Το μενταγιόν

5ο Κεφάλαιο "Ίσως μια άλλη φορά"

《Γειά》
《 Ματ? Τι κάνεις εεε... ενοώ γεια》είπε με νευρικότητα η Ζόι. Βρισκόταν έξω από την τάξη της. Η φιλόλογός τους έλειπε και έτσι είχαν κενό. Όλοι από το τμήμα της ήταν έξω. 《Ήθελα να δω που είσαι γιατί δεν σε είδα έξω》της απάντησε με το άγχος να φαίνεται ξεκάθαρα στη φωνή του.
《Απλά έμεινα λίγο παραπάνω για να τελειώσω την άσκηση της Βιολογίας》
《Α, ωραία》την πλησίασε. Τα μάτια του καρφωμένα στα καταπράσινα δικά της. Τα σώματά τους τόσο κοντά, που η ανάσα του Ματ έπεφτε καυτή πάνω της....
Τότε, βήματα ακούστηκαν από τον διάδρομο.
《Ζόι?!Ωχ...συγνώμη, φεύγω》ήταν ο Σον. Η Ζόι απομακρύνθηκε από τον Ματ και κατευθύνθηκε προς το προαύλιο.
《Ίσως μια άλλη φορά.》μονολόγησε ο Ματ.
Εκείνη ακολούθησε τρέχοντας τον Σον, χωρίς να την νοιάζει που άφησε τον Ματ και μάλιστα λίγο πριν τη φιλήσει. Εκείνος ήταν απλά το αγόρι που της άρεσε, και της είχε δείξει πως ένιωθε μόλις πριν δύο μέρες. Ο Σον, όμως ήταν ο κολλητός της. Ο άνθρωπος, στον οποίο είχε πει όλα της τα μυστικά και εκείνος το ίδιο. Πως θα αντιδρούσε, που έμαθε για εκείνη και τον Ματ? Που δεν του είπε τίποτα.
Τον βρήκε να κάθεται στα σκαλοπάτια που οδηγούν στον κάτω όροφο του σχολικού κτιρίου. Σταμάτησε μπροστά του και τον κοίταξε απολογητικά.
《Γιατί?》το βλέμμα του γέμισε απορία.《Γιατί δεν μου το είπες? Νόμιζα ότι μπορούσα να σε εμπιστευτώ, αλλά πως μπορώ να το κάνω όταν δεν το κάνεις εσύ?》
《Σον δεν ήμουν σίγουρη...》
《Δεν ήσουν σίγουρη αν θα το δεχόμουν? Είχες δίκιο. Δεν σου αξίζει αυτός και αν δεν με πιστεύεις ρώτα την Σελίνα ή την Φλο》
《Δεν ήμουν σίγουρη για εκείνον. Αν νιώθει το ίδιο. Το ξέρεις ότι μου αρέσει.》
《Ναι, αλλά δεν πίστευα ότι γινόταν κάτι. Κι αν σε εκμεταλλευτεί όπως όλες τις άλλες? Θα τρέξεις σε εμένα και θα κλαις που σε παράτησε?》ξεφύσηξε δυνατά.
《Σον, εγώ ποτέ δεν θα...》
《Τι Ζόι?... Τι?》
《 Σον...》δεν μπορούσε να μιλήσει. Οι λέξεις δεν έβγαιναν από το στόμα της. Ήταν λες και έπαιζε τένις σε έναν τοίχο. Ότι και να λεγε της το αντιγύριζε. Εκείνος έφυγε. Την άφησε μόνη της εκεί, στα σκαλοπάτια. Τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι από τα μάτια της.

Εκείνο το απόγευμα έπρεπε να πάει στο μαγαζί του κυρίου Άντερσον. Το είχε υποσχεθεί στον εαυτό της, ότι θα έβρισκε τι συμβαίνει με το μενταγιόν. Δεν θα άφηνε τον Σον να την κάνει ότι θέλει, αλλά την πείραζε που δεν ήταν μαζί της.

《Αυτό εδώ είναι ένα πολύ σπάνιο κομμάτι》ο κύριος Άντερσον εξετάζει με προσοχή το κόσμημα.《Το αρχικό είναι σίγουρα του λόρδου Έστερ.》
《Έστερ? Μα το αρχικό είναι το "Α"》είπε με έκπληξη το κορίτσι.
《Το όνομά του ήταν Άλαν Έστερ. Ο λόγος που στο μενταγιόν υπάρχει το μικρό του, είναι ίσως επειδή είναι κάτι που είχε από παιδί. Κάτι σαν ταυτότητα. Σίγουρα μεγάλης συναισθηματικής αξίας》είπε ο κοντός φιλικός γεράκος. Ώπως το επεξεργαζόταν με τα χέρια του, ακούστηκε ένας χαρακτηριστικός ήχος και η χρυσή καρδιά, στην άκρη της αλυσίδας, άνοιξε στα δύο. Μέσα της φανερώθηκε ένα μικρό κλειδάκι με το ίδιο αρχικό.
《Τι είναι αυτό?》
《 Ίσως να ανοίγει κάτι, αλλά μπορεί και να είναι απλώς ένα διακοσμητικό》
《Α, ξέχασα. Έχω και αυτό εδω》του έδειξε την μπιζουτιέρα.
《Μμμμμ...είναι κλειδωμένο. Μπορώ να το ανοίξω, αλλά μπορεί να σπάσει η κλειδαριά από τη σκουριά. Αν το βρήκες στο σπίτι σου λογικά θα βρεις και κάτι που το ανοίγει. Πάντως...δεν φαίνεται να είναι βαρύ》
《Α, εντάξει. Ευχαριστώ πολύ κύριε Άντερσον》είπε η Ζόι και έφυγε.

Περπατούσε στο πεζοδρόμιο. Πέρασε μπροστά από ένα σκοτεινό στενό, αλλά σταμάτησε, γιατί άκουσε κάτι πίσω της. Γύρισε και είδε έναν ψηλό άντρα με μαύρη κουκούλα. Αυτός έπιασε το χρυσό μενταγιόν από τον λαιμό της και το τράβηξε. Η Ζόι δεν πρόλαβε να αντιδράσει, γιατί ένα χέρι της έκλεινε το στόμα. Δεν φαινόταν νέος, όμως εκείνη ήταν πολύ αδύναμη. Ωστόσο κατάφερε με έναν ελιγμό να ξεφύγει από τη λαβή του και φώναξε με όση δύναμη της απέμεινε:
《 Βοήθεια!!!》Ο άντρας της έδωσε μια μπουνιά στο στομάχι κι αυτήν έπεσε κάτω. Δίπλα θήκες στα δύο από τον πόνο. Άρχισε να χάνει τις αισθήσεις τις, αλλά λίγο πριν άκουσε μια γνώριμη φωνή. Δεν μπόρεσε όμως να καταλάβει ποιος ήταν. Τα βλέφαρά της έγιναν βαριά και έκλεισαν σιγά σιγά.......

Γειααααααα!!! Τι μου κάνετε? Σήμερα σας έχω μεγάλο κεφάλαιο και ναι θα σας αφήσω σε αγωνία. Η ιστορία μας αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον εεε? Τέλος πάντων, ελπίζω να σας άρεσε. Κάντε ένα favourite με το αστεράκι 🌟, φιλάκια πολλά καιιιι πολλές πολλές καρδουλες 💙💙💙💙💙 (μπλε πάντα 😂)