doktor dışarı çıkıp önce dimitriye sonra bana bakarak kafasını önüne eğdi ve kısık ama ürkütücü bi ses tonuyla "onu kaybettik" dedi o an sanki başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü hayır hayır o ölemez sürekli bu kelimeyi tekrarlayıp duruyordum hastahanede bağıra çağıra ağlıyor sesim tüm koridorda yankılanıyordu o sırada dimitri beni kollarının arasına almış sakinleştirmeye çalışıyordu " rose dur lütfen lütfen biraz sakin ol seni anlıyorum ama bu onu geri getirmicek " dimitrinin bu lafını duyduğumda ondan nefret etmiştim kafamı ona doğru kaldırıp bağırmaya başladım " o ölmedi o ölemez "ölmemeliydi dimitri beni alıp sandalyeye oturttu tmm canım yok bişey deyip sımsıkı sarıldı doktor tekrar yanımıza gelmiş baş salığı dilemiş dimitriye gizlice göz kırpıp gözden kaybolmuştu
lissa öleli tam 1 hafta olmuştu ama sanki daha dün ölmüş gibi üzülüyordum dimitri arada bi gelip durumuma bakıp gidiyordu genelde geldimi beni sakinleştirmeye çalışıyor ama pek işe yaramıyordu sonuçta ben lissamı kaybetmiştim kardeşimi kaybetmiştim olan tek ailemi kaybetmiştim ben hemen düzelmemi kimse bekleyemezdi uzun zamandır turnuvalara gitmiyor değil dışarıya çıkmak pencereden bakacak halim dahi yoktu. dimitri geldiğinde turnuvaları hatırlatıyor ama üzgün olduğumu bildiği için konuyu hemen kapatıyordu. beni arada bi güldürmeye çalışıyor ama bu pek işe yaramıyordu ne olursa olsun lissa nın öldüğüne inanmıyordum bacaklarıma sarılmış evin küçük bi köşesinde oturuyordum bazen düşünüyor lissa,dimitri ve tuhaf görünümlü doktarda olan o iz dimitrinin camda yansımasının olmaması o gece dimitrinin lissa ya güvenmememi söylemesi doktorun dimitriye giderken göz kırpması ve daha önce o doktoru hiç görmemem bunu böyle bırakamazdım çünki ortada gerçekten bir şeyler dönüyordu ve benim bunu öğrenmem gerekiyordu üstüme kabanımı alıp hastahaneye gittim lissayla ilgilenen doktor ile görüşmek istediğimi söyledim görevliler biraz baktıktan sonra hastahanede böyle bi doktorun olmadığını son dört yılda hiç doktor alımı yapılmadığını söylediler ne nasıl olurdu görevlilere dönerek "lütfen tekrar bakın bi yanlışlık olmalı yakın arkadaşımı o doktor muane etti " görevli başını iki yana sallayarak " bakın hanım efendi eyer bi doktor girişi olsaydı bu kayıtlara geçerdi ama dediğim gibi son dört yıldır hastahanemize doktor alımı yapılmadı " gözlerim dolmuş kafam iyice karışmıştı aklıma ilk gelen dimitrinin yanına gitmek olmuştu sonuçta doktorla genelde o yakından ilgilenmişti hızlıca dimitrinin yanına gittim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ BANA BIRAK
Horroro gün evde yanlızdım ev ilk defa bu kadar sesiz ve soğuk tu genelde bizimkiler beni evde yanlız bırakmazlardı tabi bu kafaları estiğinden değildi kısacası ben bir ruh hastasıyım yani en azından en son gittiğim pisikilok öyle söylemişti ben bir lise...
