Το μενταγιόν

3ο Κεφάλαιο "Ο Ματ"

《Ποιανού λες να είναι?》ρώτησε η Ζόι τον Σον σηκώνοντας το χρυσό μενταγιόν στο ύψος των ματιών της.
《Ας το μάθουμε》απάντησε εκείνος και το πήρε στα χέρια του. Με μια κίνηση σκούπισε την σκόνη και φανέρωσε ένα ανάγλυφο "Α".
《 Είναι το ίδιο γράμμα που υπάρχει και στην κουφάλα》η Ζόι ενθουσιαστηκε. Μια μεγάλη δόση περιέργειας την κατέλαβε.
《Μα Σον, πως θα βρούμε τον ιδιοκτήτη του? Υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι με αυτό το αρχικό》
《Χμμμ...αν ρωτούσες τον παππού σου? Μπορεί να ξέρει σε ποιον ανήκει》
《Ναι, μπορεί να μας βοηθήσει. Θα του το δείξω σήμερα το βράδυ》
《Ωραία, εγώ πρέπει να φύγω. Θα πάω με τον Ζακ για ποδόσφαιρο》είπε ο Σον, παίρνοντας και τον Έρικ μαζί του.
《7 και μισή το πρωί?》φώναξε η Ζόι, αλλά εκείνος είχε ήδη φύγει. Ωστόσο ήξερε καλά τον Σον και τον Ζακ. Ήταν φίλοι της στο κάτω κάτω και ένας λόγος ήταν ότι μοιράζονταν την ίδια αγάπη για το ποδόσφαιρο. Πριν από 1 χρονο αν η Ζόι δεν ήταν στο σπίτι θα την έβρισκε κάνεις στο γήπεδο, δίπλα από το σχολείο. Αλλά όχι τώρα. Όχι από τότε που δύο αγόρια την κορόιδευαν και την φώναζαν αγόρι. Ο Σον και ο Ζακ την είχαν υπερασπιστεί, όμως εκείνη αποφάσισε να μην ξαναπάει στο γήπεδο.

Η Ζόι πέρασε άλλη μία ώρα τριγυρνώντας στο ξεφωτο και ψάχνοντας για στοιχεία του κατόχου του μενταγιόν. Δεν βρήκε τίποτα. Πέρασε τους θάμνους για να ξαναβγεί στο μονοπάτι και πρόσεξε να μην σκοντάψει πάλι. Όπως προχωρούσε κάποια στιγμή, στην άκρη ενός βράχου παρατήρησε ένα πανέμορφο λευκό λουλούδι. Τότε το κεφάλι της πλημμύρισε από εικόνες της χθεσινής νύχτας...

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
(Αναδρομή)

Η Ζόι βρισκόταν έξω από το σπίτι του Ματ. Το τεράστιο παλιό κτίριο, φάνταζε εκτός τόπου και χρόνου, ανάμεσα σε όλα τα αλλα της γειτονιάς.
Χτύπησε το κουδούνι και η μαμά του Ματ άνοιξε την πόρτα. Φορούσε ακόμα την στολή της. Δούλευε ως νοσοκόμα και μάλλον εκείνη την ώρα είχε τελειώσει η βάρδιά της.
《Γειά σου Ζόι, ο Ματ σε περιμενει》είπε. Η Ζόι ανέβηκε την σκάλα και βρήκε τον Ματ να την περιμένει έξω από το δωμάτιό του.
《Ήρθες!》αναφώνησε με ενθουσιασμό , αλλά όταν κατάλαβε τον τόνο της φωνής του έσκυψε το κεφάλι και δάγκωσε το χείλος του.
《Εεεε...περνά μέσα》είπε τελικά. Η Ζόι υπάκουσε  και τον ακολούθησε στο ευρύχωρο υπνοδωμάτιο. Το βλέμμα της έπεσε αμέσως σε έναν πίνακα με λευκά λουλούδια πάνω από το κρεβάτι του.
《Σου αρέσουν τα κρίνα μου?》την ρώτησε το αγόρι που την είχε προσέξει.
《Ναι, είναι πολύ όμορφα》είπε εκείνη.

Η ώρα πέρασε και αφού τελείωσαν με τα Γαλλικά η Ζόι έπρεπε να φύγει, αλλά ο Ματ επέμενε να την συνοδέψει μέχρι το πρώτο στενό μετά το σπίτι του.
《Δεν χρειαζόταν να έρθεις ξέρεις》
《Δεν μπορώ να σε αφήσω μες στο σκοτάδι. Θα σε πάω λίγο παρακάτω που τα φώτα του δρόμου δεν είναι χαλασμένα》ο Ματ φαινόταν σίγουρος.
《Καλά, αλλά...φτάσαμε σχεδόν》είπε η Ζόι για να βγει από την δύσκολη θέση.
《Σε ευχαριστώ》είπε ο Ματ
《Για τα Γαλλικά ?》ρώτησε η Ζόι
《Οχι》της είπε ο Ματ κοιτάζοντας τα πράσινα μάτια της.
《 Τότε για..》δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και ο Ματ την έπιασε από την μέση και την φίλησε. Εκείνη χωρίς δεύτερη σκέψη τύλιξε τα χέρια της σφιχτά γύρω από τον λαιμό του. Σιγά σιγά απομακρύνθηκαν και ο Ματ αποφεύγοντας το βλέμμα της γύρισε και άρχισε να περπατάει προς το σπίτι του. Η Ζόι τον άκουσε να λέει κάτι :
《Σε ευχαριστώ που με άφησες να το κάνω》

Αυτά για σήμερα. Το ξέρω ότι άργησα λίγο αλλά ... ορίστε.
Αν σας άρεσε βάλτε ένα αστεράκι 🌟 Φιλάκια πολλά 💋💙