A New World. ( The Walking Dead )

Hoofdstuk 4

POV NINA

'Het eten was super!' Glimlachte ik naar de personen die aan tafel zaten. Carl had me gevraagd om met hem mee naar huis te gaan om samen stripboeken te lezen. Ik achtervolgde hem naar zijn huis en hij leidde me rond, hij vertelde me dat ik bij hun in huis kom slapen. Ik bekeek mijn kamer en een glimlach verscheen op mijn gezicht.
'Ik heb volgens mij al een half jaar niet meer fatsoenlijk in een normaal bed geslapen.' Vertelde ik Carl, 'Ik heb alleen maar op de grond geslapen en op bladeren.' Ik keek naar mijn voeten en ik dacht aan mijn vader en moeder en een traan gleed over mijn wang heen. Ik veegde hem weg en keek Carl lachend aan.
Ik liep naar de kast toe en legde daar mijn tas in, ik pakte de foto van mijn ouders en zette die op het nachtkastje die naast het bed stond. Carl vertelde me dat ze warm water hadden in de badkamer en ik dook gelijk de badkamer in en opende de kraan van de douche. Ik stapte eronder en voel het warme water langs me heen stromen, ik begon rondjes te draaien onder de douche en ging uiteindelijk op de grond zitten. Nadat ik mijn haren gewassen had en me helemaal had schoon geschrobt, stapte ik de douche uit en droogde me af. Ik deed mijn kleren weer aan en fatsoeneerde mijn haar en ik liep naar Carl zijn kamer toe. Ik klopte op de deur, 'Binnen!' Hoorde ik Carl zeggen en ik deed de deur open. Ik plofte bij hem neer op bed en greep naar een stripboek en begon te lezen.

Ik keek even later op mijn oude, versleten horloge en zag dat het al laat was. 'Ik ga denk ik slapen, ik ben bekaf.' Zei ik gapend tegen Carl en ik liep al richting mijn kamer maar ik voelde een hand langs mijn vingers glijden. Ik keek Carl vragend aan maar liep daarna toch verder naar mijn kamer toe, ik opende de deur en zei Carl weltrusten. Ik deed mijn deur dicht en stapte mijn bed in. Ik viel gelijk in slaap onder de dikke, warme dekens.

*droom*
'PAP, MAM! Wacht op mij!' Schreeuwde ik en ik begon te rennen en te rennen tot ik bijna neer viel. Mijn ouders waren aan het vechten met, het leken twee doden mensen te zijn. Ik begon te gillen ik pakte een stok. Ik sloeg de rare mensen voor hun hoofd en begon er op in te slaan. Ik gilde en zag dat mijn beide ouders in hun nek gebeten waren. Het bloedde als een gek en ik viel op de grond. Ik gilde en huilde en toen werd alles zwart.

Ik werd wakker van een stekende pijn in in mijn hoofd. Ik keek om me heen en zag dat Carl in een stoel naast me in slaap was gevallen.
'Wat doe ik hier? Waar ben ik?' Vroeg ik verbaast. Ik probeerde omhoog te komen maar ik voelde dat Carl me weer terug het bed in duwde. 'Je hebt een lichte hersenschudding opgelopen en je enkel is gebroken. Je bent van de veranda afgevallen.' Vertelde Carl rustig. Ik voelde gelijk de inhoud van mijn maag omhoog komen, ik word altijd kotsmisselijk van enorme pijn. Ik doe mijn handen voor mijn mond en mompel om een emmer, Carl had een emmer aan me gegeven en alles kwam eruit. Ik liet me achterover vallen en gaf de emmer terug aan Carl.
Even later ging de deur open en kwam Denise binnen, ze bekeek mijn wonden en vertelde me daarna dat ze me liever nog één nachtje hier wou hebben om me in de gaten te kunnen houden. Carl liep naar me toe en vertelde me dat hij me eventjes wat rust zou gunnen. Hij kneep eventjes in mijn hand en verdween toen door de deur. Ik sloot mijn ogen en ik viel weer in slaap.

Ik werd even later wakker van een deur die openging, ik dacht dat het Denise was die weer even zou kijken hoe het met me ging, maar het was Carl en hij had een stapel stripboeken bij zich en een halve chocolade reep. Hij legde alles op mijn bed en ik pakte een stripboek van hem aan, maar hij pakte perongeluk mijn pols aan en hij bekeek de schrammen die op mijn pols zaten.
'Wat is dit?' Ik kon zien dat Carl bezorgd keek. 'Van die handboeien van gister.' Loog ik en ik verdiepte me weer in mijn stripboek. Die schrammen? Die kwamen door mezelf, omdat ik het niet meer zag zitten. Maar ik zette door voor mijn ouders, die zouden dat ook gewild hebben. Ik voelde dat er weer een traan over mijn wang liep en veegde die snel weg, hopend dat Carl het niet zou zien. Ik ging verder met lezen en ik dwong mezelf er niet meer aan te denken en dat ik het ooit wel aan Carl zou uitleggen.