Sa halik at ngiti nila. 

"boss! andiyan ang tita mo!"  

Nabigla naman ako kaya tumayo ako at, pumunta sa Salas, para salubungin si Tita.

Siya ang nag-alaga saken, Simula ng mawala sila Mama at Papa, Tinuring niya akong parang totoo niyang anak. Ibahin mo lang ang mga anak niya,Sobra sa mga ka -malditahan.Pero kahit ganun,pinagtiisan ko na lang. Kailngan eh. 

"Oh?! Umiyak ka?"

"Hindi po Tita!" sabi ko. 

"Osige, dun muna ako sa Kusina,pinagluto kita ng Adobo!" sabi nya ngumiti naman ako. 

Sa totoo lang kahit mayaman ako, Hindi ako nasisiyahan doon. Naalala ko nung may Family Day kami sa School. Saktong wala ako.Ni isang pamilya wala akong kasama,Tinanong ko kung pwede ba Guardian na lang ngunit hindi daw pupwede. Masakit yun para saken. Sa feelings ng isang Grade six student,Masakit yun.SOBRA. 

Pero umaattend parin ako kase, Attendance din yun. Halos lahat ng kaklase ko eh, Hindi kumpleto yung Pamilya nila, Kung walang nanay wala naman tatay, Kung Walang tatay wala namang Nanay, pero may iisa akong Kaklase na kumpleto ang Pamilya, Simula nun naiinggit n ako sa kanya.Dahil kung andito  mga magulang ko,ganyan kame. ganyan kame kasaya!  Ganyan kame. Ganyan.

Simula ng mga araw na yun, Naiinis na ako sa kaklase kong yun. Seryoso. Isang beses, Nakita ko siyang sinundo ng Papa niya. Nakakainggit.  Bakit ang unfair ng buhay? Bakit? Lagi akong nabubully nung Grade six ako, iiyak ako. Oo,Pero walang.. Walang yayakap na Mga magulang saken para tanungin kung 'Okay ba ako?' WALA. Kaya simula ng araw na yun. Pinili ko maging malakas. Kailangan kong. Tumayo sa sarili kong paa. at ipagtanggol ang sarili ko. 

"Aalis po muna ako Tita." sabi ko tapos umalis na ko. 

"Bilis nga! ang bagal bagal niyo ah!" sabi ko sa mga slaves ko. Tama, Slaves. hahaha.

"Opo Boss!" 

"ISHA!" Napalingon naman ako.

"Bakit?!" Tanong ko.

Pag nakikita ko yung mukha niya. Nang gigil ako. tss. 

"P-Pwede mo ba akong tulungan?!" tanong niya.

"Aba?! Ikaw tutulungan ko?! HAHA.In your dreams! LAYAS!" sabi ko tapos tinulak ko siya.

"Nagmamakaawa ako!Please! gagawin ko lahat!" sabi niya.

Napangiti naman ako at "Lahat?" nag-nod naman siya. 

Mukhang may paglalaruan nanaman ako ah. :)

*Later*

---

Hello!! :) Isha Lee At the side!

Isha  Lee at the Side. :))