Na het avondeten is het al laat. Mijn vader en Hakeema zijn naar bed, Adil is volgens mij ook al in slaap gevallen en waar Fouad uithangt boeit me geen moer. Ik pak mijn laptop uit de koffer, maar dan zie ik dat er een briefje in zit..
''Lieve Lila,
Ik weet dat je niets liever wilt dan in België blijven, maar het kan niet anders. Mama en papa hebben dit besloten. Je wilt niet wonen in een land en omgeving die je amper kent en ik weet dat je Hakeema en Fouad niet mag. Ik heb daarom wat voor je. Ergens tussen je truien vind je een envelop. Hier zit een vliegticket in naar Marokko. Ik weet dat je daar altijd heen wou, en dit is het beste moment om te gaan. Wanneer iedereen slaapt moet je vertrekken naar Schiphol, en om 4:00 vertrekt je vliegtuig. Hou me op de hoogte van wat je uitspookt, bel me als je deze brief hebt gelezen. Wees slim en doe geen domme dingen. Ga Marokko zien my little girl!
Liefs, Amani''
Wat? Marokko? Ik heb daar altijd heen gewild, dit is mijn kans... Ik kijk hoe laat het is. Het is 22:45. Ik doe snel mijn spullen terug in de koffer en vind er nog een envelop met 600 dirham. Mijn plan staat vast. Ik moet en zal gaan.
Ik loop naar beneden en pak wat eten in voor onderweg. Als ik alles heb gepakt, ga ik nog even naar buiten om wat frisse lucht te halen. Er is allemaal zo veel gebeurt in 1 dag. Wakker worden, verhuizen naar Nederland en een vlucht pakken naar Marokko. Ik zit diep in mijn gedachte verzonken. Ik heb niet eens door dat ik tegen een jongen aanbots en voor ik het weet lig ik op de grond. 'Sorry gaat het?' Ik word omhoog geholpen door een jongen. 'J-j-ja het gaat hoor, dankjewel.' Ik veeg de viezigheid weg van mijn kleren. 'Ik ben Nasser, ik woon hiernaast. Dan ben jij zeker Dalila, het stiefzusje van Fouad.'
Ik voel me echt gestalkt nu.
'Ja klopt, ik ben Dalila. En als je me nu excuseert, ik moet gaan.' En weg was ik.
Niet dat het erg is. Ik ga hem sowieso heel vaak zien. I mean, hij is mijn buurjongen. Nou ja, was.
Ik kijk op mijn telefoon, ik moet de tijd bijhouden. Oh t'is al 22:59. Ik moet vertrekken wil ik als eerste inchecken. Ik sneak weer naar binnen, pak mijn koffers en ik ben weg. Maar er is nog 1 ding wat ik moet doen. Ik ga naar de kamer van Ilias en geef hem een kus op zijn hoofd. 'Doei lief broertje, ik zie je snel weer.' Met tranen in mijn ogen loop ik naar buiten. '
Met koffers en al sta ik op Schiphol. I'm free! Ik doe wat ik moet doen en wacht tot ik mijn vliegtuig kan instappen. Op weg naar een nieuwe start.....
