Dounia
Ik loop rustig naar hem toe en zie toch Zakaria daar zitten. Dit deed mij zoveel pijn, ik wist het zelf niet meer en aan hem had ik amper gedacht, maar waarom huilt die? Ik ga naast hem zitten en hij schrikt
'Uhh Dounia hoe ben je hier gekomen hoe.. hoe is het met je?’ Ik kijk hem aan vertel hem dat alles goed gaat ‘Schat waarom huil je nou?'
Hij kijkt me raar aan en staat op ‘Waarom ik huil?!! Je bent zwanger eh Dounia! Kijk wat ons nu al allemaal moet overkomen! Waarom?’
Hij zakt door zijn knieën en pakt me vast. Opeens dringt het echt allemaal tot me door en begin zelf ook keihard te huilen. ‘Ik weet het niet Zakaria ik ben zo bang wollah ik weet het niet meer’ fluister ik zachtjes.
Hij staat op en neemt me in zijn armen. ‘Luister schat, denk niet dat ik je gebruik of dat ik dit niet wil, het geld is er ik kan er voor zorgen maar geen eerlijk geld en we zijn niet getrouwd niks en ik neem je niks kwalijk heb ook zeker nergens spijt van dat is een ding wat je goed moet onthouden’
Voor even leken alle problemen weg te zijn maar opeens dacht ik aan de tweeling waardoor ik weer begon te huilen. 'Het is.. het is een twee.. het is een tweeling'
Zakaria schrikt en gaat weer zitten we kijken allebei naar de voorbij gaande auto’s zo hebben we een uur lang gezeten. Zaka staat op en vraagt rustig of ik mee kom. In de auto belt hij Sanae om te vertellen dat alles goed met me gaat en of ze vanavond langs wilt komen omdat hij weg moest en mij niet alleen thuis wou laten slapen. Thuis bij hem aangekomen zag ik Sanae al staan, ze omhelsde me en had van alles bij zich en vertelde me dat mijn moeder bij haar langs is geweest.
Gelukkig heeft Sanae der alles uitgelegd en heeft mijn moeder mee gestemd om bij Sanae zogenaamd te slapen. Zakaria gaf me een zachte intense kus en ging weg. Boven aangekomen kroop ik gelijk op de bank onder de dekens ‘Dounn wat is er nog gebeurd als ik mag vragen want er klopt iets niet aan je’ Ik kijk der aan en begin weer kei hard te huilen en leg der alles uit. Ze legt der arm om me heen en was zelf ook helemaal in shock 'wow' is het enigste wat ze kon uitbrengen.
‘Schat het komt allemaal wel goed geloof me ik begrijp dat je er nu heel anders over denkt maar tis nu eenmaal zo en veel kunnen we er niet aan veranderen zullen we gewooon lekker film kijken en wat eten mop?’ Ik stemde in en voor even waren mijn gedachtes weg wat steeds niet lang duurde maar goed het was gezellig ik deed zo hard mijn best om de film te kunnen volgen sanae had lekker gekookt maar ik kreeg het met moeite naar binnen niks lukte ik miste mijn moeder maar om nu in deze toestand naar haar toe gaan was geen goed idee.
Ik was zo moe en voelde me steeds zwakker worden het was weer een lange en zware dag met dat in mijn gedachte viel ik slaap.
Zakaria
Ik ging mijn dingen doen en reed meteen naar het café waar ik Rachid zag zitten met die slet. Ik kreeg gelijk haat neigingen maar goed, ging er geen aandacht aan besteden had al genoeg hoofdpijn. Ik begin te drinken en voel me gelukkig al wat beter mn neef mo kwam binnen en kwam bij mij zitten.
'ewaa broer lang niet gezien hoe is het met jou??’
'ewa gaat wel joh’ hij besteld wat te drinken en vroeg gelukkig niet door. Hij loopt naar Rachid door en vraagt hem om bij ons te komen zitten
‘Eyy luister dan haal die kanker mogool hier weg voordat ik hem wat aan doe!!' Mo kijkt mij niet begrijpend aan en zegt snel wat tegen Rachid en komt er weer bij zitten.
'Kifeshh wat is er aan de hand man je werkt met hem samen doe normaal man’ Ik leg hem alles uit en voelde de woede al weer op komen. Mo liet het er gewoon bij en zei me dat ik hem moest bellen als er wat was. Ik bestelde weer wat te drinken en zo bleef dat door gaan eindelijk gingen die slet en Rachid weg. Uiteindelijk ging ik ook naar huis op naar Dounia. Thuis aangekomen lag er briefje op tafel
'Hey ik heb Dounia in bed gelegd en ze heeft gegeten ben naar huis.
Groetjes, Sanae'
Ik gooi het briefje weg en loop naar de slaapkamer waar Dounia lekker aan het slapen was. Ik ga naast der liggen en val ook onrustig in slaap.
Dounia
Ik werd wakker met barstende hoofdpijn en zie gelukkig Zakaria naast me liggen die nog lekker vredig ligt te slapen. Voorzichtig sta ik op en begin met opruimen. Als ik eindelijk klaar ben met alles moet ik alleen nog de badkamer doen. Tussen de handdoeken in vond ik een fel roze onderbroek mijn hart begon als een gek te kloppen rustig begon ik weer helemaal gek te worden. Ik ging met mn handen in mijn haren op de grond zitten. Ik hoorde Zakaria van uit de woonkamer roepen ik reageerde niet dat die opflikkert. Hij komt naar de badkamer en schrok, hij had het al gezien en keek weer naar mij voordat die wat kan zeggen ben ik hem al voor.
‘WAT DENKJIJ DAT IK ALS EEN HOND NAAR JOU GA LUISTERE EN DIT ALLEMAAL MOET MAAR DOORSTAAN EN JIJ HIER GEWOON MET ANDERE WIJVEN KUNT GAAN GELOOF MIJ HAAL DAT SNEL UIT JE KANKER HOOFD IK BEN HET ZAT HET ENE NAAR HET ANDERE PROBLEEM DONDER TOCH OP’ Ik kwam haast niet meer uit mijn woorden ik was echt woedend maar voordat ik het wist had ik een klap tegen mijn hoofd ontvangen en zakte in elkaar.
‘Dounia wat denk jij?!! Durf nooit meer zulke toon naar mij te doen heb je dat begrepen!!!!?’ Hij liet mij achter en ik wist het echt niet meer en bleef minuten lang op de grond zitten ik wilde weg, weg van dit alles ik haatte mijn leven op dat moment miste ik de knuffels van mijn moeder, haar vertrouwde armen. Ik was niks meer waard, heb mijn eer gegeven alles wat bij een vrouw wordt gewardeerd is weg. ‘Mama waar ben je’ en begon weer keihard te huilen. Het kon echt niet meer zo langer, waar ben ik in hemelsnaam mee bezig?💔
Sorryy sorry sorry sorry en nogmaals sorry, was zooo drukk maar hier nog een lange deeltje voor jullie!😘😘😘💕
Liefsss xx
