Ang BESTFRIEND Kong MANHID

Chapter 3

Belle's POV

Nandito na kami sa restaurant. At infareness naman, ang ganda. Jolly ang ambiance. Makulay pero hindi nakakasilaw sa mata.

Siya na ang umorder ng pagkain namin. Buti nga at naisipan niyang magpareserve. Madami pa man ding mga tao dito. Halos mapuno na nga ito eh. Kung sabagay, opening nila ngayon.

Sa wakas at nandito na ang pagkain. ^_____^

"Lapad ng ngiti mo ah?", sabi ni Ethan. "Syempre dumating na pagkain eh. Gutom na kaya ako.", sabi ko sa kanya nang malaki pa rin ang ngisi. "Akala ko naman masaya kang kasama ako.", aba't may pasadface pang nalalaman. Pacute-cute pa -_- ang arte. "Syempre masaya din ako kasi kasama kita. At saka," nagpause ako "dahil libre mo."sabay tawa. Hindi ako aamin noh. Magpapakipot muna ako.

'Che. As if naman hahabulin ka niya eh may mahal na yang iba'-Brain ko. Haaaaaaay.

Kinurot niya yung pisngi ko. "Eeeee. Kung hindi lang talaga kita mahal.", sabi ni Ethan.

O_O<-------mukha ko. Huwat? Tama ba yung dinig ko? Mahal niya ako?

Hindi. Erase, erase, erase. Oo mahal ka niya, bilang KAIBIGAN. Oo tama. Bilang kaibigan lang.

"Hahahahahahaha" tumawa na lang ako pero yung awkward. Sinubukan ko na man na hindi maging awkward yung pagtawa ko pero kasi.,,., nag assume ako dun eh.

Paano kung? Paano kung ako pala talaga yung mahal niya? Paano kung mali lang yung assumptions ko noon? Pero. Pero kasi,,,,,.,...yung sinabi niya nung araw na iyon.

Ano ba Belle!? Mas mabuti nang hindi ka nag aasume. Masasaktan ka lang.

Kumakain lang kami nang tahimik ngayon. Masarap naman ang pagkain kaya hindi ko na rin naiisip pa ang awkwardness.

"Belle, I love you.", bulong niya. Napahinto ako sa pagkain. Teka. Wait. Teka. Mali lang ang dinig ko. Diba? Baka naman Bella talaga yung sinabi niya. Haist! Sh*t puso naman oh. Huwag ka namang ganyan. Baka mamatay na ako sa bilis ng pagtibok mo.

"Belle. Sabi ko, I love you." Inulit niya. Ohmaghad!!! Ako nga yung sinabihan niya!!! This is it. Ohmy. Anong sasabihin ko? Anong isasagot ko? 'Oo Ethan
Mahal din kita. Noon pa. I love you too Ethan.', 'Oo. Sinasagot na kita.'

Aweeeee. He loves me. He loves me. Ethan Elizalde loves me. Yes! Yes! Yes!.

'Hoy! Belle! Ano ka ba? Malamang, mahal ka niya. Kaibigan ka niya eh. Bestfriend. Magisip-isip ka naman. Pwede? Hindi yung kilig ka nalang diyan. Ano? Gusto mo bang masaktan? Kasi kung oo, sige. Ipagpatuloy mo yang pagpapantasya mo.'-Brain

Oo nga noh. Baka naman he just loves me as his bestfriend. :( I frowned at the thought of it.

Think. Think. Think.

"^_^", nagsmile muna ako sa kanya at sinabing, "Of course you love me. I'm your bestfriend. Silly.", at eksakto namang tumunog yung phone ko. Haaaay. Kung sino ka man, thank you, thank you. You're my lifesaver. Ewan ko pero awkward na naman eh.

Unknown number. Sinagot ko yung phone call. "Hello?"

"Belle? Helloooooo! This is me. I miss you na!!! I'm here in the Philippines na. I just arrived in the airport. Can you come and pick me up? Marami akong dalang lugage eh. Pleeeeeeeeease?"

I smiled. I know this person. Definitely. "Oh sure."

"Pero pwedeng isa pang favor?", ngumiti ako habang tumatango-tango kahit alam ko namang hindi niya ako nakikita.

"Oo naman. Basta ikaw. Malakas ka sakin eh. Ano ba yun?", sagot ko naman.

"Huwag mo munang sabihin kay Ethan na nakauwi na ako okay? Ang alam niya kasi next month pa ako uuwi. And oh, one more thing. Alam mo naman na malapit na ang birthday niya diba? Isusuprise natin siya. Ano? Go?"

"Siyempre. Okay I'll be there asap. Bye.", at inend call ko na.

Tumingin ako kay Ethan para sana magpaalam na muuna na ako at sinalubong lang naman niya ako ng isang masamang tingin. o_O???

"Oh. Bakit ganyan ang itsura mo?", tanong ko.

"Sino yung kausap mo?", tanong niya.

"Secret. Oh by the way, thanks sa libre Ethan pero kailangan ko nang umalis. Sa susunod ulit.", at umalis na ako bago pa siya makapagsalita.

#ABKM