Jij bent mijn ware liefde zegt Gabriel en hij kijkt me aan❤️❤️.
Het is zomervakantie en Emma (17 jaar) gaat op vakantie naar Amerika, maar dan zit ze in een vreemde buurt. Ze ziet allemaal rare schaduwen en s'nachts hoort ze wat op het dak! Wie zou...
Ik zag niemand! Raar. 'Zag je net ook een schaduw?' Zei ik tegen Gabriel. 'Nee hoezo' zei hij. 'Oh gewoon'. 'Oke'. Even later toen waren we aan het zoeken naar bloed toen ik weer een schaduw zag. 'Ik ga even kijken wat daar is' zei ik en ik wees naar een klein winkeltje . 'Ja is goed' zei Chris. Ik liep er naartoe en deed de deur open. Er was niemand. 'Hallo' zei ik. Ik voelde een windvlaag en keek achter me. Ik zag een schaduw maar geen mens. De schaduw kwam dichterbij. Ik werd bang. Hij stak zijn hand uit. 'Kom' zei hij. Met een wazige stem. Ik deed mijn arm langzaam naar voren en mijn hand kwam in de schaduw zijn hand. Alles werd donker.
Ik deed mijn ogen open en ik was in een donker bos. De schaduw was weg. Waar ben ik? Dacht ik in mezelf. Ik moet hier weg. Ik liep een stukje door het bos en zag een hele grootte boom met een deur erin. Ik klopte aan en niemand deed open. Ik wou weg lopen, en de deur ging open. Ik keek erin en liep naar binnen. 'Hallo!' Zei ik. Geen antwoord. Het was een grootte ruimte. Ik zag de schaduw weer bij een trap. Ik rende er naartoe en hij ging de trap af. 'Heey wacht' riep ik. Toen ik onder de grond was zag ik niks. Een lampje ging voor me aan ik liep er naar toe en ik zag op de grond een boek liggen. Ik pakte het boek op. |believe| stond er op. Ik deed mijn ogen dicht en zei :' ik geloof'. Ik deed me ogen weer open ik was op een eiland. Het leek verdacht veel op Neverland van het sprookje peter pan. 'Dit kan niet' riep ik tegen mezelf. Als ik in Neverland ben beland dan was die schaduw vast van peter pan. Ik lachte.
'Je bent niet ik Neverland ' zei iemand. Ik draaide me om en ik zag een jongen. 'Niet? Waar dan!' Zei ik. 'Heey, ik ben Peter. En je bent in the dark side. ' 'jij heet peter. Hhmm the dark side en dat moet ik geloven ' zei ik sarcastisch. 'Waarom ben ik hier' vroeg ik. 'Weet ik niet' zei peter. 'Maar je bent wel in Neverland maar dan aan de zwarte kant. Als je naar de andere kant van het eiland gaat ben je aan de lichte kant. ' zei hij. 'Is hier iedereen slecht ofzo' zei ik. 'Ja' zei hij. 'Waarom ben jij hier dan' vroeg ik. 'Omdat ik slecht ben' 'maar jij bent peter pan! ' zei ik. 'Ja, je moet niet alle sprookjes geloven ' zei hij. 'En waarom ben ik dan aan de zwarte kant!?' Vroeg ik. 'Vampieren komen altijd aan de zwarte kant, omdat ze al dood zijn. En ze doden mensen ' zei hij. 'Hoe ... hoe weet je dat ik ... een vampier ben?' Vroeg ik verbaasd. 'Ik kan een licht zien om je heen. En dat betekend dat je een vampier bent' zei hij. 'En waarom doe je aardig tegen mij als je slecht bent' vroeg ik. 'Weet niet, maar ga maar snel voor ik me bedenk ' zei hij. Ik keek hem raar aan en ging weg.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik liep de kant op die peter me aangaf. Ik vertrouwde hem niet zo. Maar toch kwam ik bij een lange lijn. De andere kant was licht , mooi en vol met bloemen. Ik wou erover heen stappen , maar iets hield me tegen...
