"olamaz" bu da neydi şimdi koşarak kütüphane ye girdim kütüphanelerden nefret ederim.ama sanırım bu sefer mecburdum. İçeri girer girmez kütüphane nin kokusu bile midemi bulandırmıştı. Hemen elime ilk gelen vampirlerle ilgili olan kitabı okudum .her şey aynı gibi duruyordu tabi nerdeyse her şey bir an kafayı yediğimi falan sanıp tam çıkıcaken kararımı. Değiştiriyordum kafam allak bulak olmuştu her neyse kitabı okurken saatin iyice geç olduğunu farkketim kitabı alıp tam çıkıcaken kütüphane görevlisi " hey sen kaydın olmadan buradan kitap alamazsın." Dedi görevlinin sesiyle irkilen bedenimi toparlayıp tekrar görevliye döndüm " şey efendim biraz ödevim var da" dedim ses tonum titrek çıkiyordu. Bir ara ben bile kendime acıdım ben bu durumlara düşecek kızmıydım. Aslında daha önce daha kötülerine de düşmüştüm amaa olsun yinede şu an düşmemeliydim. Görevli önce etrafına sonra tekrar bana dönerek " bakın küçük hanım burası ciddi ve katı kuraları olan bir kütüphane bu yüzden böyle bir şeye izin vermem"dedi adamın tipi sapığa benziyordu bir an bana bir şey yapıcak diye öyle korktum ki. Ama başka çarem yoktu her ne kadar adam piskopata benzesede içmiş gibi dursa da elimden gelen bir şey yok tu ve adama. Dönüp tekrar şansımı denedim. " Bakın bayım bu kitapa gerçekten çok ama çok ihtiyacım var lütfen söz veriyorum yarın getiricem" adam bana bakıp gülümsedi. Aslında sana bu kitabı vere bilirim derken üstüme yürümeye başladı etrafıma baktığımda kimsecikler yoktu " bayım durun lütfen "sesim çıkmıyor gözlerimden yaşlar akıyordu. " Bana bak küçük hanım her kesin bazı şeylere ihtiyacı var hadi ama ben sana kitabı vericem sende bana küçük bir şey" adam üstüme yürüdükçe kendimi geri çekiyor çığlıklarım artıyor du tam kaçarken adam elini belime doladı tam bir şey yapacakken bir tahta sesi ve adam yerde. Ben daha gözlerimi açmadan adamın beynindeki bütün kan yere akmıştı kimin vurduğuna bakmak için kafamı kaldırdığımda. Rüyamda gördüm o simsiyah el meğer bedenide varmış her neyse adama vuran o simsiyah eldi ama amaa. O rüya değil miydi aslında bir elden çok bir insana benziyordu her yeri siyahlarla kaplı bir insan . Aslında insan olduğunu yüzü görünmeyecek bir şekilde giydiği kapşonlu ceketinden anlamıştım. Arkasını dönüp gitmeye basladığında bende arkasından koştum "hey bana dön sen de kimsin neden kurtarsın beni " ama o arkasına bile bakmadan koşmaya başladı öyle korkmuştum ki değil koşmaya nefes alıcak dahi halim yoktu olduğum yerde öylece yığılıp kaldım.
ARKADAŞLAR KUSURA BAKMAYIN SINAVLARDAN DOLAYI PEK YAZAMIYORUM AMA İNŞALLAH BİDAKİNE BÖYLE GEÇ KALMAYACAK İYİ OKUMALAR:-):-):-):-):-)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ BANA BIRAK
Horroro gün evde yanlızdım ev ilk defa bu kadar sesiz ve soğuk tu genelde bizimkiler beni evde yanlız bırakmazlardı tabi bu kafaları estiğinden değildi kısacası ben bir ruh hastasıyım yani en azından en son gittiğim pisikilok öyle söylemişti ben bir lise...
