Ik weet niet hoe, maar op de een of andere manier is mijn leven op een dag gewoon compleet veranderd. Nee, ik ben niet uitgehuwelijkt. Nee, ik ben niet ziek. Nee, mijn ouders zijn niet gestorven. Er is totaal wat anders gebeurt. Trouwens, laat me mezelf voorstellen. Ik ben Dalila,17 jaar oud en volbloed marokkaans. Ik heb 1 broer Yusuf en 1 zus Amani. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader is opnieuw getrouwd en verhuisd naar Den Haag. Ver weg van Antwerpen. Ik mis hem nog elke dag maar ik twijfel of dat andersom ook nog is. Yusuf is inmiddels al 22 en Amani 19. Mijn moeder moet het alleen zien te doen, en ik blijkbaar ook. Laat me je vertellen wat er allemaal gebeurt is..
Ik loop naar buiten. Het is 3:00 s nachts en mijn moeder maakt me af. Ik had allang thuis moeten zijn. Afijn, ik ruik helemaal naar sigaretten en lichtjes naar drugs. Het gaat er wild aan toe in die Shisha Lounge. Ik weet niet hoe ik naar huis moet. Ik zoek een oplossing als de jongen van de Shisha Lounge naar buiten komt lopen. Hij komt naar me toe. 'Ga je naar huis?' Nee, ik ga naar Rusland denk ik bij mezelf. 'Ja ik ga naar huis.' Hij gooit zijn sigaret op de grond en stampt er een paar keer op. Vervolgens kijkt hij me aan. 'Lift nodig?' en hij wenkt naar zijn auto. 'Sure.' Ik heb toch een lift nodig.Ik heb al uren niet meer geslapen. Van het werk ben ik gelijk naar de Lounge gegaan. Ik val onderweg in slaap, en ben ook niet van plan om er voorlopig nog uit te komen.
Ik word wakker in een kamertje. Het is er stoffig en er liggen overal sigaretten op de vloer. Ik weet niet waar ik ben. Ik pak mijn telefoon en zet mijn navigatie aan. ''Amsterdam,The Netherlands'' geeft het aan.
And on this moment my life fucked up forever.
Amsterdam? Amsterdam! Wat doe ik hier? Hoe kom ik hier? Teveel vragen maar als ik al mijn gemiste oproepen zie heb ik door dat ik geen tijd heb om na te denken over het antwoord. Van hier naar Antwerpen is een uur of twee, als het meezit. Maar van hier naar Den Haag is 45 minuten. Dat ga ik doen! Ik ga naar Den Haag en ik zeg tegen mijn moeder dat ik naar mijn vader ben gegaan. Ik ben inmiddels al aangekomen bij het station. Net op tijd weet ik in te stappen. Ik probeer me kleren een beetje normaal te krijgen. Oke ik zie er niet uit. Ik kijk in mijn handtas en zie mijn roze bloesje liggen. Godzijdank is er een wc hier waarin ik me kan omkleden. Ik loop naar buiten en zie een jongen zitten tegenover mijn plek. Ik schat hem een jaar, misschien twee ouder. Hij draagt een zwarte nike tech met zwart-witte huaraches. But I don't care, forever alone is the motto. Ik pak gewoon mijn telefoon en ga doen alsof ik wat belangrijks moet doen, maar stiekem doe ik gewoon om geen schande te pakken. Maar ik kijk toch stiekem een keer op, want ik heb het gevoel dat ik deze jongen vaker tegen zal komen..
Eenmaal aangekomen schud ik die gedachte van me af en stap als de sodemieter uit. Ik stuur Yusuf snel een appje met dat ik bij mijn vader ben. I'm a smart girl.
Ik loop richting mijn vaders huis. Voor ik mezelf ergens druk om moet maken stapt Hakeema naar buiten. Ze is zo'n bitch. Nu ze getrouwd is met mijn vader denkt ze dat ze de baas kan spelen hier. Zo werkt het dus niet. Ilias is wel een schat, mijn halfbroertje. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een jongen heb gezien die liever en aardiger is dan hij. Oh, en dan nog Fouad nog. Die klootzak is echt zo'n jongen die meisjes gebruikt en dan weer weggooit. Heb hem nooit gemogen. Hij is bovendien de ex van Amani.
Ze kijkt me vies aan en roept mijn vader. 'Ahmet, Ahmet, azjie!' (Ahmet,Ahmet, kom!)
Tfoe forceerbeer.
Mijn vader komt naar buiten. 'Dalila!', hij schijnt blij me te zien.
'Kom naar binnen bentie, kom naar binnen!'.
Oke hier komt het gedeelte dat mijn leven veranderd.
Intussen heeft Hakeema het eten op tafel gezet en duwt ze een glas thee in mijn handen. Ze glimlacht, de bitch. Iedereen weet dat zij mij haat.
'Bentie, je moeder en ik hebben besloten dat je hier met mij in Nederland gaat wonen.'
Boem.
'WAT? IK KAN NIET NAAR NEDERLAND VERHUIZEN! MIJN LEVEN IS IN BELGIË, MIJN BROER MIJN ZUS, MIJN MOEDER, MIJN SCHOOL, MIJN VRIENDEN...'
Verder kom ik niet want hij onderbreekt me.
'En je Shisha Lounge zeker ook?'
Busted.
Geen gemaar en geen gezeur. Vanavond komt Yusuf je spullen brengen en je blijft hier. Basta, geen Antwerpen voor jou.
Ik stampte boos naar boven. Ik ga naar de logeerkamer en gooi mezelf op het bed.
Geen idee wat ik moet doen...
