İki şairin karsisinda bir aşk.
Ey Aşk sen kendini iki kişi arasına saklarken bütün şairler seni yazar.
Senn bi gönülden sırça sarayları yıkarken bin tane şair
Umut dizeleri ortaya döker.
Sen bi kadını bulutların üzerinde merdiven kurdururken
Başka bi şair o kara bulutları pembeye boyar. .
Âmâ Kalem
Sen ki aşk uğruna hep yazan
Senin mevsimin değilmi hazan
Gönül sarayı ufkun en tepesinde
Vecde er, zaferin ilk gecesinde
Sözlerin kifayetsiz kalır
Umudun bittiği o anda
Bulutlar bile kirlenip yol alır
Aşkını kaybettiği anda
Aşkını kaybeden insanın çıkmaz sokağıdır.
Bir şairin mısraları.
Umut hiç bi zaman bitmez ki.
Umudun diger adı.
Sözlerin kendini toparlaması.
Gönül sarayında buluşur
Aşk ve şairlerin yaşadıkları
Mevsimi bile yaza çevırirler.
Aşıkların, buluşması
Bir Köşe başında dudaklarına konan buselerden bir kaçı
Sen nereye saklanırsan saklan aşk.
Seni bulmak şairin asıl vazifesi
Şiirlerin ise son arzusu. .
Âmâ Kalem
Aşk ki, izi olan gönüldeki her sokağı
Acısıyla, tatlısıyla uğradığı durağı
Umut acıyla gittikçe yok olur
Anlatır deftere değen, kalemin dudağı
Mabedimde nice ahvaller bulunur
Diyarımda ne mevsimler görünür
Aşk mertebesine ermek zordur
Gerçeğini yaşayanda, aşk baki görülür
Sönmeden dalgalandır vecd bayrağını
Aşkın gözyaşları oluşturdu bir göl
Düşmeden taşı göğsünde sancağını
"Vatan için yaşa, aşkın için öl"
