"ကေလး..."
"ဟင္~~..."
ရင္ခြင္ထဲထိုင္ေနရာကေနလက္ေမာင္းေပၚပါးအပ္ထားေတာ့ျပန္ထူးတဲ့အသံကမပြင့္တစ္ပြင့္......
"ေခါင္းမူးေသးလား??...."
"နည္းနည္း...."
အသံကအခုထိမလန္းေသး......
Seoul ျပန္ေရာက္ၿပီးတည္းကခဏခဏဖ်ားတဲ့ Chanyeol ဟာ ညက႐ုတ္တရက္အဖ်ားေတြတက္လာၿပီးသတိလစ္သြားတဲ့အထိ.....
အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္းကိုယ္ကအလုပ္မသြားႏိုင္ဘဲသူ႔အနားကပ္ေနရတာ......
"ဘာစားခ်င္လဲ??....."
စကားေတာင္ျပန္မေျပာဘဲေခါင္းသာမလႈပ္တလႈပ္ခါျပသည္...
"FanFan~~ >_< "
"ဟင္?ကိုယ္႐ွိတယ္ေလ ဘာလို႔လဲ?..."
ဖ်ားေနလို႔လားမသိ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအရင္ထက္ပိုကပ္ေနတယ္.....မနက္တည္းကသူ႔အနားကဘယ္မွကိုသြားလု႔ိမရတာ....
အခုလည္းအက်ႌစကိုတင္းေနေအာင္ဆြဲထားျပန္သည္.....
"Aww....ကေလးရယ္~~"
သူ႔ေက်ာကိုခပ္ဖြဖြပြတ္ေပးရင္းသက္ျပင္းအလိုလိုခ်မိသည္...
အဲ့ဒီအစားကြၽန္ေတာ္ပဲျဖစ္လိုက္ပါေတာ့လား Chanyeol အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ.......
"ေဆးေသာက္ၿပီးရင္ခဏအိပ္လိုက္ဦးေနာ္......"
"FanFan ဘယ္မွမသြားနဲ႔ေနာ္😢....."
ေဆးတိုက္ၿပီးသူ႔ကိုခုတင္ေပၚလွဲကာေစာင္ျခံဳေပးေနရင္း လက္ကိုဆြဲကာေျပာလာသည္.....
"ကိုယ္ဘယ္မွမသြားဘူး..ကေလးအနားမွာပဲ႐ွိမယ္ေနာ္."
ကိုယ္ပါတစ္ခါတည္းခုတင္ေပၚတက္လိုက္ၿပီးသူ႔ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာဖက္ထားလိုက္သည္....
အဖ်ားေတြကိုယ့္ဆီျမန္ျမန္ကူးပါေစကြာ.....
"ကဲ...အိပ္ေတာ့ေနာ္ကေလး..."
သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း သူ႔အခန္းထဲစာရြက္စာတမ္းေတြေရႊ႔ကာ ရံုးအလုပ္ေတြအၿပီးသတ္ရသည္......
ရံုးမတက္တာၾကာေတာ့ အလုပ္ေတြကပံုေတာင္ေနတယ္.......
YOU ARE READING
MONSTER
FanfictionWuYifanဟာ....... အ႐ိုင္းဆန္တဲ့Monsterတစ္ေကာင္ဆိုရင္.... Chanyeolဆိုတဲ့လူသားဟာ..... သူရဲ႕အ႐ိုင္းဆန္တဲ့ႏွလံုးသားကို ...ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားေအာင္ျပဳစားႏိုင္တဲ့ ေမွာ္ဆရာငယ္ေလးတစ္ေယာက္သာ....... #Monster
