Ruhumun viran şehrinde bir düş hırsızıydım ben,
Gözlerimi kapattığım an dünya bir masal olurdu.
Kendi oluşturduğum şehirde hayali varlıklar ile oynardım,
Geceye güneşi, gündüze ayı dikerdim.
Kaybolan gölgelerde kendimi arardım.
Ufku aşan çizgilerde dolaşır,
Göğe bizi anlatırdım.
Mavi ruhumda tozpembe bir hayat yaşardım...
Düş yakamdan desem de,
Düşmezdi...
Düşümdeki şehir...
