The Pretty Reckless Ms.Nothing

Chapter 16

Chapter 16 pa lang 'to may revealation na.-chos! Enjoy mwehihi ;*

The Pretty Reckless Ms.Nothing<3

--------

Someone's POV

Araw-araw, oras-oras, minu-minuto, segu-segundo nasa tabi niya lang ako. Hindi ko magawang umalis sa tabi niya dahil kapag umalis ako, maglalaho na lang ako bigla na parang bula. Kambal-tuko na kung titignan. Ang problema tao siya, ako HINDI. Nagising na lang kasi ako isang araw na alaala na lang ang meron ako. Ngunit siya? Wala siyang maalala ni-isa. May katawan siya, ako WALA. May alaala ako sa nakaraan ngunit siya WALA. Ang hirap pa lang mabuhay ng hindi normal. Nagsasawa na ako kakasunod sakanya.

Ngayon naman. Nakatingin at nakamasid lang ako sa ginagawa niya. Nakikinig na rin sa mga sinasabi ng tao sakanya.

'I'm the OLD USER of that body.'

Pero maraming nagbago. Hindi lahat sasama sa daloy ng buhay mo. Minsan, may mawawala at minsan may darating. Sa ngayon, ibang Ryan ang nakikita ko or should i say The Different and The New Ryan. Ibang-iba siya ngayon sa kinikilos ko noon. Pati ang nag-iisang mahal kong si Clarrisse De Leon nakalimutan niya na. Pero kahit ganu'n hinding-hindi ako susuko. Gagawin ko lahat makabalik lang sa katawang iyon. At maibalik rin ang kanyang mga alaala na sa tagal ng panahon ay tuluyan na nitong nakalimutan. Gusto ko siyang tulungan. Alam kong nahihirapan at naguguluhan siya sa sitwasyon ngayon. Idagdag mo pa yung litrato namin noon ni Eise. I really missed her so much! I want to hug her, hold her and kiss her. Ilang taon akong nangungulila sakanya.

Nakatingin ako ngayon sa harapan ko. Gabi ngayon at kakauwi lang niya galing sa paaralan. Nag-uusa sila ngayon ni Clarrisse. Magkatabi lang pala yung bahay nila. Hindi niya alam yun, ngayon niya lang nalaman ng makita niya itong nagkakape sa sarili nitong balconahe. Ma pader naman sa pagitan nila. Gusto ko siyang yakapin ngunit ayaw gumalaw ng katawan ko, para akong nabato sa kinatatayuan ko ngayon. Nasa balconahe kaming tatlo.

"Clarrisse~senpai." nagdadawang isip pa nitong tawag kay Eise.

Napalingon naman sakanya si Eise na kasalukuyang humihigop ng mainit na kape. Kahit kailan 'tong babaeng 'to nagkakape pa rin. Hahaha! Napatingin ako sa mga mata nito ngunit ang lungkot. Yung malga mata nito na nagsusumamo.

'If i could go back to our old times. I would like to kissed you under the moonlight.'

"Yes Rey?" Kahit kailan yun pa rin ang tawag niya saakin. Hindi pa rin nagbabago.

"Ahmm...a-ano.... m-may kinalaman ka ba sa nakaraang pagkatao ko?" Naguguluhang tanong nito.

Nagulat ako sa narinug ko, pati na rin si Eise. Hindi namin inaasahan na tatanungin niya yun. Agad namang nakabawi ng ngiti yung babae pero malungkot pa rin yung mga mata niya.

"Wala. Wala akong nalalaman tungkol sa nakaraan mo." Hindi ko inaasahan yung sagit niya. Ba't hindi mo sinabi Clarrisse? Bakit hindi mo siya tulungang bumalik ang alaala niya? 'Yan angvgusto konf sabihin sakanya pero wala pa ring saysay dahil hindi niya ako maririnig.

"Natatandaan mo? Bago lang naman tayo nagkakilala dba?" Pagpapaala niya dun sa bagong Ryan na kausap niya.

"A-ahh...sorry, akala ko kasi ikaw yun." Napayuko siya dahil ramdan niya ang hiya.

'Bakit ko ba yun tinanong sakanya? Napahiya tuloy ako. Kakakilala pa lang namin tas gan'to agad? Possible naman yun diba na magkakilala kami.' Sa isip-isip nung binata.