Daha gün aydınlanmadan hastaneye gelmiştim. Bu hafta çok yoğun geçmiş neredeyse her gün bir operasyona girmiştim. Haftanın son günüydü en azından benim için. Bu günü de atlattım mı yarın tatilimdi. Hemen odama giderek üstüme önlüğü geçirdim. Şu beyaz önlük için yıllarca okuyordun. O kadar yılını harcadıktan sonra hiç bir güç bu önlüğü giymemi engelleyemezdi. Sabah kontrollerimi yaparak hastalarımı ziyarete başladım. Hepsini gezdikten sonra sultan ve Ayşinin odasının önüne geldim. Bir haftadır gelmemiştim. Hülyadan düzenli raporlarını alıyordum ama yanlarına gelmek istememiştim. Önce Sultanın yanına geldim. Hiç bir değişiklik yoktu. Değerlerini inceledim. Odasından çıktım. Ayşinin odasına girdiğimde yine kısa bir an duraklama yaşadım. Hemen silkelenip kontrole başladım. Değerlerine baktım. Aynıydı. Hiç bir değişiklik yoktu . Öylece uyuyordu. İşim bittiğinde odadan çıktım. Koridora yöneldiğimde hülyanın bana doğru geldiğini gördüm.
" Hocam bende sizi arıyordum. "
" Bir şey mi oldu hülya "
" Ayşin Aslanın Eşi geldi . Doktorunun değiştiğini öğrenmiş sizinle konuşmak istiyormuş. "
" Ben Ayşini alalı bir hafta oldu. Yeni mi aklına gelmiş arayıp sormak ?"
Hülya cevap vermeden odama doğru ilerledim. Bir hışımla içeriye girdiğimde odada oturan iki kişi gördüm. Bir yerden tanıdığımı düşünürken adamın da beni görüp ayağa kalkması ve elini uzatması ile bende uzatılan eli sıktım.
" Merhaba ben Oğuz Aslan. Ayşinin eşiyim "
Adamın sesini duymamla nereden hatırladığımı bulmuştum. Geçen hafta koridorda çarptığım adamdı. Hâlâ yerinde oturan kadına baktım. Memnuniyetsiz bir şekilde yerinde oturuyordu. Oda geçen hafta yanındaki kadındı. Tekrar adama bakarak elimi çektim ve masama geçtim.
" Ben de Kerem Gürmanoğlu. Ayşin Hanımı bir hafta önce Emine Hocam dan devraldım"
" Evet duydum. Durumunda bir değişiklik var mı peki ?"
" Hayır değerlerinde bir değişiklik olmadı"
Oğuz başını sallarken yanındaki kadın tırnaklarını inceliyordu. Ayşinin nesi oluyordu merak etmiştim. Sorsam olmayacaktı. Ben düşüncelere dalarken Oğuzun sesini duydum tekrar.
" Bakın Kerem Bey. Ayşin buraya geleli 9 ay oldu. 9 aydır uyanmasını bekliyorum. Ama artık ümidim kalmadı açıkcası. "
Adam konuştukça sinirlendiğimi hissediyordum. Senelerce komada olan ve uyanan insanlar varken bu adam karısından ümidini kesmişti. Bu nasıl bir sevgiydi.
" Hastanede numaram vardı zaten. Bir değişiklik olursa beni ararsınız. Hadi Eylem. "
Adam laflarını sıralayıp ayağa kalktı. Bu kadar ilgisiz bir koca beklemiyordum doğrusu. Yanındaki kadında ayağa kalkmış kapıdan çıkmışlardı. Tam kapatacaktım ki kadının uzaklaşırken söylediği sözlerle yerimde kaldım.
" Burdan annemlere gideceğiz sevgilim unutma "
Adamın onaylama mırıltılarını zor duymuştum. Yavaşça kapıyı kapattım. O pisliğin neden ümidini kestiği belli olmuştu. Daha karısı yaşarken yenisini bulmuştu. İçimde yükselen sinir dalgası ile nasıl başa çıkacağımı bilemedim. Arkalarından gidip Oğuz denen adamı öldüresiye dövmek istiyordum. Olduğum yerde derin derin nefes alırken kapım bir kere daha açıldı. İçeriye giren bir adet sinirli Ömer tamda ihtiyacım olan şeydi!
" Ne oluyor Ömer Bey bu nasıl giriş "
" Bana bak o Aras denen adamın dizginlerini tut yoksa tecrübe falan dinlemem atarım onu burdan. "
