I miss our hugs

Pray to a God that I don't believe in

Avery

'Het leven heeft zo zijn ups en downs, je moet het zien als een lange achtbaan. Enthousiast stap je erin, onderweg kan je doodsbang zijn maar dat stukje waar je omhoog gaat geeft je dan weer de spannende rillingen. Wat mij betreft zit ik nu op de grond, mijn achtbaan is kapot. Ik heb Niall vergeven, en ik snap hem nu ook beter, hij is als het ware de reperateur van mijn achtbaan. Grace was een passagier, ze leefde met me mee in de tijd van het pesten en was er altijd voor me. Ze zat in mijn kar.

Het enige verschil, tussen je leven en een achtbaan, is toch wel dat een achtbaan zich herhaalt. Opnieuw en opnieuw. Misschien herhaalt het leven zich ook, maar dat vergeet je dan.

Ik zit nu aan het begin van mijn achtbaan, volgensmij kan mijn kar elk moment opstijgen om vervolgens weer naar beneden te racen. Mijn oma zei altijd, dat je je geliefde moest behandelen als een hond. Spreek ze aan, wanneer je iets niet vind kunnen. Maar geef ze wel alle liefde in je, en het klopt. Ik heb dan pas 8 uurtjes Gummy Bear, ik heb hem meer liefde gegeven dan iemand anders.

Heb je ooit gehoord van een leven na de dood, in een ander lichaam? Een paar jaar geleden stond in de krant een verhaal over een oude man. ,,Wanneer ik dood ben, zal ik terugkomen als een roodborstje.'' had hij gezegd, vlak voor zijn dood. De dag na zijn dood kwam er dan ook echt een roodborstje naar zijn familie gevlogen. Is dat niet onverstelbaar?

Wat ik met dit verhaaltje wil bereiken, is om te laten zien dat Grace misschien wel in Gummy Bear zit. Het geeft een goed gevoel, dat ze toch nog bij me is, dat ik niet alleen ben en dat ze me niet in de steek laat.''

Ik laat mijn balpen uit mijn hand glijden en sluit mijn dagboek. Tevreden aai ik over de slapende Gummy. Mijn handen maken hun weg naar de telefoon en tikken Niall's nummer in. Twee keer gaat de irritante piep over, tot er opgenomen word.

,,Avery'' begin ik zachtjes, haast fluisterend. Waarom ik fluister? Geen idee, vroeger had ik voor de grap haast geschreeuwt. ,,You speak with Tommo Carrot.'' hoor ik een zware stem zeggen. ,,Oh, wrong number.'' mompel ik zuchtend. Ik klik op de rode knop en hoor nog net ,,Louis, give me my phone!'' Niall schreeuwen. Ik besluit eerst even wat drinken te halen en loop met Gummy richting de keuken.

 Niall

,,Louis, give me my phone!'' roep ik door de kamer wanneer ik zie dat Louis aan het bellen is. ,,Who rang you with?!'' schreeuw ik verder. Louis lijkt te schrikken en geeft mijn mobiel terug. ,,I think it was that girl from the tsunami, but that can't be true right?'' grinnikt Louis stom. ,,She's still alive, she'd call me so I'd have her number.'' mompel ik. ,,Sorry bro.'' mompelt Louis en hij geeft me een broederlijke stomp. ,,She would call back.''

En het klopt, 3 minuten later belt Avery.

,,Sorry Avery, Louis-'' ,,Had your phone, I know.'' onderbreekt Avery me grinnikend. Het blijft een enkel moment stil. ,,I think Gummy wants to play. Bye Ni'' Voordat ik nog iets kan zeggen wordt de lijn onderbroken. ,,Oehh, Niall is in L-O-V-E!'' schreeuwt Louis terwijl hij de kamer rond danst. ,,I am not.'' mompel ik geïrriteerd en ik gooi een kussen naar Louis. ,,What do you feel for her then?'' mompelt Louis terwijl hij het kussen teruggooit ,,I don't know...''

 Ja, wat voel ik eigenlijk voor haar? Steeds als ik met haar praat ben ik wel een tikkel zenuwachtig. Maar ze past toch niet bij mij? Ze is sowieso een vriendin, maar of het meer dan dat is?

,,Niall, describe Avery please.'' Louis kijkt me vertrouwend aan. ,,She's cool, she has sparkling green eyes, her laugh is beautiful, she has beautiful long, brown, wavy hair. She's shy, that's cute. And she's unsure about herself.'' Glimlachend denk ik aan Avery. ,,Dude, you're in love.'' grinnikt Louis en hij geeft me een schouderklop. ,,Am I?'' vragend kijk ik hem aan. ,,Yeah. Now ask her on a date and marry her.'' Louis kijkt me serieus aan. ,,Fine, I'll ask her out.'' glimlach ik zwakjes.