Η Νεφελη ειναι μια ομορφη κοπελα που ζει μια πολυ καλη ζωη στην Κερκυρα. Εχει πολλους φιλους και δεν ειναι καθολου ψωνιο. Ομως σε ενα λεπτο η τελεια ζωη της θα εχει καταρευσει. Οι γονεις της θα παθουν ενα θανατιφορο ατυχημα και εκεινη θα αναγκαστει...
-Ααα να και τα αγορια...ειπε γυρισα προς την κατευθυνση που μου εδειχνε και παγωσα...δεν συμβαινει αυτο...γιατι σε μενα???
Η Μαρία ειχε αγκαλιασει τον Στεφανο και τον φιλουσε στο λαιμο...δεν ηξερα πως να αντιδρασω...η Δαναη ηρθε και με αγκαλιασε...ειχα ηδη αρχισει να κλαιω...
-Μπορουμε να φυγουμε σε παρακαλω??? την ρωτησα με τρεμαμενη φωνη
-Ναι αγαπουλα μου παμε
Ενω αρχισαμε να απομακρυνομαστε τον ακουσα να με φωναζει
-Νεφελη!!! Τοτε αρχισα να περπαταω ακομα πιο γρηγορα...δεν φταιει κανενας αλλος εγω η ηλιθια φταιω που τον πιστεψα...ποτε ξανα...δεν μπορω να εμπιστευτω κανεναν εκτος απο τον εαυτο μου...
-Νεφελη περιμενε μισο λεπτο μπορω να σου εξηγησω...εεε εκει ειναι που νευριασα για τα καλα
-Τι να μου εξηγησεις??? Οτι τοσο καιρο με κοροιδευεις??? Οτι πισω απο την πλατη μου σαλιαριζεις με αυτη που θελει να μου καταστρεψει τη ζωη??? Τι απο ολα αυτα θα μου εξηγησεις???
-Απλα ασε με να σου πω σε παρακαλω
-Οχι εγω σε παρακαλω να με αφησεις ησυχη δεν θελω να σε ξαναδω ΠΟΤΕ!!!
-Μα...
-Χωρις μα...δεν προκειτε να σε ξαναεμπιστευτω ποτε...ειπα και εφυγα ενω ακομα εκλεγα παρα πολυ...
~Μια εβδομαδαμετα~
Εδω και μια εβδομαδα ειμαι κλεισμενη στο δωματιο μου και κλαιω συνεχεια...δεν μπορω να το διαχειριστω ολο αυτο...τον θανατο των γονιων μου την προδοσια του Στεφανου, την συμπεριφορα της Μαριας και της Αννας...απλα δεν αντεχω...η θεια μου εχει ανησυχησει παρα πολυ...ερχετε συνεχεια και μου αφηνει φαγητο στην πορτα...ομως εγω καταναλωνω μονο νερο...Σημερα ειναι η πρωτη μερα σχολειου και δεν σκοπευα να παω αν δεν με ειχε πρηξει η Δαναη...οσο για τις ξαδελφες μου ηταν πιο χαρουμενες απο ποτε...ξυπνησα το πρωι και δεν μπορουσα ουτε απο το κρεβατι να σηκωθω...αλλα σιγα μην επετρεπε η Δαναη να μεινω σπιτι...ηρθε και μου χτυπουσε την πορτα...
-Νεφελη εχεις δυο επιλογες ή θα μου ανοιξεις την πορτα ή θα την σπασω διαλεξε και παρε...απο οτι βλεπετε αναγκαστηκα...της ανοιξα και πηγα να ξαναξαπλωσω στο κρεβατι μου
-Καλημερα και σε σενα, μου ειπε
-Δαναη δεν εχω ορεξη
-Ενταξει φτανει...δεν γινεται αυτο αλλο...δεν μπορεις να συνεχισεις ετσι...σηκω πανω θα σε ντυσω θα σε φτιαξω κουκλα και θα τον ξεχασεις και αυτον και τις ηλιθιες τις ξαδελφες σου...ειναι καιρος να προχωρησεις...και να σου θυμισω πως το λυκειο μας εχει κατι μαναρια...αλλο να σου λεω και αλλο να βλεπεις...οποτε αντε σηκω...
-Μπορω να πω οτι με επισες αντε παμε...πηγα στο μπανιο επλυνα το προσωπο μου και χτενισα τα μαλλια μου...
-Ωραια...τωρα ας βρουμε ρουχα...ειπε χτυποντας παλαμακια...εγω απλα χαμογελασα...αρχισε να ψαχνει τα ρουχα μου...κατεληξε σε αυτα...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Η κοπελα εχει γουστο οχι αστεια...ξεκινησαμε για το σχολειο...οταν φτασαμε στο σχολειο εντοπισαμε τον Ιασονα και η Δαναη πηγα κατευθιαν προς το μερος του ετσι την ακολουθησα και εγω... -Νεφελη...ειπε ο Ιασονας και ηρθε να με αγκαλιασει...με κρατουσε πολυ σφιχτα...
-Εισαι καλα??? με ρωτησε με ενα συμπονετικο χαμογελο...
Απλα εγνεψα...και εκεινος με ξαναγκαλιασε...
-Δεν θελω να σε πιεσω αλλα μηπως να τον αφησεις να σου εξηγησει τα πραγματα δεν ειναι οπως φαινονται...
-Οχι και εσυ ρε Ιασονα...τι δεν ειναι οπως φαινετε αφου τον ειδα με την Μαρια...
-Ακουσε με αυτη τη βδομαδα δεν εχει βγει καθολου απο το δωματιο του...σημερα με το ζορι τον επισα να ερθει σχολειο...σε παρακαλω αστον να σου εξηγησει...οταν τελειωσε αυτα που ελεγε πισω του εντοπισα τον Στεφανο να ειναι ξανα αγκαλιασμενος με την Μαρια...
-Αυτο ειναι που τον επισες με το ζορι???ο Ιασονας γυρισε και κοιταξε προς την μερια του...δεν ειπε τιποτα... Απλα εφυγα...ουτε το μπανιο δεν μπορουσα να βρω σε αυτο το κολοσχολειο...παλι καλα βρεθηκε μια κοπελα και την ρωτησα που ειναι...μπηκα μεσα και αρχισα να κλαιω...γιατι σε μενα???