koşar adımlarla dimitrinin yanına gidiyordum sol taraftan hemen dönüp kestirmeden koşmaya başladım yağmur atıştırmış etrafı güzel bir toprak kokusu sarmışıtı ama aklım sadece o doktor ve olanlardı dimitrinin evinin önüne gelmiştim önce durup uzun uzun evi izledim gözümden akan yaşlara hakim olamıyordum evin kapısından çıktığımda belkide asla dimitrinin yüzüne bakmak istemiyecektim. gözümden akan yaşı hemen silip kapıyı hızlı ve sert bir şekilde çaldım dimitri "tamam tamam geldim " deyip hemen kapıyı açtı kapıyı açıp yüzüme şaşkın bi şekilde bakıp rose kötü bi şey yok değilmi deyip yüzüme tuhaf tuhaf bakmaya devam etti içeri bile girmek istemeden biraz sinirli bi ifade ile " doktoru nerden tanıyorsun" dedim yüzüme tuhaf tuhaf baktı ses tonumu biraz yükselterek "sana bi soru sordum dedim" biraz durup kafasını aşağı eğdi ve kısık ve üzücü bir sesle " ben ben özür dilerim " kafamı hızlıca kaldırıp gözünün içine baktım kaşalarımı çattım gözümden hızlıca bi yaş düştü " LÜTFEN dimitri lütfen bak benim kafam çok karışık camda yansımanı görmedim lissa sen ve o doktorda aynı izler var neden o gece bana lissa ya güvenmememi söyledin lütfen dimitri lütfen söyle artık lütfen "bunu söylerken hüngür hüngür ağlıyordum dimitrinin beni öyle görünce gözleri dolmuş yüzüme bakarak "özür dilerim rose ama senin güvenliğin içi bu önemli " dimitriye sert sert bakmıştım ilk defa dimitriye böyle çok sinirleniyordum "ne güvenliği dimitri ne güvenliğinden bahsediyorsun sen lissa mı kaybettim ben kardeşimi kaybettim daha kaybedecek neyim kaldı söyle " bunları söylerken hala ağlıyordum dimitri sinirli bir ses ile " anlamıyormusun seni seviyorum hemde çok seviyorum ama rose hanım bunu nerden bilsin sevsem ne olucaki yine bir şey çıkıcak ortaya çünkü biz hep onun kötülüğünü isteriz dimi rose "dimitri bunu söylediğinde içime öyle bir şey girmiştiki anlatamıyordum biyan sanki bedenimi başka biri kontürol eder gibi oldum dimitri tam kapının önünde duruyordu
tam göğüsünün ordan içeriye ittim ve arkamdan kapıyı hızlıca örtüm kolarımı dimitrinin boynuna sarıp sert bi şekilde dudağına yapışdım gözlerimi sımsıkı kapatmış o an hiç bir şey düşünmüyordum oda beni öpmeye devam etmişti kafamı ellerinin içine almış hiç bırakmayacakmış gibi tutuyordu biraz böyle kaldıktan sonra kafasını ellerimle yavaşça çektim o dudaklarımı yavaşça kendinden ayırıyordu onu bıraktığımda derin derin nefes alıyordum ve hala gözlerim kapalıydı sesiz bir tonla" evet seni sevmiyorum çünki ben aşığım aptal " gözlerimin içine bakıp güldü belime sarılıp kendine iyice yakınlaştırdı ve yanağını yanağıma sürdü o bunu yaparken benim kalbim çıkıcakmış gibi atıyor hızlı hızlı nefes alıp veriyordum elimden tutup kanepeye oturturdu elerimi sımsıkı tutup gözlerime baktı ve tebesüm edip seni seviyorum dedi bende biraz utanarak gülüp başımı önüme eydim biraz konuşup vakit geçirmiştik saat biraz geç oldu deyip kalkmak istediğimi söyledim beni kapıya kadar geçirdi gülüp yanağımdan öptü bende güldüm tam çıkıcakken yukarı kattan bi ses geldi dönüp dimitriye baktım gözlerini kısıp kedi dedi ne dimitrinin kedisimi vardı normalde olsa ortalığı yıkıp yukarı çıkardımm ama böyle bir günü mahvetmek istemiyordum arkamı tam dönmüşken yukarıdan öyle bir hırıltı geldiki yukarıda bence bir kurt değil tam bir kurt sürüsü vardı dimitriye bakıp hiçbişey duyamamış gibi yaptım çünkü eyer dönüp ona sorsam yine bişeyler uyduracak ve yine yalan söyleyecekti bu yüzden gülüp dışarı çıktım ve dimitri kapıyı kapatana kadar ilerledim arada bir dönüp arkama bakıyordum dimitri içeri gidince hemen evin arkasına saklanarak orda duran merdiveni alıp yukarı kata doğru dayadım yukarı tırmanarak çatıya çıktım kafamı eyip içeri doğru baktığımda başım bi an döndü gördüklerime inanamıyordum kocaman bir kurt vardı zincire bağlanmış ve çok sinirli bir şekilde hırlıyordu içeriyi iyice görmek için kafamı eğdiğimde o da neydi lissaaaaaa ARKADAŞLAR BU GÜN BİRAZDA ROMANTİK OLSUN DEDİM AMA HEYCANIDA UNUTMADIMMMMM İYİ OKUMLAR :) ÖPÜYORUM SİZİİİİ :*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ BANA BIRAK
Ужасыo gün evde yanlızdım ev ilk defa bu kadar sesiz ve soğuk tu genelde bizimkiler beni evde yanlız bırakmazlardı tabi bu kafaları estiğinden değildi kısacası ben bir ruh hastasıyım yani en azından en son gittiğim pisikilok öyle söylemişti ben bir lise...
