"ကေလး.....""ကေလးကို ကိုယ္အရမ္းလြမ္းတယ္....."
"ကိုယ့္ဆီျပန္လာပါကေလး......"
FanFan...ကြၽန္ေတာ့္မသိစိတ္ထဲကFanFanက ျပန္လာ
ဖို႔ေခၚေနတယ္.......လူတစ္ကိုယ္လံုးကလည္းမြန္းၾကပ္ၿပီး အရမ္းပူေလာင္ေန
တယ္......FanFanရဲ႕စကားေတြကို အေျဖေပးမိခ်င္ေပမယ့္ လူကလံုးဝလႈပ္လို႔မရ........
"ကေလး........."
"FanFan!!ဘယ္မွာလဲ??....."
ပူေလာက္မြန္းၾကပ္စြာလန္႔ႏိုးလာၿပီး FanFan ကိုပဲလိုက္
႐ွာေနမိတယ္.... မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္လဲေလ....အိပ္မက္မက္ေနတာတဲ့လား????........
မသိစိတ္ကဘယ္ေလာက္အထိသူ႔ကိုလြမ္းဆြတ္တမ္းတမိ
ေနလဲေတာင္မသိေတာ့ပါ......FanFan အိပ္မက္ထဲမွာလာလာစကားေျပာတာကလည္း
တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္မဟုတ္ေတာ့.....ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ လစဥ္လတိုင္းလိုလို......
ႏိုးလာတဲ့အခါတိုင္းလည္းအိပ္မက္မွန္းသိၿပီးတဲ့အခါ
Chanyeolငိုေႂကြးစျမဲ.......ေက်းဇူးျပဳၿပီး.......... အဓိပၸါယ္မ႐ွိတဲ့အိပ္မက္ေတြအျဖစ္နဲ႔မဟုတ္ဘဲ တကယ့္
လက္ေတြ႔ အျပင္မွာကြၽန္ေတာ့္ဆီကို FanFanသာျပန္
လာရင္ေလ......ကမၻာေပၚမွာအေပ်ာ္ဆံုးလူသားဟာ ေဟာဒီကPark
Chanyeolပဲျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္.......အခုေတာ့ဗ်ာ Uncle Wu ရဲ႕လူေတြႏွိပ္စက္လို႔ရတဲ့ဒဏ္ရာေတြျပန္ေကာင္းၿပီးက
တည္းက FanFanနဲ႔လည္းအဆက္သြယ္လံုးဝမရသလို
FanFanရဲ႕သတင္းလည္းလံုးဝမၾကားရ........ေဝးကြာေနတာၾကာခဲ့ၿပီေလ.... ကြၽန္ေတာ္ဒီမွာခင္ဗ်ားကို
ေသမေလာက္သတိရေနတယ္........က်လုဆဲဆဲမ်က္ရည္တို႔ကို မက်ေအာင္မ်က္ေတာင္ကို
ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္လိုက္ၿပီး ေဘးကစားပြဲတင္နာရီ
ေလးကိုၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ မနက္၆နာရီခြဲကိုၫႊန္ျပလို႔ေနတယ္........
YOU ARE READING
MONSTER
FanfictionWuYifanဟာ....... အ႐ိုင္းဆန္တဲ့Monsterတစ္ေကာင္ဆိုရင္.... Chanyeolဆိုတဲ့လူသားဟာ..... သူရဲ႕အ႐ိုင္းဆန္တဲ့ႏွလံုးသားကို ...ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားေအာင္ျပဳစားႏိုင္တဲ့ ေမွာ္ဆရာငယ္ေလးတစ္ေယာက္သာ....... #Monster