Altijd al gedroomd van die Andere Wereld; wakker gekust worden door Prince Charming, gemene heksen verslaan en goede feeën tegenkomen?
Betreed de wondere wereld van de sprookjes en geniet van vele spannende, romantische en gevaarlijke avonturen...
Dit eerste hoofdstuk is een genderbend (=verwisseling van geslacht bij de personages). Ik ga een serie maken met verschillende Disney-sprookjes. Comment hieronder alvast welke ik de volgende keer moet schrijven.
Met als beginnende Sleeping Beauty. Dit is een science-fiction verhaal waarbij een half robot meisje, Phyn, het moet opnemen tegen de verschrikkelijke Marcus om zo het leven te kunnen redden van Aureon.
Phyn
Met vermoeide ogen en pijnlijke gewrichten liet ik me op het bed vallen. Het was een zware dag. Morgen zou het festival beginnen. Het festival voor de rijke lui die het nodig achtte vierentwintig op vierentwintig bewaking te hebben. Aangezien ik opgeleid ben als security guard en ik nogal krap bij kas zit, moet ik wel elk baantje aannemen. Ook omdat ik half robot ben. Toen ik een jaar of drie was, reisde mijn moeder veel met de metro om me naar school te brengen of naar haar werk te gaan. Terwijl we op het perron wachtte, danste ik rondjes. Net toen er een metro afkwam, draaide ik iets te dicht aan de rand en in één ruk heeft dat metalen geval mijn arm van mijn romp gerukt. In het begin deed het geen pijn. Ik voelde niks totdat mijn moeder met angstige ogen naar me riep. Ik keek naar de plaats waar mijn rechterarm zat, die er op dat moment niet meer vastzat aan mijn lichaam. Ik heb gehuild alsof ik dood ging. Bloed gutste uit de wonde en ik werd meteen naar het ziekenhuis gebracht. Aangezien we in een modernere wereld leven kreeg ik na een paar maand een kunstarm die om de paar jaar veranderd moest worden in een langere versie. Het zou gek zijn, een volwassenenlichaam met een rechterbabyarm.
Na de dood van mijn moeder heb ik gezworen om mijn leven te veranderen. Ze was er altijd voor me en ik heb dat zo goed als verprutst. Ze troostte me altijd wanneer ik weer eens werd uitgelachen met mijn ijzeren arm. Maar dat is nu verleden tijd, want ze is er niet meer. Ik ben gaan studeren en heb mijn diploma gehaald voor security guard.
Nu lig ik hier op mijn bed. De voorbereidingen voor het festival om de veiligheid op scherp te zetten waren net gedaan. Het was een hele dag, om zes uur 's ochtends tot tien uur 's avonds. Ik ben kapot. Met een zucht wend ik me tot mijn arm en ik koppel hem van mijn schouder door op een knopje te drukken. Ik staar even naar het dichtgeschroeide vlees waar het ijzer aan vastzit. Mijn vingers volgen de littekens. Nadat ik me had gedoucht en mijn tanden had gepoetst kroop ik in bed en sloot ik mijn ogen voor een vredige nacht.
De volgende dag stond ik al om tien na zes op het plein waar het festival zou beginnen. Iedereen sliep nog half en geeuwden met open mond. "In positie!" commandeerde onze baas. De hele groep verkrampte en stond met rechte schouders en rug richting de persoon die sprak. "Grant!" brulde hij. Ik deed een stap naar voor en bleef recht voor me uitkijken. "Jij hebt een belangrijke taak. Jij mag vandaag bewaker zijn van kroonprins Aureon. Zorg ervoor dat hem niets vervelends overkomt." Voegde hij er met een valse grijns aan toe. Verdomme, heb ik dit weer. Ik heb al slecht geslapen, een ochtendhumeur kwam vanmorgen ook nog eens piepen en nu moet ik een onbezorgde en zeer beroemde jongen in het oog houden. Ik heb al verhalen van vorige bewakers gehoord waarin ze werden aangevallen door hordes gillende meisjes die de prins willen ontmoeten of erger, willen ontvoeren. Mijn dag kan niet meer stuk, dacht ik sarcastisch.
Iedereen kreeg zijn taak en ik zag er echt tegenop. Millinski, iemand die onder mijn bevel stond, kwam naast me staan. "Dat wordt geen lachertje. Ik wens je veel succes." Ik lach grimmig naar hem en rol met mijn ogen. Hij had het gemakkelijk, hij mocht toezicht houden op een oud vrouwtje dat zich niet kon verzetten en dus de volle drie dagen zal zitten. "Kop op, Phyn. Je hebt al voor hetere vuren gestaan." Hij knipoogde en ik voelde een blos op mijn wangen. Zijn normale hand streelde langs mijn ijzeren arm. Ik voelde zijn huid niet maar wel dat mijn arm uit zichzelf werd verschoven door zijn aanraking. Ik zuchtte diep en rolde met mijn schouders om mijn spieren los te maken. Ik draaide me om en keek naar de grote groep halfrobot mensen. Millinski had ijzeren benen. Een jongen naast hem had een metalen borstkas en in zijn linkeroog had hij een cameraatje. Het was niet eerlijk. Degene die een lichaamsdeel verloren hadden moesten naar de pijpen dansen van de gewone mens. Vroeg of laat zal er wel een opstand uitbreken. En ik zal daar in meelopen.
Het bleek dat de koninklijke familie en andere rijke lui later zouden arriveren wegens file. Ook dat nog. Ik was het spuugzat. We verzamelden in de inkomhal van het enorme Crystal Platform.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het hele gebouw was uit glas opgetrokken en had een ijzeren geraamte. Het was gelegen in het meest zeldzame stukje bos dat je op aarde nog kon terugvinden. Daar stonden we dan in uniform geklede robotmensen die in positie stonden te wachten op een stelletje laatkomers. De baas liep heen en weer en keek geërgerd naar buiten. Hij is niet de enige, dacht ik. Na een kwartier hoorden we geronk van vele machines en stopten er een stuk of vijftien shuttles. De eerste paar mensen kwamen binnen. Een deel van mijn groep maakte zich los en bleef als een schaduw bij de aangeduide persoon. Ik zag Millinski vertrekken en grijnzend stapte hij sloom achter het oude vrouwtje.
