”Yentl, breng deze cola’s eens naar tafel 6” riep mijn baas. Ik werk in een café in het stadje Goor. Het werk is allesbehalve leuk maar ja als ik mijn studies wil betalen zal ik dit toch nog even moeten volhouden. Met veel tegenzin liep ik naar tafel 6, want aan tafel 6 zaten dus de 3 populairste meisjes van mijn school en een jongen die ik al eens eerder heb gezien maar ik weet niet waar. “Vier cola’s?”vroeg ik vriendelijk. De meiden keken nog niet eens op maar de jongen wat bij hun zat zei vriendelijk. “ Ja, die zijn voor ons.” “Dat is dan 9,60 euro alstublieft.”zei ik op een nog vriendelijkere toon. “Je denkt toch niet dat wij dat gaan betalen zeker” zei Stephanie (de leider v.h groepje) nu opeens. “Ooh, dat denk ik wel” antwoorde ik kortaf. (OMG heb ik dat echt gezegd tegen Stephanie?) “Ja dan heb je pech want we zijn hier toch weg, kom dames we gaan!”riep Stephanie door het hele café en daarna gingen ze met hun drieën snel naar buiten. Hier stond ik dan met mijn vier cola’s en geen geld.
“Hier heb je je 9,60 euro”zei een stem achter me. De stem kwam me bekend voor. Toen ik mij omdraaide zag ik de mooiste blauwe ogen die ik ooit in hele leven gezien had.”Uuhm dank u”zie ik aarzelend. “Ooh ik heb mij nog niet voorgesteld, ik ben Daan.” zei hij met een engelen stem. “Ooh, hey ik ben Yentl”zei ik bloosend.”Het was fijn om je ontmoeten Yentl maar ik moet nu weg. Ik moet repe- uuhm kbedoel ik moet nog iets gaan doen.”zei Daan stotterend. “Ok, het was ook fijn om je te ontmoeten. Ik hoop dat ik je nog eens zie.” zei ik met een big smile op mijn gezicht. “Dat hoop ik ook” zei Daan en toen liep hij naar buiten zonder mij zijn adres of zijn gsm nummer te geven.
JE LEEST
The Beauty and The Nerd - Mainstreet fan fiction
FanfictionDo you believe in love at first sight? I'm sure it happens every day. But we're too young to know what love is. At least that's what some people say. But then, they can't see inside our minds. And they just can't know how we feel. But I believ...
