Το μενταγιόν

2ο κεφάλαιο "Η Κουφάλα"

《Τι έκανε λεει?!》αναφώνησε η Σελινα.
《Δεν το πιστεύω ότι θα κανεις μαθήματα γαλλικών στο πιο όμορφο αγόρι του Γκόρντον Μαλς. Άλλες θα σκότωναν για μια μέρα στο σπίτι του και εσύ θα είσαι εκεί κάθε μέρα!》συμφώνησε η Φλο. Η Ζόι τις άρπαξε και τις έκλεισε στην αγκαλιά της, αλλά ξαφνικά τραβήχτηκε και τις κοίταξε με απορία.
《Τι έγινε?》ρώτησε η Σελίνα.
《Ξεχάσαμε κατι》είπε η Ζόι και άρχισε να τρέχει προς την πίσω πλευρά του σχολικού κτιρίου.
《Τι?》τα δύο κορίτσια κοιταχτηκαν μεταξύ τους αλλά μετά από λίγο φώναξαν 《Ωχ όχι. Μιλι!》και ακολούθησαν τη Ζόι.
Όταν έφτασαν κάρφωσαν τα μάτια τους στο άδειο κουτί στο πάτωμα.
《Μα πως?》η Φλο ήταν έτοιμη να
κλάψει. Τότε άκουσαν κάτι. Ξαφνικά ένα αγόρι με μαύρα μαλλιά και μάτια ξεπρόβαλε από τις σκιές κρατώντας στα χέρια του το λευκό σαν χιόνι γατάκι.
《Ματ?》είπε η Φλο 《 Τι κάνεις εδώ?》
《Α βρήκα αυτό το γατάκι και σκέφτηκα να το πάρω στο σπίτι. Η μαμά μου θα το λατρέψει. Αλλά μάλλον με προλάβατε.》απάντησε το αγόρι.
《Α αν είναι έτσι κρατά το》η Σελίνα έκανε μια κίνηση με το χέρι. Ο Ματ της εγνεψε αληθοριζοντας ειρωνικά. Η Ζόι πάλευε να συγκρατήσει το χαμόγελό της, αλλά εκείνος φαίνεται να την πρόσεξε απευθύνοντάς της το λόγο.
《Α Ζόι σου μίλησε η θεία μου έτσι?》Εκείνη κούνησε το κεφάλι καταφατικά.
《Ωραία εεε ποτε αρχίζουμε?》τη ρώτησε 《Μπορείς σήμερα?》
《Ναι, εντάξει τα λέμε εκει》τον αποχαιρέτησε και ένα κόκκινο χρώμα έβαψε τα μάγουλά της.
♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡
Ήταν ένα σαββατιάτικο πρωινό του Νοέμβρη. Η Ζόι κοίταξε το ρολόι της. 7:00. Δεν την έπαιρνε ο ύπνος με τίποτα μετά το χθεσινό βράδυ στο σπίτι του Ματ. Άνοιξε την ντουλάπα της, έβγαλε μια αθλητική φόρμα και ντύθηκε. Άνοιξε την έξω πόρτα και άφησε τον παγωμένο αέρα να γεμίσει τα ρουθούνια της. Βγήκε εξω στο πεζοδρόμιο και άρχισε ένα χαλαρό τρέξιμο. Η μικρή κωμόπολη, στην οποία ζούσε, παρείχε αρκετά μέρη για να κάτσει κάποιος να σκεφτεί. Εκείνη θέλοντας να είναι τελείως μόνη της ακολούθησε τον δρόμο που έβγαζε στο μικρό δασάκι. Ακολούθησε το μονοπάτι που όλο και στένευε κόβοντας ταχύτητα. Ξαφνικά άκουσε έναν θόρυβο και ευθύς βρέθηκε μπροστά της ένα αγόρι. Εκείνη από τον φόβο της πισωπάτησε και σκονταφτοντας σε μια ρίζα δέντρου χάθηκε μέσα στους θάμνους.
《Αουτς》παραπονεθηκε.
《Ζοι είσαι καλά?》φώναξε το αγόρι. Άπλωσε το χέρι του για να την πιάσει με αποτέλεσμα να σκοντάψει και αυτός και να πέσει στην άλλη πλευρά των θάμνων.
《Σον εσύ είσαι? Μου έκοψες το αίμα!》ειπε η Ζόι. Ο Σον ήταν ο κολλητός της.
《Α συγνώμη, ψάχνω το Έρικ, αλλά μάλλον με πρόλαβες.》είπε δείχνοντας ένα γκόλντεν ριτρίβερ να ξεπροβάλλει από μια κουφάλα δέντρου. Η Ζόι χαμογέλασε και κατευθύνθηκε προς το μεγάλο σκύλο γεμίζοντας τον χαδια. Ύστερα πλησίασε την κουφάλα και μπήκε μέσα με μεγάλη ευκολία.
《 Σον. Αυτό πρέπει να το δεις》αναφώνησε και το αγόρι ακολούθησε το παράδειγμά της. Μέσα στην κουφάλα υπήρχε χαραγμένη μια καρδιά με δύο αρχικά μέσα: Α+Λ και λίγο πιο κάτω έγραφε: 1912. Η Ζόι παρατήρησε ότι κάτι χρυσό προεξείχε από το χώμα. Το τράβηξε και έμεινε με ανοιχτό το στόμα.
《Ένα μενταγιόν!》φώναξε.

Λοιπόν αυτό ήταν το δεύτερο κεφάλαιο της ιστορίας μου. Στο επόμενο θα μάθετε για το προηγούμενο βράδυ με τον Ματ. Αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι 🌟💙