A New World. ( The Walking Dead )

Hoofdstuk 1

Het enige wat ik nog over heb is een blik met koude soep en een foto van mijn ouders, ik voel dat mijn tong droog is en mijn maag begint te knorren. Ik heb al sinds een week bijna geen eten meer gehad, alleen een blik soep en wat chocoladerepen. Ik schrik op en hoor wat ritselen en pak mijn mes uit mijn broekzak. Er komt een jongen met een sherrifhoed en een ooglapje aanlopen met een kapmes, ik schrik en laat mijn mes vallen.

'Rustig maar ik doe je niks.' Zei de onbekende jongen, ik kom hem wel vertrouwen. Ik hoorde wat voetstappen achter me en toen een klap, alles werd donker.

Ik werd even later wakker op een bed en was vastgebonden. Ik begon te trekken en ik voelde de handboeien snijden aan mijn polsen. Ik deed mijn ogen nog iets verder open en ik zag dat ik in een cel lag. Ik keek om me heen en ik zag plotseling de jongen voor 't tralies staan en ik schrok me dood. Ik begon nog harder te trekken aan de handboeien en ik begon te schreeuwen naar de jongen: 'LAAT ME LOS, IK HOOR HIER NIET'
Ik voelde dat mijn polsen langzaam begonnen te bloeden en ik begon te huilen van de pijn.
'Doe nou rustig, je doet jezelf alleen maar meer pijn als je doorgaat. Het is alleen heel eventjes totdat mijn vader hierheen komt.' Vertelde de vreemde jongen kalm. 'PAP! Ze is wakker!' Riep hij naar de ruimte achter. Daar kwam een man aanlopen met een baard en een leren vest met een wollen kraag. Hij kwam naar het tralies toe en deed het open.
'Carl, kun je even vragen of Carol deze kant op kan komen? Zij kan haar wonden even schoonmaken.' Zei de man, de jongen schoot weg en toen was hij uit het zicht.
De man kwam dichterbij en pakte de sleutel uit zijn jaszak en hij maakte mijn handboeien los. Ik wreef over mijn bloedende polsen heen en liet nog een traan vallen van de pijn.
'Waar ben ik? En waarom hielden jullie me vast met die achterlijke handboeien om mijn polsen?' Vroeg ik geïrriteerd. 'Je bent hier in Alexandria, een klein dorpje die ik samen met mijn groep gevonden heb. We hebben je even vastgebonden omdat we niet wisten wie je was en waarvan je was, daarom ben je hier.' Glimlachte hij. 'Maar je moet niet bang zijn, we zijn niet gemeen en zijn niet van plan om je pijn te doen!'
De man leek mij redelijk te vertrouwens en lijkt me super aardig. Ik zou best een nieuwe groep willen, zolang alleen ronddolen door allemaal dode mensen en in een gevaarlijke wereld zoals dit. Dacht ik en ik toverde een glimlach op mijn gezicht.

'Wat is je naam eigenlijk?' Vroeg hij. Ik schoot op van mijn gedachtes, 'Oh sorry, mijn naam is Nina.' Zei ik vrolijk. 'Mijn naam is Rick, Rick Grimes en je hebt zo te zien al kennis gemaakt met mijn zoon Carl.' Dat is zijn naam dus, weet ik dat ook weer.
Ik hoorde in de verte stemmen en even later zag ik Carl aankomen met een vrouw, zij moet Carol zijn. Ze kwamen binnen en ik liet Carol mijn polsen bekijken. Ze maakte het schoon en deed er verband om zodat het rustig kon genezen.

Even later loop ik naast Rick langs alle huizen van het dorpje dat ze "Alexandria" noemen. De huizen zagen en luxe uit en er brandde licht in een paad huizen, er kwam rook uit een paar schoorstenen en ik rook de verse geur van brood uit een bepaald huis en ik voelde mijn maag opnieuw knorren van de honger.
'Ik haat het om te vragen, maar hebben jullie misschien wat te eten en te drinken voor me? Ik heb al dagenlang niks fatsoenlijks gegeten.' Vraag ik verlegen.
'Volg mij maar!' Zei Rick vriendelijk. Hij liep door naar een redelijke groot huis en opende de deur, ik achtervolgde hem en loop de ruimte binnen en ik ruik plots allemaal lekker eten. Ik neem een afslag richting wat blijkbaar de eetkamer was en ik zie allemaal schalen met warm eten staan. Er zitten een stuk of 5 onbekende mensen aan tafel en ze staan allemaal op. Ik loop verlegen naar ze toe en stel me voor. Ik liep als eerste naar de Aziatische jongen, zijn naam was Glenn Rhee en hij leek me best aardig! Daarna liep ik verder naar een vrouw genaamd Maggie Rhee, ze had een boerenaccent en ze leek mij ook enorm aardig! Ik liep daarna naar een vrouw met een donkere huidskleur en ze had een groot zwaard achterop haar rug, ze stelde zich voor als Michonne. Ze kwam wel iets anders over dan Glenn en Maggie maar ze leek me wel gewoon aardig. Daarna liep ik door naar een brede man met oranje haar en een snor, hij stelde zichzelf voor als Abraham Ford. Ik liep door naar de laatste persoon en zij stelde zichzelf voor als Rosita Espinosa.

Na me te hebben voorgesteld aan de andere mensen in de kamer zocht ik een plaatsje en ging daar zitten. Ik pakte mijn bord en begon het voedsel naar binnen te proppen, ik kon merken dat ik al een tijdje niet meer gegeten had.
Ik keek op en zag dat Carl de kamer binnen kwam lopen en ik stopte met eten. Ik begroette hem en hij kwam naast me zitten, ik stelde mezelf voor en raakte met hem aan de praat.