bu gün günlerden perşembe kütüpahanede yaşadığım olayı henüz unutamamıştım üstelik dimitriyede bir cevap verememiştim kütüphaneden çıktığım da direk spor salonuna girmiş olduğum yerde yığılıp kalmıştım tabi dimitri bunu görünce endişelenmiş ve o gün bana sormadığı soru kalmamıştı. aslında benim için endişelenmesi hoşuma gitmişti ama kimi kandırıyordum şu an yerimde bile duramıyordum iç sesim "hayır lissa senin duyguların olamaz sen erkekeleri sevmezsin"deyip bütün hevesimi kursağımda bırakırken kalbim deli gibi çarpıyordu eve geldiğimde rose nın tuhaf bir şekilde gözlerinin parladığını gördüm kapı sesini duyunca hızlıca başını yere eğdi ve gözlerini görmememi sağladı. yanına yaklaşıp "canım sen iyimisin "suratıma bakmamaya çalışarak "evet iyim sen duş almak istemezmisin hem turnuvalar falan yorulmuşsundur "bişey belli etmeden kafamı iki yana sallayıp" hayır sadece biraz açım "deyip tebbesüm ettim oda gülerek" tamam birazdan inip yeriz "dedi hala gözlerini saklıyordu biraz sesimi yükseltip çenesini tutup kendime doru çevirdim ve gözlerinin içine baktım o da neydi gözlerinin içi kıp kırmızı olmuş ve sanki güneş vuruyormuş gibi parlıyordu korkup hemen kendimi onun yanında çektim şaşkınlığımı ve korkumu atmayı beklemeden sesiz bir sesle "neler oluyor "dedim ağlamaya başladı kafasını hemen çevirip bana bakmamak için kendini zorluyordu elimi yanağına koyup tam sen iyimisin dicektimki oda neydi lissa buz gibiydi onu daha önce hiç böyle görmemiştim kafasını kendime tekrar çevirip "şimdi her ne oluyorsa bana anlatıcaksın" dedim biraz sert bir ses tonuyla" hemde hemen" diyip sinirli sinirli baktım bana bakarken hala parlayan gözlerinden deli gibi yaş akıyordu o benim her şeyimdi ve ben onu böyle görmeye hiç alışkın değildim ama ona çok kızmıştım ortada çok büyük bir sorun vardı bunu biliyordum ama neydi bana tekrar bakarak" rose lütfen bunu yapma seni dönüştürmeden olmaz "dedi ne nasıl yani ne dönüşmesi neye dönüşücektim lissanın bunla alakası neydi ben sorularımı sormak için ayağa kaltığımda kapı bir anda çaldı ve içeri dimitri girdi nee dimitrimi o ne alaka şimdi gelip lissaya uzun uzun bakıp kafasını bana çevirdi rose biraz konuşalımı dimitriyi sevdiğimi oda hissetmişti ama neden lissa nın parlayan kan kırmızı gözlerini sanki daha önce hep görüyomuş gibi gitti neden hiç dikkatini çekmedi kapının önüne çıktığımızda dimitri kolarımı sıkı sıkı tutup beni duvara yapıştırdı dudaklarıma iyice yaklaşarak gözlerini gözlerime hafifçe öptü hiç bişey düşünemiyordum sonra birazdaha bastırıp devam ettirdi ben karşılık vermedi her ne kadar onu çok sevsemde ve yaşımız yakın olsada o benim hocamdı kafasını kaldırıp" her ne olursa olsun lissa dan uzak dur ve ona güvenme "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ BANA BIRAK
Horreuro gün evde yanlızdım ev ilk defa bu kadar sesiz ve soğuk tu genelde bizimkiler beni evde yanlız bırakmazlardı tabi bu kafaları estiğinden değildi kısacası ben bir ruh hastasıyım yani en azından en son gittiğim pisikilok öyle söylemişti ben bir lise...
