The Vampire's Slave ✓

Slave #5: Mansion

PS: Pwede po bang mag inline comment kayo kung may makikita man kayong typo/mali pls huhuhu.

SPG: Dalia and Author's cuteness.

--

Namuno ang katahimikan sa buong byahe. I can't move even I wanted to because Clyde's sleeping in my lap and beside me is the sleeping Vampire King that seems so tired. Mukhang marami itong ginawa ngunit bakit nagpunta pa 'rin ito doon? Upang sunduin ako? Ano ba, Zane Morgan! Huwag kang assuming!

Ang mga nasa harapan ko ay mga tulog na 'rin maliban kay Wilhelmina na siyang dinadrive ang sasakyan namin ngayon.

I didn't had a chance to decided because I have no other choice but to obey what they want― what he wants. It's true, that he― they saved me from hell. Dahil kung hindi sila pumunta roon kanina, siguro kung ano na ang nangyari sa akin. Siguro ay mas pinapahirapan nila ako ngayon, at sa tingin ko'y hindi ko na iyon makakayanan dahil bibigay na ang katawan ko.

Napatingin ako sa aking damit― ito pa rin ang aking suot magmula kanina-punong puno pa rin ito ng rumo at dugo ngunit may nakapatong ritong jacket na bigay ni Seifer kanina. Still, parang gusto kong bumaba dahil napakalinis nitong sasakyan at ng mga kasama ko... ako lang talaga ang basura.

Bigla akong nakaramdam ng antok. Sa totoo lang kanina pa ako pagod na pagod, siguro marahil sa kawalan ng dugo sa aking katawan. Ngunit kahit gayon ay nakakamangha. Bampira sila hindi ba? Sa sitwasyon ko ngayon, napakadali lamang sa kanilang patayin ako at ubusin ang dugo ko ngunit hindi nila ginawa. Parang wala nga itong mga pakialam kahit duguan ako roon, parang hindi nakakaramdam ng gutom.

Tumingin ako sa labas ng bintana nitong limousine. Masaya ako dahil ngayon ko lamang ulit nakita ang labas, ang karangyaan dahil palagi akong nakakulong sa loob ng selda, o nasa loob ng mansyon at pinaglilinis rito― kadalasan ay pinapahirapan.

Biglang pumasok sa aking isip ang maaaring mangyari sa akin sa loob ng mansyon kasama sila. Ay mali― hindi ko alam kung kasama sila dahil ang tanging alam ko, ang Hari lamang ang pagsisilbihan ko sa kanilang lahat, ngunit kung nasa iisang bahay lamang ang mga ito, ayos lamang sa akin.

Utang na loob ko sa kanila ang aking buhay. Ngunit ano nga ba ang magiging buhay ko sa kanila? Kahirapan 'rin ba? O mas malala?

And to think that they aren't ordinary people terrifies me. Tatagal ba ako sa kanila? Hindi ko alam. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin para pagsilbihan sila. Aalayan ko ba sila ng dugo mula sa akin? O ako mismo kukuha ng dugo mula sa bayan para may mainom sila?

Napatingin ako sa Hari na ngayo'y natutulog. Bakit kahit tulog ito'y napakagwapo nito? Makinis ang mukha nito, walang maski maliit na pores o balbas manlang. Tapos yung ilong nito, napakatangos. Yung kilay na nakakurba at maayos, yung pilikmata nitong mahahaba, at ang mga mata nito sa likod niyon.

Bumaba ang paningin ko sa kanyang mapupulang labi na medyo nakabukas. Parang ilang beses itong hinalikan. Ano kayang feeling ng mahalikan ni―

Napatigil ako sa pag iisip at mabilis ngunit nag iingat na umiling. Gusto kong sampalin ang mukha ko para gisingin ang diwa ko. How dare me?! Pinagnanasaan ko ba ang Hari? Hindi! No! Hindi!