Rantbook

36

Heey mensen

Ik ben er nog. En ik krijg heel veel steun van mensen. Ik zit nu in een opname centrum om beter te worden. Allemaal bedankt voor jullie steun!

Ik zit hier nu twee weken. Twee echt enorm kutte weken. Iemand die hier zat heeft na een week dat ik hier ben zelfmoord gepleegd. Dat heeft een enorme impact op me gehad. De sfeer die daar hing was echt niet gezond.

Een halve week later maakte mijn nu ex het uit. Ik voelde toen niks, sinds ik daar zat al niet. Dus het maakte me niet echt uit. Geen liefdesverdriet of wat dan ook. Gewoon helemaal niks. Ze maakte het uit omdat ze erachter kwam dat ik rook.

Een paar dagen daarna heb ik een poging gedaan. Ik ga niet zeggen wat en hoe ik het heb gedaan, voor mensen die in ongeveer dezelfde shit zitten als mij. Ik wil niet dat ik andere mensen op ideeën breng.

Ik heb me daar ook best wel vaak gesneden. Gewoon omdat ik niks meer wilde en niet meer wilde leven. Ik had een mesje van huis mee genomen die echt vlijmscherp is. Het voelde goed toen ik het deed, en dat het bloedde maakte me helemaal niks uit. Ik wilde dood.

Ik heb daar ongeveer 3 weken gezeten en toen ging ik naar smilde toe. Daar was het echt heel veel beter. Ik heb in 2015 ook in smilde gezeten. Toen zat ik daar twee en halve week. Nu zat ik daar twee weken. Daar begon ik voor het eerst in maanden weer wat te voelen. Ik wilde naar huis, naar mijn honden. Ik miste ze.

Tijdens de eerste week dat ik in smilde zat kreeg ik te horen dat een van mijn honden aangevallen was door een andere hond en daardoor zijn oog verloor. Ik was woest. Ik wilde die hond die dat gedaan heeft dood trappen. Ik weet dat het geen oplossing is, maar niemand doet mijn honden pijn. Echt niet. Als je ze pijn wil doen of pijn doet, dan ben je in mijn buurt niet meer veilig. Ik heb dan de neiging om precies hetzelfde te gaan doen. Maar gelukkig voor die hond die het gedaan heeft zat ik toen in smilde.

Met Kerst en Oud en Nieuw zat ik ook nog in smilde. Ik mocht wel naar huis met de feestdagen. Daar was ik echt blij mee. Kerst was super gezellig maar Oud en Nieuw was minder gezellig. We waren in totaal met acht mensen wat voor mij heel druk is. Laten we het erop houden dat dit de kutste Oud en Nieuw van mijn leven was. Ik hoop nooit meer zo oud en nieuw te vieren.

Een paar dagen daarna mocht ik volledig naar huis. Het gaat nu redelijk goed. Ik heb me thuis nog een aantal keer gesneden gewoon omdat het zo fijn voelt en omdat ik het toen niet zag zitten. Maar nu doe ik dat niet meer. Gelukkig.

Het is nu 26 januari. Ik ben van plan om iedere dag of om de dag ofzo iets in dit boek te gaan zetten. Zoals ik ook was begonnen. Ik hoop dat jullie mij gewoon blijven steunen zoals jullie nu ook gedaan hebben. Het helpt me echt om door te vechten.

THANK YOU FOR YOUR SUPPORT!! I LOVE YOU!